67 resultaten.
op een draagbare wind
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 440 ik luister naar
naar jou
en de vogels
je ademt snel
in mijn stappen
het spijt me om
echo's te laten
verdwijnen
kies voor het licht
woorden die schrijnen
we dwarrelen
dansen de stilte
de namiddag rust
hoorbaar gezapig
verzadiging sust
vlieg maar, ik
verdwijn in je vleugels
op een draagbare wind
je zult niet meer…
Illuminatie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 111 Nachten worden doorklieft met het schreien, zo schel,
van echo's die wonen in enge verhalen.
Flikkerend knijpen zij donker, open en dicht,
verjagen schemer, zwervend achtergelaten.
Standvastig wordt t schijnsel op hen gericht,
die weten van het duister op lege straten.…
Dwalende gezichten
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 708 Hun slapeloze blikken zijn de boodschappen die ik verzamel
als ik hun stemmen kan vinden
en hun echo's mijn eenzame dromen vullen
zoals ze mij verlaten
en niet van hun dwaaltochten naar
genezend geluk terugkeren.…
Allerlaatst
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.301 Toen de dauw nog sprankelde
Op de wankele broze takken
Was ik het, die wankelde
Eindelijk weg van de pijnloze ongemakken
Toen de mist eindelijk verdween
Kwam je langzaam naar me toe
En jouw oneindige lach verscheen
In mijn allerlaatste beetje moe
Het licht kaatste in duizenden stukjes
Echo's van de laatste regenbogen
Duizelend van al deze…
Dromen en schaduwen
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 586 Maar wel van momenten giftige echo's maakt.
En mijn ogen laat tekenen wat
ze willen vinden als ze spreken maar
alleen nog kunnen fluisteren.
Wanneer ik wacht op verlossing die
van elke verhitte droom
een ijskoude cocon maakt.…
Furore
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 60 Alles behalve de muren
Van de hoop; éénmalig en exclusief
Kikkerdril de komende vierentwintig uur
Echo's noordelijke stijl
Het kind draagbaar poëtisch
Geknipt om de wereld te ontdekken
Vleugels nemen de maat
We doen het onszelf aan
Van de verbeelding is kind koning
Als motor in scène kostbaar verjongd
Hou het rauw
De winterzon vonkt weer…
Jouw glazen wand
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 455 ik zag je hand
de glazen rand
je vingers glijdend
je wilde transparant
de zaak belichten
het bleek een spiegelwand
jouw woorden kaatsten
eigen echo's terug
konden mij niet meer bereiken
je ogen maakten
alles stuk van wat
wij ooit konden begrijpen
je krulde om de waarheid
heen jouw glazen wand
had minder grip dan steen…
Zijden Draden.
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 2.852 De echo's waren spiegels in duister licht,
over mijn daden en denken en doen.
Teleurgesteld veranderde het mijn zicht.
Lang geleden is nog toen.
Zijden draden sponnen tot was.
Hoger, dunner, fragiel.
Lieten mij zweven tot net boven het gras,
geen angst meer, tot ik viel.…
Hergeboorte
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 948 Strompel, struikel, stort ineen
Trots wordt uitgespogen
Welkom warme wanhoop
Huilen, lachen, ademhalen
Nieuwe, troostende lucht
Dan stilte, aandachtige stilte
die snikkende echo's verdrijft
Ik fluister voorzichtig
om haar niet te breken
Tot ik de slaap vind
of hij mij
Hoor je me?
Hoor je mijn stem?
Hoor je de stem van mijn hart?…
Stemmen in de herfst
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 600 Afstanden zijn leegtes die weinig verschillen
of echo's weer hun hoop teruggeven.
Geluk is een koud woord geworden dat ik verstoppen wil.…
Magie van soepele zinnen
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 510 de lege tekst
tocht wind
luguber kaatsen
medeklinkers
echo's naar elkaar
ze kunnen geen
volume vinden
klinkers klotsen
tegenritmes en
zijn onbenaderbaar
woorden missen
de magie van
soepele zinnen
brengen niet meer
binnen dan betekenis
strofen vloeien niet
omdat de inhoud
strak bevroren lijkt
misschien wel
doodgeboren…
Dichterbij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 111 Echo's die je achterliet
dichterbij kom ik niet.…
Je warmde het terras
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 366 ik zag je lopen
een glimlach in
de étalageruit
verkopers gingen
voor je onderuit
tegeltjes zoenden
je laarzen en klakten
zacht het tikken na
voor zij hun echo's
tegen gevels plaatsten
je warmde het terras
met je spontane lach
en in je ogen scheen
de zon ja zelfs de obers
keken vol verwachting om
je bent gekend
daar waar jij gaat…
schreeuwen zit van binnen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 379 muren zijn hoogpolig
vreten echo's uit de lucht
het schreeuwen zit van binnen
een vliegen zonder vlucht
gevangen in hun kassen
fixeren ogen een plafond
handen kiezen houvast
zoeken veiligheid rondom
passen zijn onzeker
de vloer is lichtgeraakt
ademen gaat sneller
als er kennis wordt gemaakt
de eerste blik naar buiten
als drempels…
(T)HUIS
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 97 Nog één keer zal ik gaan
en van op afstand zien
de voordeur met vers vernis
oplichtend in een scherf najaarszon
en daar
achter trendy vitrages
de geur van oude muren
tussen de spleten
de echo's
van mijn vroegste jaren
de kleurige loper
van de trap naar boven
die hele perceptie van gemis
opgeslagen in het landschap
achter mijn ogen.…
Gevangen en geraakt
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 358 En waar haar scheidende ogen verzinnen wat ze zonder mij genezen
als een wond die zijn pijn in woorden verliest
en echo's weer laat dwalen
en ontwaken in het ritme
van het het gebed dat ze zelf het
meest vreest.…
de overkant gevierd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 63 tijdelijkheid
in een warme schoot verborgen
huist ons verleden in de verhalen
van hen aan wiens stam wij wortelen
een tijdloze schatkist zonder bodem
vol van de herinneringen en sporen
die hen in onze geschiedenis bewaart
aan de eeuwige overkant van het nu
dierbaar verscholen in hoofd en hart
leven de mensen en momenten voort
in stille echo's…
gelijk aan de zee
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 258 ach, lief
hoe kan ik je vertellen
dat ik ook aan de zee mijn hart
geschonken heb
hoor dan, ze maakt mijn dromen waar
golft een schelpenpad van echo's
die ik opraap
zie het golvend ritme
alsof elke dag mijn leven begint
met een glimlach
van de meeuw
die regenbogen
hoog boven de horizon
optilt
ach lief,
luister dan hoe onafscheidelijk…
IJzeren Hein
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 125 Mijn grote eikenhouten klok
tikt diepe barsten in de lucht
laat stenen muren echo's kaatsen
als een carillon op drift.
