Alle inzendingen over algemeen

alleen? Hallo? Help! Zie je niet dat ik verdrink? Laat je dat toe? Heb ik dit verdiend? Ben ik verdoemd? Liefde, zeg je? Ik antwoord niet. Pijn… Help! Fluister je? Ik hoor je niet! Ik schreeuw. Ben duidelijk. Geef antwoord. Liefde? Maar HEER! Ik ben bang! Help! Ik weet dat je er bent! Zeg je naam! Ben duidelijk! Ben duidelijk……

Sinds 2014 mijn woorden vrij, stopte in 2022, maar 2025 roept mij. Niet stilgezeten, literatuur verkend, vormen en stijlen, tot in elk moment. Opgeven? Nee, dat staat niet in mijn boek, ik volhard in boosheid, elke stap, elke hoek. Kritische stemmen, ik leer ervan het meest, hun gal is mijn lessenfeest. Maxim en R.E.N.S., een duo zo…

Zo is het maar net, Sie wah, debuteren moet je leren! Geen plankenkoorts, geen honderd paar ogen en oren, geen redactie die jou een strobreed in de weg, geen angst voor censuur goede raad van mij is beter dan gratis soep of klein bier en ook voor jou niet bepaald duur! Moet je debuteren dan leren? Welnee, geen eindeloze reeks loze exercities…

Ge moet chance hebben in ’t verkeer, dat ge niet valt, niet zijt gebroken, dat dromen blijven ongekrenkt gesproken, en ge nog thuiskomt, keer op keer. Ge moet chance hebben op uw werk, dat ge nog trots moogt ademhalen, dat ge niet buigt voor loze talen, maar voelt: ik doe wat het maakt mij sterk. Ge moet chance hebben in de min, want…

Het staat eenieder vrij te reageren met wat hij - zij of het, doet niet terzake je komt ter wereld met een beider smaken - aan tekst bedacht heeft door te associëren door zich uiteen te zetten, nuanceren als 't lukt op rijm, van binnen of op 't end wat actueel is, wat je las of kent want zulke wetenswaardigheden zullen veel meer op instemming…

Op gangen en wegen langs heuvels en dalen dient sluipenderwijs bij tijd en wijle de noodzaak tot inzicht in eigen beweging van introspectie tot zelfreflectie zich vroeg of laat hoe dan ook aan ter voorkoming ener nakende niet uitgesproken doch wel voorvoelde winterdepressie cerebrale regressie door minder doorspoeling van bloedvaten…

Zie hoe dichters dichten en waarom, als je 't wil weten, men überhaupt dicht zie wat voor vrouwen en mannen zich uiten eloquent in gevoel en rijk aan eruditie Niet per se zeggen zij driemaal daags heel gedwee 'geef ons heden ons dagelijks brood' dank, hoezee ach welnee... Ik ken één, die beeldentaal bindt aan kwatrijnen…

wanneer je anders leeft omdat je  anders bent  vindt men  je gauw wat abnormaal   totdat men zichzelf  in jou herkent  op dat moment  vindt men je  heel normaal  …

er is geen tijd meer om de maaltijd te voltrekken grenzen af te palen te voldoen aan een signalement voor de overpeinzing, voor een gemiste spijt welke weg dan alleen onszelf herroepen…

Je zou het niet denken als je niet beter wist het lijkt net op water, of beter, urine nagenoeg kleurloos transparant tot lichtgeel het bijt als een uitgemergelde wolf niet alleen agressief maar vooral corrosief bij inademing of contact met de huid is het schadelijk, maar meer voor slijmvlies en ogen en voeg daarbij een verstikkende geur…

ik woon in mijn gedachten koester ze, haat ze in slapeloze nachten ik vlucht in mijn verleden beleef het, omarm het en verlies mijn heden ik luister naar mijn stilte hoor het, voel het als warmte in de kilte ik loop als een onzeker mens dag in, dag uit op het randje van mijn grens maar laat me laat me zijn zoals ik…

Wat zal ik u, als letterconsument zo na uw ochtendstimulantia met jus café croissants melodia serveren, nu u toch hier allen bent? Ik las wat meningen bij snelsonnetten veelkleurige, van daantje dwarsdoorsnee wat ik mij afvroeg, wie doen daaraan mee opiniemakers, die zijn gaan kwartetten? De socials staan weer bol van stof die splijt kritiek…

in vèrstrekkend gladgestreken blauw gelijkmatig als een zee ontbreken begin en einde dit is geen cirkel en geen lijn geen standplaats of vertrek, dit is de kunst van het altijd blijven dromen…

Keizer was ik, Maximianus heerser naast Diocletianus, zoon van een vrijgelaten slaaf die zich op het Forum in recht en welsprekendheid en militia bekwaamde en het als rolling stone tot stadhouder schopte en later tot ieders verbazing werd uitgeroepen tot keizer van het grote Imperium Romanum Dio maakte van het immense rijk een…

lees jij ook de vliegers en de strepen, de gebreken van flats en oude huizen, of kronkel jij door as langs de buizen, wat ik vroeg heb, heb je vast begrepen. ze ademt amper de lievelingsstek waar het draad zich wikkelt rondom een schaar, de grond zich voedt met sporen, versleten waar, en ochtendlicht weer dwaalt naar onze plek. zij is een…

