25369 resultaten.
Verklaring
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
127 Pijl en hart gesneden in de bast
daar doorheen de letters onbeholpen
groot “U I T” en nog wat initialen
De boom ruist met zijn bladeren
draagt de namen van een toekomst
eens doorvoeld en voorspeld
Het bos maakt geen bezwaren, het is
winter en in de koude nacht dansen
de dryaden in mist en sneeuw gehuld
In hen passen de waanzin van
onvoltooide…
Zie je ik hou van je
poëzie
3.0 met 155 stemmen
16.043 ZIE je ik hou van je,
ik vin je zo lief en zo licht --
je ogen zijn zo vol licht,
ik hou van je, ik hou van je.
En je neus en je mond en je haar
en je ogen en je hals waar
je kraagje zit en je oor
met je haar er voor.
Zie je ik wou graag zijn
jou, maar het kan niet zijn,
het licht is om je, je bent
nu toch wat je eenmaal bent…
De vraag van Gorter
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
380 Zephyros blaast met zijn warme adem
al dagen lang jong leven door April,
zij fleurt op in roze appelbloesems,
tooit zich met zacht fluweel en groen,
straalt jeugd en kracht wanneer ze opstaat,
en flirt stiekem met de zon,
haar bronzen minnaar in de morgen.
Iedere nacht speuren haar blikken onrustig
de grenzeloze diepten van de hemel af,
haar…
Ik wens u goede gedachten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
177 Spreekt de gedaante die
Mogelijk alleen in mijn
Hoofd bestaat - en toch
Hoor ik haar luid en duidelijk
De woorden van deze zin
Articuleren, ze gaan vergezeld
Van een warme, menselijke
Ondertoon - en het is nog
Maar de vraag of ze in staat
Zijn uit de ijzige ondergrond van
Mijn gedachten het beangstigende
Denken te verjagen dat voor…
[ Slootwaterhemel ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
29 Slootwaterhemel,
maanverlichte weg, bomen –
stil oud geworden.…
Geweten dat tot wroeging leidt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
232 Het geweten huist in je lichaam,
Zeggen zij die het kunnen weten -
Dostojevski, kenner bij uitstek,
Schrijft het toe aan de complexheid
Van de mens - hij zegt dat het geweten
Onlosmakelijk met diens lichaam
Verbonden is - gisteren gedroeg ik
Me onheus tegen mijn lief, vandaag
Begint mijn geweten te knagen
En zal ik dagenlang de pijn…
Herman Gorter
poëzie
3.0 met 37 stemmen
4.579 Hij was van vuur.
een golf, een vlam,
een stromend stuk natuur,
blinkend als water in de zomerdag.
nooit, sinds ik hem zag,
zag ik nog een man
wiens wezen zo bezielend overkwam
tot in zijn blik, zijn praten en zijn gang.
een rechte beuk, ook toen zijn einde kwam.
de bliksem sloeg
en van de bergen dreunde het naar zee,
met echo's naar de…
De mei van Gorter
gedicht
2.0 met 41 stemmen
11.936 Het is een ding met muziek erin
dat deel uitmaakt van mijne wereld:
op een plank staande of liggende op een schrijftafel
en soms op een hoofdkussen of zoals nu
opengeslagen naast de vuilnisbak op mijn balkon -
een papieren ooievaar kan niet vliegen
en wolken zijn mij geen kamelen in de lucht
en mijn huis is ook geen rots
bezocht door Griekse…
Mei
snelsonnet
3.0 met 12 stemmen
135 De meimaand opent jonge, prille bloemen
En vogels kwelen wéér het liefdeslied
Natuur vernieuwt de tuinen, maar míj niet
Waaróm niet? Eerlijk kan ik dat niet noemen
Helaas ben ik allang niet meer vers groen –
De mens mag lente nimmer overdoen…
Als je gelukkig wilt zijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
144 Vaak door velen
Over het hoofd
Gezien - met
Maar een enkel
Doel in dit leven:
Zo veel status
Verwerven dat
Iedereen naar je
Opkijkt - zo rijk
Als jij is er in je
Je gedachten geen een -
Geld vergoedt
Veel, maar beslist
Niet alles - als
Je gelukkig wilt zijn
Moet je ook kunnen
Verliezen, want
Zonder donker geen licht…
Voordracht gedichtendag *
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
158 Aangebrand, Dichterschap,
Kringloop, Het huwelijk,
Zie je ik hou van je,
O-derivaat,
Oote, Fanfare-corps,
Komtocheensklaarklootzak,
Schrijvenderwijs,
Poëzie is een daad…
Ik kom om 't groene hout
poëzie
3.0 met 8 stemmen
2.439 Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede
voor me, in malingen de bochtpenseelde
lucht en de zon de hoge ongesteelde
bloem en der hoogste bladen lucht'ge schreden.
