Alle inzendingen van wil melker

ik zag je met gevolg door de wolken zwieren licht spatte in duizend kleuren uiteen die regenbogen vierden jouw ogen horizonden de flauw gebogen verten toen jij de teugels even flink liet vieren slechts een vage mist wist waar jij gebleven was toen jouw stoet eenmaal gas gegeven had…

zij wist als geen ander met haar blik dromen te kleuren hoewel zij al met liefde zijn toegedekt en de pijn snel vermindert waar woorden tekort hebben geschoten om voorzichtig emoties aan de oppervlakte te brengen en om ze het daglicht te laten zien omdat zij al zo lang in het donker verkeerden zonder mogelijkheden om voorzichtig…

ik schoof gedachten tot herkenbare woorden voor iedereen maar waar het kruimelde en brak werd het met het vlak van de hand van tafel geveegd restanten die toch de spanning en sfeer hadden gesmaakt van het vergaderstuk dat door iedereen tot maaltijd was gemaakt van producten uit het land van herkomst met de versheid van de…

ik kan het niet laten even achterom te kijken en dan dat wegwerp gebaar te maken in pure onmacht natuurlijk ben ik gewend aan wat ik zie maar toch is er nog altijd de stille hoop voor een vlot herstel van dit gebied in de brand was de immense hitte van het vuur allesverzengend withete emoties waren loeiend in hun laaiend…

uitermate klein zij had een stukje wereld in de hand gekleurd door elementen en de tijd onomkeerbaar in het boek dat communicatie scheidde het onderzoek was al gedaan het hoe en waarom bleek een toeval verhaal er waren geen degeneratie protocollen en alles was fundamenteel uitermate klein zo bleek ook de microscoop…

in jouw winkel is alles te koop maar de prijzen zijn niet bekend wel jouw glimlach voor ons als consument die ons meteen warm welkom heet wat jij hebt geëtaleerd transformeert tot product en draagt in vorm en uitstraling jouw talent dat bij mij al een behoefte heeft herkend samen lopen wij de paden na van onze overeenkomst…

de diepe zucht gaf lucht ontspande de huid van je gezicht met lichte schrik werd je wakker als onderdeel van het protocol ontwaken ik zag je klimmen uit catacomben vol diepe rust naar een werkelijkheid waarop jij nog niet was voorbereid maar als eerste was er de lach de wereld weer zien gemaakt als laatste filmscène…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

Zij liet mij Uit alle hoeken Van de kamer Zichzelf zien Lichtte op Met figuur Gezicht en Voorkomen In complimenten Aan de genen Van haar ouders Het reproductieve Gen lijkt in haar Vingers te hebben Gezeten of zouden Resultaten de Fundamenten Kunnen zijn voor De grote zoektocht Naar zichzelf Die blijkbaar nog Niet is afgerond…

ik heb geprobeerd jouw puzzels te leggen het is me niet gelukt jij wilde niets zeggen jouw opvallend bewegen trok wel snel ieders aandacht door souplesse en richting keuze tegengesteld aan die van andere neuzen die voor binnenhalen kozen totaal opgaand in jezelf op een extatische manier zonder enig communicatief contact…

ik heb veel om mij heen gekeken gezien en beleefd van het echte leven dat was wat ik wilde in die tijd maar ik heb weinig gevonden dat echt inhoud gaf dat de moeite waard was 0m ook na te streven voorbeelden bakten lucht waren mooi weer praters vertrokken als zij het te moeilijk vonden sloten aan bij de groep gelijkgestemden…

zacht haalden donkere tonen emoties uit de vreemd gestemde muziek waarvan de melodie een kruidige geur verspreidde die refreinmatig wisselde van intensiteit de woorden waren voor ons niet te verstaan maar de draag- wijdte in lichaamstaal sprak ons aan in samenzang we lieten ons meevoeren naar eeuwen geleden zagen in…

ik hoorde in haar schreeuwen de holle klank van wanhoop uithalen van vragen om aandacht door gehoord willen worden in een menselijk bestaan niet alleen als partner maar ook in het verwachten van het samen delen van de existentie in het hier en nu zonder een hypothetische claim van gelijke verdeling naar juist de persoonlijke…

als schotsen en scheven komen zij het landschap binnen gedreven dwars en tegendraads maken een lachertje van zon die normaal stralend staat boven zoute zee en luchten vol zoetwaterregens die vluchten in de vallende half doorzichtig gordijnen en verwaaiend zand van het strand meevoeren naar het duinse helmgrasland dat…

het begon met kleine interventies absences en niet meer goed geconcentreerd kunnen zijn de draad oppakken die je even kwijt was in de vluchtigheid van plezier en lach de vervlakking van de hele maatschappij zelfs het houden van heeft zijn lat relatie of kiest voordeur delen een kleine bloemlezing uit de groene wei waarin wij niet…

