Alle inzendingen over lichaam

Twee streepjes gaf het aan, kijk het kind daar nou toch staan, 'k ben over tijd, zei ze met hoogrode kleur, wauw zeg ik, da's mooi. Kijk twee streepjes geeft het aan, een buikje krijg ik eveneens. Dan wordt ze wat wit om haar neus, want ineens valt het kwartje het is ECHT het is heus, ze verwacht een BABY. De eerste echo wordt…

Als vanzelfsprekend je wordt ontnomen en verandert in een handicap, een gemis of verloren vaardigheid. Wanneer dr ergens iets klem zit, blijft hangen of zich groter strompelt, naar een knellende onvolkomenheid Geef dan geen centimeter toe, maar vecht meedogenloos, want wilskracht bergt hoop en vrijheid.…

mijn voorspiegel kijkt bedenkelijk dit zal geen dag worden om lang de adem te sparen, het lachen is al lang vergaan nu het lijf zich om gepijnigde botten wikkelt in een door blindheid omlijst landschap mijn ik vraagt aan de spiegel wat hier de bedoeling van is, of elke voorzet doel moet treffen, zoals geestverwarring zonder spraak…

Het is niet anders: als taal ben ik; zelfs mijn vlees is letters in een bloederige samenhang. Van het alfabet ben ik doordrenkt. Mijn bloedbaan murmelt tegen- spraak, mijn lever klopt een hoofdstuk uit een boek dat is verzuurd; dit is mijn lichaam het verkruimelt net zo snel. Ontferm je over letters die nog even leesbaar blijven. --…

Ik vind het wel knap van voeten, die eelt maar blijven groeien. En al dat gewicht dat zij torsen, een leven lang. Soms komen ze in protest, en geven je een nare blaar. Daarover moeten we niet klagen; voeten maken het leven draagbaar!…

Pijn erge pijn moeten accepteren bij het ziek zijn Meedenken om te verlichten dat is pas moeilijk weinig uitzichten Door merg en been geleid, dag en nacht wie gaat er voor zorgen dat het mij verzacht Pijn, deze pijn bijna niet te verdragen het overkomt je en er zijn talrijke vragen Helaas de oplossing krijg je niet zoek het…

Ik heb met mijn slanke, iele vingers hele bomen aangesleept en hen met een zaag versneden en daarna met een bijl gehakt tot bruikbare blokken open haardhout Ik heb hele akkers omgespit met ijzeren spaden en de blaren op mijn handen in jenever gedept ik heb met diezelfde handen mooie tekeningen gemaakt, knopen aangenaaid, vele bladzijden van…

Nu weer rook je naar vers brood, ik verifiërde, kwam de lucht door het raam van iemands broodbakmachien, een bakkerij misschien in de stad? Nee jouw lijf! Ik liet je raden waar je naar rook nee, iets lekkers, zei ik wat je soms vroeg in de ochtend ruikt in de stad... je noemde bloemen, ochtenddauw, maar je kwam er niet op. Toen ik het…

Opgestaan al een uur wakker zijn zo beroerd niemand begrijpt het is echt niet fijn Alleen maar toch met z'n twee het maakt niet uit ook al waren er meer ze maken het toch niet mee Beroerd helemaal terug op je eigen niet uit te leggen niet te vinden dus ook niet te dreigen Zo onbegrepen op dit ogenblik wat zal dit zijn waar zal…

Misschien worden wij mensen almaar ouder uit ingebouwde hunkering om heel de soort te ontmoeten. Misschien is inmiddels gemiddeld 80 worden hier een vergeefse, absurde poging om eigenlijk de leeftijd van 260 te bereiken, nodig om als enkeling heel de mensheid te kunnen groeten, gerekend één seconde per handdruk – oogopslag. (Rekenfouten, excuus…

Hier zit ik dan achter mijn computer van Apple achter een fles Southern Comfort achter blokjes cheddar en paprikachips terwijl mijn libido aan gort is geschoten en ik overdag denk dat de Albert Heijn een louche bordeel is gewoon om mijn oude dag wat op te krikken de pittige dipsaus smeer ik van verveling in mijn lelijke zwerversbaard en…

Een veroudering in lijnen niet bestand tegen een eeuwige jeugd, kaalt het leven tot afkalving van de eens zo aanwezige fysieke levensvreugd. Het leven laat zich nog wel hullen in een strakke spijkerbroek of op andere wijze opvullen na een consultatief bezoek. Maar soms in combinatie met minder haar verjongt zich de werkelijkheid…

de dood slechts een halteplaats, lijn onophoudelijk stopt laadt de zorgzame dood in, in een houding die bewegingsloos als lijk ligt te schitteren van afwezigheid er is niets, geen nacht geen dag, geen samen slechts wat brood dat korstig na schimmelt op het vergeten bord, stemmen zijn doof woorden zijn blind alle geloftes vergelen als pentekeningen…

Pijnlijk vermoeiend is het leven iedere dag. Pijn in rug en handen, de verstijvende Ledematen zonder kracht. Van rug naar Nek en de knokkels in de handen verstijft Reuma een leven van pijnlijke verbanden. Het lichaam scharniert minder soepel En pijn mergelt het leven uit het Verstijvende been. Het proces van Aftakeling is onzichtbaar voor…

Mijn boot heeft al twee keer een flinke aanvaring gekregen. Toch vaar ik iedere dag vrolijk naar zee en blijf daar even voor anker. Gisteren kreeg ik weer een waarschuwing voor een aanvaring, maar ik kon het roer tijdig keren. Terwijl ik nu vaar, hoor ik rustig het kabbelen van het water. De muziek van eb en vloed volgt zijn ritme,…