Ze dromen over geneugten die ze nooit zullen beleven ze dragen het klimaat warme gezondheid toe in toegankelijk nachtjargon de jaloerse minnaars die een eenzaam hart naar de oceaan brengen ze glijden af naar een verleden waar hun droomvlucht voorbijgaat aan liegende minnaressen daar schrijven ze brieven over falende ambtenarij…

Zonder woorden Kan je prima fysiek genieten, Maar psychisch Valt het toch wat tegen, Abstract valt geheel uit de boot, Humor ontbreekt geheel, Historie ontbreekt eveneens, Zonder liefde Dan is het leven pas erg leeg.…

Een geur van vroeger Doet me denken aan toen Een herinnering aan alles Wat ik van plan was te doen   Ik denk aan al die plannen En weet het nog heel goed Met een glimlach kijk ik terug Naar die jeugdige overmoed   Van alles zou ik gaan doen En dat was toen heel wat Maar het eind van ’t liedje was: Ik liep op het gebaande pad   Ik deed…

er was eens een toverbal die zat in een grote fles er waren er nog meer zeker meer dan zes   de fles stond in een winkeltje dat was meestal open de kinderen kwamen er graag toverballen kopen   zo’n toverbal kreeg mooie kleuren als je er lang op zoog rood, geel, blauw en groen het was net een regenboog   de kinderen verdrongen zich kozen…

In de echo van oude woorden leeft nog altijd het beeld dat vlinders verbranden in de vlam van liefde, dat meisjes van veertien de volle maan zijn in de hemel van mannen. Ik was een vlinder. En toen ik vloog, wierp ik mij tussen nieuwe woorden, in het diepe, om te ontsnappen aan het vuur. De roes van het verleden trilt na in deze…

ik heb moeite om ’s morgens op te staan voor mijn gevoel lig ik net in bed maar moet er alweer uit gaan ik heb moeite om te gaan slapen ben net zo lekker bezig hoewel ik zit te gapen ik heb moeite met de dagelijkse klussen ik doe ze liever niet ‘k ga er eigenlijk ’t liefst vantussen ach, waar heb ik geen problemen mee ik heb moeite…

deze toenemende schemer markeert de ogenschaduw hangende het onderzoek is dit waarmee we voortgaan ook al wist je dat geboorte leidt tot een avondmaal dat niet alle stenen zielloos zijn jouw voorkomen wast alles weg verzacht de scherpe randen met rustige tred beter dan genezen eindeloos als schoonheid…

waar was je toen ik je nodig had waar was je toen je zou me altijd helpen, zei je ik hoefde het alleen maar te vragen toen ik je om hulp vroeg gaf je geen antwoord waar was je toen mijn jaren voorbijgingen en het leven moeilijk was waarom verdween je weer toen ik dacht dat ik je eindelijk gevonden had ik zal blijven zoeken…

Robotica is schrijver dezes vreemd daar houdt men zich, zoals u toch moet weten met psycholinguïstiek onledig: meten van stimulus, respons, reactietijd Een robot wordt 'analfabeet' geframed die houdt zich ver van literaire kringen in casu dichters die met woorden zingen u weet hoe dit tot misverstanden leidt Hij ziet alleen zijn schaduw…

het oude straatje in het centrum ademt de geur van het verleden met bloembakken voor elke deur voelt het straatje zich best tevreden   de huisjes staan dicht op elkaar geen autoverkeer verstoort hun rust ze dromen over vervlogen tijden toen het hier bruiste van levenslust   de mensen die er woonden deelden samen lief en leed ze deelden alles…

Het oude herenhuis Staat deftig aan de gracht Het ziet mensen wandelen En een kind dat vrolijk lacht Dromerig kijkt het huis Naar de bomen aan de waterkant Het beschouwt ze als zijn vrienden Ze zijn lang geleden hier geplant Het huis staat er al eeuwen Iets verzakt en iets versleten Heel vaak gerestaureerd De laatste keer is hij vergeten…

er staat al vele jaren naast de grote stoel een staande schemerlamp met erg veel lichtgevoel   hij verspreidt een heel zacht licht maar met een knopje bij de kap wordt het licht veel feller en dat is reuze knap   je kan nu bij zijn licht lezen, breien of borduren hij vindt dat heel gezellig ook al duurt het soms wel uren   als het ’s…

wees een mens die luistert naar een ander zoals je wilt dat er naar jou geluisterd wordt die meeleeft met een ander zoals je wilt dat er met jou wordt meegeleefd wees een mens die het geloof en de mening van een ander respecteert zoals je wilt dat jouw geloof en mening gerespecteerd worden die een ander wil begrijpen zoals je…

In Groningen, dan weer in Utrecht of Amsterdam, zoek ik jou op. In elke stad denk ik je te zien. Maar als ik nader, ben jij het niet. De kille wereld vraagt om perfectie, zoals ik verlang naar straten en pleinen gevuld met jou. En ja, ik werd bang toen je eens zei: wie vandaag nog leeft, kan morgen al dood zijn. ***…

tegen dit overnachtelijke uur groeien geen rozen meer daarvoor is dit lichaam te koud en de dag te kort zo vlug en hoog gaan vogels -voorbij, elk jaar weer misschien is het de draagtijd waar het enigszins aan schort…