zij voelde rond en warm oneindig lief in universele streling zonder oponthoud door breuk vouw of kreuk overzichtelijk tot in lengte van dagen omdat tijd geen deel uitmaakte van maar in rond besloten was zonder begin en einde door ons niet te evenaren omdat wij met ons lichaam helaas niet altijd zo goed konden rondkomen werden…

we hebben onze schoenen uitgedaan liepen op blote voeten in het glinsterend natte gras nog was de zon niet warm genoeg om de dauw op te drogen alleen de bloemen openden al hun ogen rechtten hun stelen om ons niet met gesloten knoppen te vervelen keken ons kleurend en subtiel geurend aan wij voelden ons apart en verheven…

ik streelde over je strakke huid besefte dat buiten ook gewoon doorloopt naar binnen als hechte verdediging het is fijn te weten dat binnenste buiten ook in ons lichaam zich als contact manifesteert en zo ook vreemden weert toch is er meer als wij van alles het buitenste naar binnen keren het fysieke leeft ook in de metafysische…

bloot kennen wij niet daar vallen onze ogen niet op is meer een entourage voor de aankomende top wij accentueren juist de zaken die mensen zich pas veel later realiseren in een luchtig herinneren kantjes roesjes en het half doorschijnend weglatend in het kleine en toch heel opzienbarend zijn waar het mat wit van de fragiele…

ik zag je de tijd kerend met een oude vermoeide zon die zijn stralen nog stuurden langs het half dichte pluche waar zij nog duurzaam stof deden opdwarrelen en jij met het losse golvende haar nog met de tang gekruld in de licht belegen vintage kledij die zich nu in modische snufjes helemaal kan uitleven daar waar oud en jong…

zij stappen voorbij in doldriest verschijnen schuifelen amechtig op toffeltjes langs maar niemand beseft dat ook hun leven ieder moment aan een bijna doorzichtig zijden draadje hangt glasvezel en koperdraad vervangen de natuurlijke verbindingen in het lichaam als noodzakelijk kwaad in reparatie van netwerken zoals zenuwen…

soms was er die stilte in een onverklaarbaar niets zeggen terwijl de woorden in de lucht hingen vol betekenis voor wie het wist geladen met wat lichte dreiging van ongenoegen door elkaar niet goed te verstaan in een ongeordend patroon van uiterst vreemde voorvallen juist in de tal van fijngevoeligheden konden wij bij elkaar…

ik hoorde haar zeggen het gaat minder goed als dat we gehoopt hadden de uitkomsten van onderzoek en volgen blijven beneden verwachting wij adviseren als team ter voorkoming van een onverwachte dood de plaatsing van een icb controle die indien nodig juist die extra impuls kan geven om fatale gevolgen voor te zijn mijn lichaam…

het is een laaiend vuur met loeiend geknetter van talloze volzinnen die na de gezette punten een beangstigende en bevreemdende leegte presenteren de warmte is verdwenen het zonlicht is verbrand ook in de resten van dit illuster vuur slaat stil zijn laatste uur komt grijnzend dichterbij in dodelijke kou om ook jullie te…

je handen warmen met de openheid van gespreide vingers maar schermen tegelijk af zij bewegen zich in het ambivalente van aantrekkingskracht en corrigerend gedrag waarbij communicatie levensbelangrijke lijnen uitlegt waarlangs het belangrijkste spel intrigerend gespeeld zal worden geen spil waar alles om draait maar wel…

geruisloos sneeuwde stilte esoterisch in het gaan langs het dubbelglazen raam transparant vlokten hun voorbijgaan zonder stapeling de platte kant toch waren er nog luwteplekken waar een warrelend licht suizen wat dynamiek verried en tocht zijn energie langzaam loste als de avondkoud het licht liet vallen in de donkerte…

je lach klaterde in zonnebloemgeel de heuvel af tot groen hem stopte in het blauw en kou van de rivier die ondermaans zacht schurend de lage oevers ondermijnden met de zomerse restanten van wat ooit een gletsjer was geweest het landschap sprak frans met de couleur locale van eigen producten waarbij het harmonieus zangerige…

ik heb mijn droomvleugels afgelegd de fantasie stopgezet en ben geland in vette klei was meteen weer helemaal bij toen een vreemde aan kwam hollen en ik hem niet kon scrollen het achterland gaf geen verband wel de boerderij dichtbij met koeien in de wei die naderbij kwamen ze loeiden hun namen droegen overvloedig hun nog geuierde…

je haar was hanig hoog en piekig gestyled zwart reflecteerde uit het niets zijn kleur en om je heen hing de geliefde geur van chloroform uit jouw odeur je ogen loensden alle kleuren en de oren waren wit getipt op deze toch weer aparte outfit op de heksensabbat die in zwart en glinster paars een aardig stel gaat vormen met de…

we hoorden de roep van het land in de seizoenen toen wij dwaalden in de geur van bloemen zagen wij steeds minder insecten die wiegend op de golven van warme zomerse tinten net genoeg honing konden vergaren om te leven wij schrokken van het hete zand dat pijn deed aan de voeten uitgeloogd op de scherpste kant we verdwaalden…