Alle inzendingen over vrouwen

Om met deur en lekkere man binnen te komen vallen: ik houd er wel van een heilig huisje om te knallen, al laat mijn buitenkant niets zien wat niet binnen de veilige kaders van ‘een welopgevoed meisje’ past; jullie zullen verrast zijn, als ik de onderkant van mijn tong zou showen, -of walgen, dat hangt van je voorkeuren af. Het…

De zon vraagt of ik snel naar buiten kom, ze schreeuwt dat de storm is gaan liggen, er is geen regen meer om bij af te druipen; vogels zingen degelijke welkomstliederen, en de vlinders doen hun rondedansdingen met zoemende bijtjes op de binnenplaats. En toch kom ik het gat van de deur niet door, ik hoor bij elke stap in die richting zijn…

Dezelfde vaas met verse wilde bloemen, geplukt op mijn verzoek, staat al dagen tussen ongebroken fotolijstjes met mijn dierbaarste herinneringen. Die gaan nooit meer stuk - noch mijn dromen, uitgesproken, noch mijn diepste verlangens, woorden die ik met heimelijke angst voor lijf, en af en toe leven, bijna vergeten was. Het…

Je handen waren beter in staat om je gevoelens te uiten; het was al te laat, praten werd schreeuwen om mijn leven nog enigszins toonbaar te ontvluchten. Voor de gevolgen van mijn durf had ik te duchten; ik turfde de tijd al een eeuwigheid, de blauwe plekken, door jou beleden spijt, op de spijlen van mijn denken. De muren…

Waren je handen zo zacht als je ogen die over mijn lichaam gleden met die voorgespiegelde nauwkeurigheid, bedreven zoals beloofd; mijn curven zo breed als je wilde, ik at zeven cakejes per dag omdat jij ze bakte, ik durfde door mijn knieën te zakken, als jij mij maar weer bij de hand pakte. Als het grootste geheim, voor iedereen verborgen…

Feestje bij Saarein bij mij in de straat: de Hazenstraat, Jordaan Saarein het pottencafé, waar ook al lang ook poten welkom zijn en de hele buurt natuurlijk, dus ik er op af met mijn hond Mika Mika zo aaibaar en ik zo voelbaar, spreekbaar en ontmoetbaar met een mooie meid met een mooi wit shirt met de tekst LINKSE KUT, dus geen rechtse denk…

Mijn handen zien, Wat mijn ogen niet kunnen. Mijn huid hoort, Wat mijn oren niet kunnen. Het zijn van de vrouw Kan ik niet lezen, Maar kan zij mij doen ervaren, In al mijn vezels ’s Nachts tussen de lakens, Zonder te begrijpen, Wat mijn verlangen niet alleen stilt, Ook steeds vergroot. De vrouw Aphrodite, Vat vol onontdekte verrassingen…

We dansten vrede onder de wilg In de pauze zaten we en praatten we keken naar die boom twee jaar geleden geknot totaal nog omdat takken op ‘t gras belandden en voor omwaaien bevreesd Er waren stemmen geweest hem te kappen toch alleen geknot wij dachten, haalt hij het weer? Nu bung’len zijn takken weer op de grond, geven schaduw…

Eens legt mijn ziel haar last van lijden af, Maar 't zal niet zijn aleer ik slaap in 't graf. Dan zingt een vogel, die het oog niet ziet, Dit moede hart een vrede- en vrijheidslied. En andre vrouwen ('t smart mij dat ik 't weet!) Zullen dán lijden wat hun zuster leed. Zie! voor die andren, die nog tripplen thans, Met dartle voet, in jonkheids…

Ik kreeg verontrustende berichten ik vreesde een uit-huis-zettingsbevel want wat een zwijnenzooi zou het niet zijn in mijn huis, mijn thuis, mijn living, mijn privé effe dacht ik de 'kelere' wat heb ik gedaan ze namen het zo absoluut letterlijk op maar uiteindelijk is het figuurlijk bedoeld want wat is het een zwijnen-'kelere'-zooi in de…

Zoals ik eerder zei zien wij heel veel van een en 't zelfde genus hier verschijnen die andere soort is toch niet aan 't verdwijnen? zij hebben part maar nemen amper deel! Ook zij uiten gedachten in lyriek gevoelens in verbeelde woordmuziek ik mis hun speelse pen en plein publique hun scherpe meningen en hun kritiek Ik hoop op massa…

Ik heb bewondering en ook een zwak voor dichteressen, niet anonieme want namelozen daaraan heb ik lak ik luister liever naar feminine een merel zingt immers - een gansje zegt gak Soms lijkt het wel of in nomina als Hadewijd Dieke en Coseline voortekens schuilen als omina alsof ze die naam niet hoeft te verdienen Rigoletta…

Met aaizachte boks- handschoenen en een lach laat -- ik mijn tanden zien.…

Waarde femina promovenda Permitteer dat ik, homo erectus van het eerste en sterke geslacht het seminale masculine genus interpelleer in uw stelling of these waarin moeder de vrouw in deeltijd lacht als 't hier en daar nog altoos en bij wijlen in voorkomen en uiterlijk verschijnen tweede, zogenaamd zwakke geslacht - die tweede…

ik hoop mijn dochter mee te geven wat mijn vrouw mij laat zien dat kracht niet in stilte schuilt maar in weten wie je bent dat vallen geen falen is maar een sprong naar iets nieuws dat onafhankelijkheid een recht is geen gunst van wie regeert of stuurt mijn vrouw staat haar mannetje in een wereld die haar klein houden wilde zij leerde…