Wie heeft het hart iets af Te dragen?; iets van zichzelf Waar anderen om vragen? Soms Hangt het leven van een ander Aan een zijden draad, wanneer Er geen donor is die iets van Zichzelf afstaat. Je kunt een donor zijn met Behulp van je geld en dit Doneren, omdat ieder leven Telt. Je kunt ook iets fysieks Overdragen; je bloed, je sperma…

Lichaam, Dankjewel. Ik heb je laten vallen, Samen zijn we opgestaan. Lichaam dankjewel, Ik heb je bedrogen, Tegen je gelogen. Jij liet me de waarheid zien. Dankjewel, Voor herstellen keer op keer. Ik heb je pijn gedaan, Maar jij heelt alle wonden. Lichaam, Dankjewel. Toen liever zonder jou, Nu lief ik jou het meest.…

Altijd 'is' een mens Totdat die 'is geweest'. Zij of hij jong is en Denkt dat dat nooit Veranderen zal, maar Vergeet dat veroudering Eens meeneemt in een Vrije val. Onomkeerbaar Ook dit keer weer verliest De mens iets van weleer. Zo heeft de mens veel geleerd. Heeft die enorm veel gepresteerd. Een loopbaan opgebouwd, is die Gelukkig…

Dat irritante gevoel genaamd jeuk Is echt niet leuk Jeuk op je rug, je kunt er niet bij Dat maakt je niet blij Lieve man, wil je me eens krabben, hou het niet meer vol Wordt van die jeuk helemaal dol Beetje naar links, nu wat meer naar boven Zo'n persoonlijke krabber kun je loven Helaas is hij niet altijd bij de hand Dan zoek ik naar…

Dan weer stal ik mijn geweten achter haar besef, denk ik haar te kennen, maar dan bespelen haar vingers als zachte vioolsnaren mijn muziek En ik al rijkelijk ronkend als een krolse kater me vergewis van haar noten op mijn gezang Zij herkent dan Orpheus in mijn statige gestalte, die zich richt naar haar volle maan, haar klaviert met al…

Zakjes huid bungelen als oorlellen onder haar ogen. Haar mond valt half open vanwege die eeuwige sigaret. Haar tong slap maar roze. Haar wangen vlekkerig rood. Gaatjes ongevuld. De tatoe verrimpelt haar teen in een herfstig blad. Groeven langs haar neus inmiddels diep genoeg om alle zwarte puntjes erboven te dragen. Terwijl…

Wat een consternatie Bij een obstipatie. U lijdt aan het feit Van hardlijvigheid, Neem een goede medicatie. En wil het dan nog niet lukken, Moet je gewoon wat harder drukken.…

vergeet mij niet ik vergeet mijzelf iets in mij is bezig mij langzaam te vergeten het is nu nog onschuldig maar nog even en ik weet niets meer laat me naar de sterren kijken…

Obesitas, obesitas, ik wou, Dat ik wat dunner was. Ik zie het vet weer rollen, Als ik de obesitas met Mijn lijf zie sollen. De spiegel duidt mijn onderkin; Mijn imposante lijf, Alsof het om een zonde ging. Zijn rondingen en het achterwerk; Het maant een biechter naar de kerk. De Weight Watchers zetten je op dieet, Plaatsen je op een…

Het dak van de oecumene opende zich en oogverblindend licht zoog ons naar de grenzen van het universum tastend op zoek naar het pad van de waarheid die zich als een luchtspiegeling openbaarde en in een trage symfonie langs trok hoger en hoger zagen de bergen en zeeën onder ons kleiner en kleiner worden verdwijnen in het niets en achter…

Toen we nog gewoon vissen waren en zweefden door het water of voor ons uit lagen te staren toen dachten we niet aan later als we geen vis meer zouden zijn, maar wezens met twee benen om te vallen, twee wangen om te blozen, twee ogen om te wenen, toen moeten we gelukkig zijn geweest in het water, ons vlug voortbewegen zonder vallen en zachtjes…

het was mij niet verteld hoe ik met een schok ervoer wat het is om blind te zijn de staarlens in mijn oog werd onder fel licht verwijderd daarna werd het donker ik zag geen licht, ik zag geen kleur minuten leken lang vóor er weer licht terugkwam zien is méer dan beelden op mijn netvlies ik kijk, vind bezieling…

Waarom zouden wij de mens niet kleiner maken? Klein, maar groot genoeg voor de wereld om hem heen. Een kleine mens op schaal gekozen, Die zijn weg gaat minder hoog te been. De kleine mens op een grotere aarde, Die zich op een morgen bewust zal zijn van zijn postuur. Groot geboren, maar opeens gekrompen, Moet hij zich opnieuw bezinnen op zijn…

het prille van lente schroomt de bleke huid t shirts en de korte mouw lijken haalbaar voor de vrouw maar de spiegel rekent onverbiddelijk af met witte top en korte rok zonder gebruinde benen kleur krijgt langzaam weer de overhand waar somber het straatbeeld lang domineerde de donkere massa breekt in speels en licht bewegen nog even…

Ik ga mijn weg door de duisternis. Op de tast zoek ik jou. Vecht mij door het grauw. De kamer van mijn gedachtenis. Ik betaal mijn tol. Met mijn gedachten en herinnering. Jouw verbeelding is mijn zegening. Daarmee houd ik mijn zoektocht langer vol. Nu eens werkt mijn brein non-stop, Wanneer jij wandelt door mijn gedachten. Dan weer voel…