Het liggend blauwe met zijn vrouwenzeden
strekt zich en lacht met de uitdove weelde
verflauwend tot het niet veel meer verscheelde
van warmte en wolken die het maken heden.…
O kon ik zijn in u
poëzie
3.0 met 24 stemmen
3.443 O kon ik zijn in u,
O kon ik maar zijn niets,
Geheel in u, in u.
Dat men mij zocht en niets
Vond, maar een spoor, een iets
Van mij, in u, in u.…
Wij voelen als twee
poëzie
3.0 met 19 stemmen
4.127 Wij voelen als twee
hoge, op stengel verhoogde lenterood-bloemen
midden in de lichtzee —
de lente is gekomen.…
Staren door het raam
poëzie
3.0 met 20 stemmen
3.635 Er is een leven in wat bewegen,
de takken beven een beetje tegen
elkaar. Een even beginnen schudt
elke boom: een bezinnen dit,
een schemeren gevend van eerste denken,
met lome vingers gaan zij wenken
wenken, wenken, brengen uit
een vrezend menen nauw geuit.
En lichte dingen, herinneringen
lispelen zij, vertrouwelingen,
zouden wel willen…
TOEN zag ik je —
poëzie
3.0 met 20 stemmen
4.792 Er was toen veel licht,
de kamer was een bloem die dicht
in eens open uit gaat schijnen,
het licht vloog rond in lijnen.
Ik was heel stil en ik dacht niet veel,
ge hebt gekeken en heel
mijn hoofd is wijd opengewaaid,
zoals 's zomers opengelaaid
boven op een wijd, wijd land,
in een wijd werelds open land -
zo was ik eens in die kamer…
MARX
poëzie
3.0 met 15 stemmen
2.699 Een schone vastheid had hij in zijn wezen,
hij ging zo zeker en vast als de wind,
hij was zo stevig als een boom - een kind,
wou wel graag om zijn hals dicht bij hem wezen.
Van uit zijn brede hoofd, dat altijd zind'
op het verheerlijkst mensenschoon, verrezen
zachte stralen van goedheid - en daar in 't
zwart oog was vreugd en liefde saamgelezen…
De aarde ligt in de armen van de zon
poëzie
3.0 met 15 stemmen
2.972 De aarde ligt in de armen van de zon
in stilte en weeld'. Het is gelijk dat uur,
waarin twee minnenden zich aan het duur
werk der liefde herinn'ren en de bron
van 't leven. Elk of hij niet anders kon,
staart naar de ander met een zacht getuur.
Zo ligt de aarde stil in het azuur,
en 't gouden bed waarin de zon haar won.
Zacht speelt de…
Blauw (vlamt de lucht)
poëzie
3.0 met 22 stemmen
3.725 1]
Blauw vlamt de lucht,
groen bloeit veld en boom,
zonder verlangen's zucht
spiegelt het, diepe stroom.
2]
Blauw vlamt de lucht,
groen bloeit veld en boom,
diep van verlangen zucht
spiegelend wit de stroom.
---------------------------
uit: Verzen (1928)…
'T is zwart en donker
poëzie
3.0 met 9 stemmen
2.758 'T is zwart en donker,
kamerdonker als rook,
rood kolengeflonker,
daarboven holt de klok.
Langs de wanden bleekt flauw
een plaat en nog een -
het witte is lichtlauw,
't lijkt alles lang geleen.*)
Hoor, het leven vliedt,
de klok holt, tik, tik -
zingt het jammerlied
van het ogenblik.
--------------
Uit: Verzamelde Lyriek, 1966.…
ERGENS
poëzie
4.0 met 13 stemmen
3.437 Ergens moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen
Mijn handen zijn zo hete en droge
en het lichte water van haar stem
mijn keel is een dorre klem.