Het is een oude houten klok
maar zonder moeite stuurt hij
tinnen benen los en vastberaden
ritmisch in een cirkel rond.…
nog zeul ik met de lijken
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 529 weerlicht
schreeuwt gezichten
flikkert schaduw en
ontbloot een kille angst
duister rolt
zwartdonker tegen muren
echo's kraken
schurend door de nacht
schimmen schichten
uit de wereld van de geest
geluiden klinken harder
terug van weggeweest
maken barsten in gedachten
ideeën exploderen rond
chaos staat te wachten
woorden spugen…
in de hoek
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 189 vaak woon ik in mijn hoofd
dagenlang
in een enkele kamer
er zijn vogels
en kinderen die overal lopen moeten
dansen op wenkbrauwen
van het tjilpend gras
jazeker, ook vlinders
want vlinders zijn tijd
er zijn monologen en dialogen
eenzaamheid als speelbal van schaduw en echo's
in de linkerhoek naast het tafeltje
staat een spiegel…
je ontkleedde me met ogen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 620 je stem raakte me
sprak stilte om me heen
je ontkleedde me met ogen
liet me onbedekt alleen
ik voelde hoe mijn zinnen
angstig klein in opstand kwamen
in de echo's van jouw woorden
klankten enkel onze namen
ooit hebben we elkaar
gevonden in toeval over tijd
sleur heeft ons gebonden
pas later kwam de spijt
jij hebt gebroken
het lege…
Handleiding voor telefonie
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.780 Woorden zijn lasso's die golven, curven van
echo's in kamers die klinken.
Zeg ja, met mij. Hou het kort.
Overweeg dat iedereen brult
en roep dan mee.
Wees gewiekst, weet dit:
je praat wel hard
je gaat wel hard terwijl je woorden plukt
terwijl je zegt:
zeg ja, met mij.…
herkende je in takkenbreuk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 705 ik heb woestijnen doorgeploegd
in hete vlaktes naar je spoor gekeken
door zon en wind gegroefd, niemand
heeft ooit van mijn zweet geweten
ik struinde door het hoge gras
van eeuwig glooiende savannen
herkende je in takkenbreuk en pas
en dacht je jagend zo te vangen
in bergen vond ik je profiel
maar je wilde niet verschijnen
ik hoorde echo's…
Eeuwenoud begrip
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 339 leeftocht voor de ziel
danst als buigende zwanen
op krakend witgewolkt papier
geurend gekleurd beschrijft
het wonderschone schrift
in talloze minnewoorden
het mooiste liefdesdicht
somtijds achteloos vergooid
een onderdrukte schreeuw
gelezen maar ongehoord de
scherpe kanten van het woord
waar wij zullen verstoffen
blijft ons woord echo's…
'k Heb zoete liefde verdreven
poëzie
3.0 met 5 stemmen 933 Zo zingt in dorrende twijgen
een eenzame nachtegaal,
Dra zal, - daar de echo's zwijgen,
verstommen zijn weemoedstaal.
Wel is het stil daar binnen
maar ‘t is er rustig en goed;
en nimmermeer blaast op de tinnen
de wachter, met dartele zinnen,
een reizger de welkomstgroet.…
je schaterlach is snerpend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 475 hooghartig is je blik
je schaterlach is snerpend
echo's rollen van de trap
schaters sterven lachend af
daal maar naar de hellepoort
ik open hem voordat
de stank je smoort en werp
een blik in het woeste vuur
zij krijsen hard venijn
en koude spot om de lange duur
herkenbaar zijn ze nog
als tijdloos smeulend wangedrocht
hun…
Camarillo
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 58 Denkbeeldig wakende ogen kijken helder groen,
echo's vervagen en herinneringen sterven.
Maar laat ik opnieuw het zwijgen ertoe doen,
ik wil de sfeer in dit Wonderland niet bederven.…
Onraakbaar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 65 dichtbij kent ook de verste verte
daarbij is vasthouden zonder zin
ik schets de afstand
ook wel in zwijgen
alhoewel er geen twijfel is over
haar die ik bemin of minstens
naar toe wil neigen
kijken in gedachten is tasten
in het duister
het licht kaatst dan tegen een spiegel
ook als ik duizendmaal luister
en de echo's opsla in mijn brein…
MET Z'N TWEEËN
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 658 En door de straten, smalle gangen
onze echo's weerklinkend, en vervormd
de gezichten, de schreeuwende stemmen
in de buurt en om de koepelkerk heen
rennend en lachen! lachen dat we hebben
gedaan! En snel, het was koud, al voel-
den we weinig, weer naar huis en ver-
moeid in elkaars armen onder de lakens.-…