Netgedichten

netgedicht (nr. 60.297):

De ventilator

De ventilator zwenkt en ruist. Hij staat op '3',
Ik doe of het de branding is die hij mij laat horen.
Een mug zoemt bij mijn oor. Slapen doe 'k nie,
Morgen zal het anders gaan, heb ik mijzelf gezworen.
Ibuprofen of Diclofenac, het is mij om het even,
Eer de haan weerom kraait, weet ik,
't Is Morpheus aan wie ik mij heb gegeven.

De ventilator zwenkt en ruist. Hij staat op '2',
‘t Is een briesje dat ik voel van voren.
Het is geen mug meer die ik hoor, maar slapen doe ‘k nie.
Morgen, kom dan maar weerom, dan voel ik mij herboren.
Valeriaan of kruidenthee, ze zijn me mij gegeven,
Eer de wekker afloopt, weet ik.
‘t Was Morpheus die mij zacht liet zweven.

De ventilator zwenkt en ruist. Hij staat op ‘1’
Een streling, een aai. ‘t Is uit met liggen smoren.
De hond likt aan mijn been. Maar slapen kan ‘k nu,
Vandaag gaat het gebeuren, ik zeg ‘t je te voren.
Sterke koffie, een douche, ze helpen mij ontwaken,
Maar voordat het middernacht wordt, vrees ik,
Dat Morpheus mij wederom zal wraken.