Met een zweem van de slang in haar houding en gang, met een vieren en bieden en géven van 't gesmijdige lijf, stond daar 't heerlijk jong wijf, als een hymne aan al 't schóon van het leven. Van hals tot voet golfde, rood gelijk bloed in een wiegling van duizend plooien, breed om heup en dij, haar mantel van zij in een machtig en bloemig…

Keert zich een paar keer voor de spiegel heen en weer zoals een vogel voor een andere vogel doet bekijkt zichzelf als voor het eerst schikt en herschikt aan schouder, kraag, likt aan haar lipstick, tuit, fluit als een vogel, rekt zich van graagte strekt haar nek, lokroept in zich, giechelt, vliegt. -------------------------- uit: 'Zoals…

Jeanne d' Arc gaat trots na overwinning op Engelse krijgslui, Frankrijks vijanden, noordwaarts om in de stad Reims te landen. De kroonprins is haar trouwe volgeling. Luid galmend feest schittert bij de kroning van koning Karel, gesteund door handen ener leidsvrouw, die in zich voelt branden de voltooiing van nog komende zending. Kon de vorst…

Jeanne d´Arc geeft strenge bevelen aan het Franse leger, dat zij leidt bij de stad Orléans, die reeds lange tijd het wrede Engelse beleg moet velen. De vrouw met wapens kan men beoordelen als iemand vol lust tot bloedige strijd. De aanvoerster is tot vechten bereid, doch kan de mensenziel wonderlijk helen. Nimmer heeft ze eigenhandig gedood…

Mijn hospita is weduwe Van Duitse middenstand, - Zij zellef komt uit Schwabenland, Haar man kwam van de Veluwe. Mijn hospita heeft twee spruitjes: Het meisje dat is blond, Het jongetje is ongezond En heeft twee dunne kuitjes. Mijn hospita draagt haar boezem Al vijf jaar uit de rouw, Vandaag was ze in lichtlilablauw Met roze moerbeibloesem…

De Franse heldin der Middeleeuwen verlaat vol geestesvuur, nimmer te temmen, haar dorp, geleid door Hemelse stemmen, loopt door, ondanks verwijtende stemmen. Met vaste moed, sterker dan van leeuwen, meldt zij de stad Vaucouleurs, zonder remmen, haar opdracht. Boze vragen omklemmen het meisje. Rondom klinkt verwonderd geeuwen. Na lang doordrijven…

in mijn droom heb ik geprobeerd jou uit marmer te houwen op doek als een Mona Lisa te vereeuwigen te boetseren uit klei met woorden beschrijven in een hemels mooi gedicht dit alles zetten naar mijn hand nu ik weer in de werkelijkheid ben aanbeland en ik jou bij daglicht weer aanschouw besef ik dat ik niet meer hoef te dromen alles…

Een kleine vlam met onblusbare kracht brandt in menig liefhebbend vrouwenhart, wil graag oplaaien, maar bij stille smart blijft ze bescheiden, geduldig en wacht... Dat nietige vuurtje siddert en lacht, wanneer een man nadert, versterkt en tart de vrouw, waarin het woont. Wellicht benard voelt de verliefde zich. Wat wordt betracht? In de…

'Jongeling', dus sprak een Wijsgeer, 'Jongeling, gij moet de hemel, In de stille nacht beschouwen, Wen geen wolkje hem verduistert; Dan moet gij die grote lichten, Die ontelbre grote lichten, Om hun assen om zien rollen! - Gij moet langs de ruime velden, 't Schoon der Lente vaak beschouwen: Frisse planten, purpren rozen, Alles…

Zij is een adviseuse van inclusie alsmede van biodiversiteit het zijn die functienamen die mij mateloos interesseren geboeid lees ik het exclusief relaas van haar twee heren de een uit Pakistan de ander uit New York de een was op een mysterieuze wijze overleden die ene kookte chicken curry honderd maal per jaar voor wie, dat laat zich…

Mooi meisje, dat met koelwit bruidsgewaad Verlangt te ontveinzen de heetdronkre gloed, Die onbewust haar slankheid stralen doet En uit de glans van 't haar en de ogen slaat, Nu voelt ze alsof ze, een uitverkoorne, gaat, Zij zij alleen, 't Geluk-zelf te gemoet: Haar eigen huis, haar man, zo knap, zo goed, Nobel en ridderlijk in woord en daad…

Meisje weet je wat ik – wat ik zeggen wou -? ‘k Wou je zeggen dat ik – dat ik van je hou, - En dan wou ik schatje – dat je - nou dat jij - Nou - natuurlijk dat je - dat je hield van mij, - En dan wou ‘k je als je - als je van me houdt - Zoenen in jouw halsje - als je ’t hebben woudt, - En dan, nou dan dee ik - dee ik ’t overal -…

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

De sterke, steeds jeugdig blijvende vrouw wandelt vol lust en blijde gedachten, stapt flink voort, geniet soms van stil wachten, onder de hemel, zwaar grauw of helder blauw. Haar zwerfdrift, opgewekt door polderdauw, is doordrongen van verkenningskrachten, die bij verre tocht doen overnachten in berghut, speuren door kloven, diep en nauw.…

Wie blaast er van de allerhoogste toren Wie zit er aan de schuiven van de knoppen Ik hoor in de kapel het hoogste lied Van twee falsetten in gemengde koren Wie deelt de lakens uit, laat zich niet storen Wie is er als de kippen bij, de haan Zegt niemand die zingt vals, hij kan het niet Kijkt niemand achterom, alleen naar voren …