inloggen

Alle inzendingen van willemien

7 resultaten.

Sorteren op:

vader

netgedicht
2.0 met 37 stemmen aantal keer bekeken 2.992
Het grijze pak, net iets te ruim de lichte blouse, geen das het dunne witte haar de bril als schild voor het gezicht kleine ogen die niet willen vinden. De gekromde vingers van zijn hand die zwart – wit wijzen, nooit vragen het lichaam dat wegbuigt de keurig gepoetste bruine schoenen alleen zijn pak is grijs. Hij is niet groot, de oude…

rimpeling

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 258
Rimpeling Het verdriet van de wereld, in de licht geloken ogen, het stille lichaam krom gebogen, als populieren in een storm. De tranen van de wereld, vullen groeven als kanalen, zij spreken wereldtalen, tot de evenaar en voorbij. De pijn van de wereld, herinnering aan hun zware last, het verdriet, de tranen en de pijn…

Lieke

netgedicht
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 790
Ze droeg een bonte lange sjaal en grote bellen in haar oren een zwarte panty met een haal haar blonde pony recht naar voren Ze droeg een roze zonnebril en een olijfgroen hoepelrokje op die zonnige lentedag in april nam ze genietend nog een slokje Ze droeg het haar los in de wind die danste met de gouden draden zo zat ze daar het zondagskind…

Windkracht

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 168
er heeft een storm gewoed zonder dat ik iets kon doen op de weg ligt een els uitgestrekt mannen als wandelende takken zwoegen hun vermoeide lijven naar open haarden, vastberaden knettert het vuur vrouwen staan voor open deuren vegen bladeren aan de kant naar waar de wind gegaan is kinderen smijten stekelbollen in vijvers - die…

spoor

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 922
is het de hond die uitkijkt wat komt of de man met zijn verre blik waar ik in kan drijven de twijfel van het wachten opstaan, weggaan niet meer zijn ik herken het geluid van de trein dat ze trouw zijn aan elkaar de verbinding losjes toch vast alsof ik hen kon vangen…

Liggend in het gras *

netgedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 485
Ik droom een oud hart bloot zijn ziel hangt aan een draadje Het was toen ik Descartes las over de pijnappelklier, de erwt of het denkende ding zoals hij de ziel en het vlees kon splijten Dat lichamen kunnen verstrengelen benen, armen, een hoofd, jouw buik op het buigzame gras met niets tussen ons in dan wat aan een draadje hing…

Springbalsemienen

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 762
in de tuin die het gras vochtig draagt zie ik kikkers dansen de lange ledematen op het stof dat kan veren een zomerlang we zochten salamanders toen; de keien draaiden en oude huid verpulverde dat je niet begreep hoe dat toch kon, de verandering het gras was langer de armen en benen kort…