Het kan toch zo altijd niet duren
met de brandende uren
mijn stem is schor,
mijn ogen dor.
-----------------------------
uit: Verzen (1890)…
Mijn grijze tintelreine
poëzie
3.0 met 21 stemmen
2.826 Mijn grijze tintelreine
mijn witte strelefijne
met hoog van omhoog gezwier
van uw handekens, schier
het vlerkegezwaai van vogeltjes,
het omkomen van wiekmolentjes,
ze veren zo fraai door de lucht,
mijn oor hoort geheel geen gerucht,
en uw wangen glijden aan
en uw lippen staan saam aan
beweegloos rood
en in eens daar vlood
een…
Het gras heeft de nacht al begonnen
poëzie
3.0 met 6 stemmen
3.178 Het gras heeft de nacht al begonnen,
de tuin is stil bezonnen.
De hemel is onbezonnen,
licht nog zo ongeschonden.
Bomen wit als boekweit
hangen neer stil in schoonheid,
maar de losse kastanjebladen
zijn schichtig en overladen
van wind.…
Het strand was stil en bleek
poëzie
3.0 met 8 stemmen
2.664 Het strand was stil en bleek
ik zat doodstil en keek
naar de blauwe rimpeling -
er was ook windgezing.
Ik wist wie naast me zat
witrokkig en ze had
roosrood het glad gezicht -
er was ook veel zonlicht.…
De gonsregen
poëzie
3.0 met 15 stemmen
3.270 De gonsregen, regen -
het òpbewegen
van bladen als water valt,
de regen valt valt valt.
Zo in me zelf gedoken te zitten
in 't glanzige niet meer witte
licht - en nooit te beginnen
beweging en niet te bezinnen.
De regen maakt grauwe strepen
in de gladgrauw geslepen
lucht - de gordijnen hangen…
Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan
poëzie
3.0 met 17 stemmen
3.129 Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan,
verzadigd krachtig, in het hoog gezag
des avonds met in 't oog vierkant de dag
van licht, waardoor zij zwaaiend zijn gegaan.
Zo ga ik ook, terwijl de grote maan
kogelend voortgaat langs de stroeve dag
der nacht die 'k even koperhel òpzag,
mijn armen en mijn hoofd zijn welberaan.
Dit heb ik zó…
Zachtlichte lentenen
poëzie
3.0 met 11 stemmen
2.735 Zachtlichte lentenen
mogen nu wentelen
aanwentelen,
hooglichte luchten
wolkenlichtluchten,
de lentenen -
Grote lenten met zonlichtboezems
in fonkellichte vér vallende blouses
waar hoofden zacht in liggen
donzig en ver als wolkenen,
de grijze stil-sneewige
die in wintermiddagen liggen.
Dán ogen lichtgrijzig spelen,
open, waarin…
Mei boek III [fragment]
poëzie
4.0 met 11 stemmen
2.527 Het was de nacht
Toen alle wolken te begraven gingen.
Ik zat waar een rivier ging en er hingen
Treurwilgen over mij, waardoor de wind
Zoet en zoel weende tranen als een kind.
Het was zó een rivier tussen twee dijken
Als uit de bergen springt en door de rijken
Van Duitsland en van Holland naar zee gaat.
Het water gonsde, als een overlaat
'…
Mei boek II [fragment]
poëzie
3.0 met 10 stemmen
2.455 Zoals de wolken na een winterdag
Treurende gaan, hoewel geen luchtgeklag
Gehoord wordt waar het ov'ral stil is -- dan,
Terwijl er sneeuw valt hier en ginder, kan
Ik soms een enk'le wolk blosrood zien worden.
Lachende reist die in tussen de horden
Huilende wolken -- zo waren de riffen
Van zonverlichte bergen die in effen
Glooiingen hoog liepen…
De dag gaat open ...
poëzie
3.0 met 36 stemmen
5.009 De dag gaat open als een gouden roos;
ik sta aan 't raam en zend mijn adem uit,
het veld is stil, en nauwlijks één geluid
breekt naar het koepelblauw bij tussenpoos.
En in mijn kamer, als een donkre doos,
waarvoor de parels hangen aan de ruit,
ga 'k heen en weer, tot waar mijn wandling stuit,
en ik bij donkre wand diep peinzend poos.
Ik…