zout in kringen drogend
op strand met jou
de eerste voeten in het water
ons spoor vervaagt al gauw
in kou die lente overleeft
golven rollen uit over de zomer
zorgen dat je even beeft
we lopen verder dan er
mensen zijn, hun horizon voorbij
de lijn van samen en alleen
gedachten spatten op het lijf
het zout in kringen drogend
je ogen vragen of ik blijf
we kaatsen tegenstrijdigheid
de handen toch ineen geslagen
vuisten klaar om uit te dagen
zo vechten we de wereld aan
die ons doet overleven, eisen het
geluk dat nergens wordt gegeven
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid