Alle inzendingen van wil melker

daar waar de ster verschoot de hemel even open flitste was de ziel op weg naar een mensenkind in geboortenood de bezieling van het babylijf uit de wereld van prematuren zal altijd even duren waarbij het leven op weg gaat uit mystieke verbintenissen naar het delen van wereld en maatschappij ieder op eigen magische wijze…

de jeugd grijpt met speelse kleurrijke vingers de macht enige selectie is hen door geweten nooit bijgebracht waar vroeger normen en waarden hun lessen gaven worden zij nu gemanipuleerd door drijfveren van uiterst fanatieke en tirannieke volgers losgelaten en later losgeslagen omdat er geen remmingen meer zijn alles…

het was een bedeesd klein mensje met een grote rugzak in de vorm van een strakke vlakke vulkaan witte rook uit zwarte as geblust door duizend vergote tranen uit haar brandende jeugdverhalen vroeger rookten en smeulden zij omdat ze niet de woorden had om een verhaal te maken het schermpje vroeg en antwoordde zonder haar…

we hebben de bomen geschud geslagen en geaaid de olijven gebeden om te vallen op de zeilen beneden in dit omgekeerde land waar zon de mensen brandt zijn woestijnen verdronken in een zee van zeldzaam hemels water nooit zullen de olijven het beloofde land verlaten want ook zij gaan praten hun doelen…

de dagen worden zachter maar lijken in hun kleuren feller te spreken om een eigen persoonlijkheid op toon te brengen na millennia de zon te doen opgaan zonder gezicht en herkenning en alleen in licht en warmte de communicatie te verzorgen ook de maanden veranderen hun profiel om in een geëngageerde baan met de aarde…

de dagen worden zachter maar lijken in hun kleuren feller te spreken om een eigen persoonlijkheid op toon te brengen na millennia de zon te doen opgaan zonder gezicht en herkenning en alleen in licht en warmte de communicatie te verzorgen ook de maanden veranderen hun profiel om in een geëngageerde baan met de aarde te komen…

nog drempel ik hoewel de vrees in al die jaren lijkt te verdwijnen in wat ik achterlaat handen en vingers tasten zonder enige grip op het nieuwe en nog ongeeigende in vorm en kleur nog misplaatst maar in bezieling wint harmonie en komen schoonheid en talent naar voren met snelle upgrades in de hun toegemeten dimenties worden…

het leven is te klein om alle grootsheid van liefde en vriendschap te kunnen omvatten alleen op speciale dagen is er door samen delen een intenser en steeds warmer genieten als ieder met hart en ziel zijn wensen schrijft en daarbij vaak de bonus van even live nog meekrijgt bedankt lieve vrienden en zielsgenoten in…

ik zag ze gaan schimmen in strakke oplichtende kleuren voor ontmoeten geen plaats alleen de pluizen met wollige gebaren klampten aan dan stlde de beweging kleuren werden minder fel in een zacht maar warm verleden herkende je nog namen van schermgrootheden de meesten zijn vergeten zij konden niet alleen van applaus…

Afrodisiacum we keken elkaar aan wisten dat het was gedaan een besmetting met afrodisiacum onder ideale toestanden opgelopen contacten met zacht en rood weefsel in een warmvochtige omgeving met een directe haard van besmetting en natuurlijk zonder masker met de geijkte bijverschijnselen verhoging van temperatuur bloeddruk…

uit de groep sociaal vaardig is de nul weg en zijn vriend bleek aardig samen liepen zij de route van het scherm af op school ging het scherm op zwart en in de tas hij en zijn vriend samen in de klas schermpje is bijzaak doet niet meer mee samen kunnen zij de weg wel dromen naar gezelligheid met z’n twee ze hadden van die bekkies…

ik heb de raad van het orkest totaal in de wind geslagen ging als een tornado door de gelederen waarbij menig valse toon klonk er is niets aan de strijkstokken blijven hangen muziek komt van binnen uit geld is een open doekje de aalmoes en toegift van de armen maar waarom is het hele orkest in rep en roer zij kennen…

heel voorzichtig hebben wij onze kinderen naar een volwassenheid geleid die zij en wij voor ogen hadden en dat met gevoel en handen laten zien en ook in daarmee samen leren omgaan wij delen de lach als universeel in een open uitnodiging tot nader contakt en ontdekking spreken is construeren en streven naar de volmaaktheid in…

uit hetzelfde glas is ooit jouw spiegelbeeld geboren dat na veel oefenen en bewegen ondanks kleine haperingen in de motoriek bij een onregelmatige groei en incidentele a- sychronie toch een bewewgingspatroon heeft ontwikkeld in een dansant gaan bijna los van de vloer waar ooit haar scherven vielen juist met ogen die als ramen van…

de steen op het centrale plein oogde donker door het patina van vele handen die hem in de loop der jaren geraakt hadden sommige beweerden dat de steen energie bevatte en die doorgaf in een herinnering aan de volgende keer in weten en de steen nooit vergeten na het raken traden de mensen terug in conclaaf met vrienden en familie…

blinkende ogen oren gespannen in een kamer vol jeugdige lading op moment van ontploffen eindelijk weer een nieuwe trap in aparte kleur andere muziek en verfrissend jonge mensen van hetzelfde niveau wij zo heten zij voortaan want wij heeft zijn eigen toegangen zij kennen en waarderen elkaar geven nieuwtjes door alleen van wij…

ik heb dromen zien komen en gaan gedragen door wolken en uitwaaiend tot er niets meer bewoog zelfs de wind zocht de luwte om te bekomen van zijn nog vrijblijvend betaan bedekte het zicht met blad dat zijn leven en al een seizoen heeft gehad nu in stilte bouwt aan een huis waarin ook de dood zich geborgen en thuis zal…

jij hebt nooit een masker opgehad je gezicht straalde altijd door je warm hart dat in blijde blinkende ogen genegenheid toont de bron laat zien van een liefdevolle waterval die woorden laat glinsteren in een regenboogzon gekleurd met de allerliefste betekenissen ja jouw lading en aura als mens zijn intens zij…

tussen het groen van kleurende bloemen zag ik ook de door - zichtigen staan naast de roodroestend ijzeren en op een wat mindere plaats de plastic gevallen een klein perceeltje voor een select gezelschap metalen bloeiers die al van ver het zonlicht weerkaatsend en zo alle aandacht vragend overbodig blijkt het bordje verboden…

in de veelheid van leven en bewegen ben jij bewogen met eigen ogen door de natuur het schitterend passend systeem kapot zien gaan omdat de synchronie door mensenhanden is gaan stokken de natuur en wij zitten met onherstelbare brokken nu ook de schepper is vertrokken…

nog proberen wij in te grijpen maar het is al te laat natuurlijk blijft de aarde groen maar zonder oogst van vrucht en bloem wel hitte wateroverlast stormen en tornado’s heftige valwinden onweer gigantische blikseminslagen in luchten die in tal van variaties hun slechte kanten laten zien en voelen wat er nog leeft wordt snel omgebracht…

wij waren niet van de grote gebaren eerder van de kleine geheimen die wij vaak samen deelden een verholen gniffel of het begin van een samen wetende genietende lach de bijna stiekeme strijkjes in het voorbijgaan met woord of hand die net uit het verband kwamen van de werkelijkheid onze wereld heeft zich nooit afgezet…

het ritselt tussen rotte bladeren takjes knappen op het pad nog nemen bomen hun zonnebad in de schuin- staande zon waar de eerste nevel zijn laatste reis van dit seizoen begon om morgens weer te landen tussen de koeien op het wit bevroren gras wil melker…

het is geen dag vandaag hooguit de dag waarop alles gek beslagen zal zijn vol zwarte angst en vragen dat alles lijkt op een gebed dat bi polair klotst en hopt in opkomen van de angst die boven dwars door komt de verse geur van warme schizoprut is weer ruiken want dan ga ik aan de struikelloop over mijn eigen benen vloekend…

In kleine flitsjes weerkaatste de kristallen zon sprongen hoge tonen er bovenuit waar gevoelig slanke vingers de ornamenten voorzichtig schoonmaakten het ordenen was onderhevig aan een streng ritueel dat de kans op breuk nivelleerde want juist de gaafheid van het glaswerk maakte een belangrijk deel van de geschatte waarde…

ik heb je stem weer gehoord met de spannende vibraties die bij praten horen met dat tikje meer dat van spanning trilt in het articuleren van je stem zacht smaken je lippen rood en warm nat in hun bewegen als lieve woordjes naar buiten komen uit het jarenlang samen dromen met als resultaat van wat wij zouden willen…

wij kenden de droomschrift beelden die zich op papier in kleine veranderingen van het normale voor deden de afwijkingen werden gelezen door een scanner en in selecte woordkeuze aan het proza toegevoegd zo zou je dus een positieve wind kunnen laten waaien over een negatieve mening en de lading van de inhoud verminderen zodat…

wij hebben ons de woordenschat van geliefden eigen gemaakt met sprekende blikken ook de syntaxis van onze liefdestaal was er een vol zachte tederheid in klank en kleur waarbij niet de kennis van belang was maar wel de manier van overdracht vaak maakt een begrijpende lach het hoofdstuk af waarbij gelezen en begrepen inclusief…

ik heb je zien dansen alleen op het dakterras met een bijna volle maan rustend op de balustrade ontspannend staand in een gelukzaligheid die jij nog nooit in je leven ervaren hebt zo diep van binnen het totale los zijn van de wereld en tegelijk met liefde warmbloedig opgevangen worden het zijn die momenten dat aarde…

we hebben alles al gehad gaan naar de laatste evenementen met vrienden en bekenden van vorige feesten de gezichten verlopen door uitgetreden geesten we hebben alles al gedaan gerookt gezopen en gesnoven elkaar zo volledig uitgewoond dat de spiegel brak en ons slechts scherven gaf ook wij zijn opgevoed ooit gaaf en braaf geweest…