Homunculus

mijn voorspiegel kijkt bedenkelijk
dit zal geen dag worden om lang

de adem te sparen, het lachen is
al lang vergaan nu het lijf zich om

gepijnigde botten wikkelt in een
door blindheid omlijst landschap

mijn ik vraagt aan de spiegel wat
hier de bedoeling van is, of elke

voorzet doel moet treffen, zoals
geestverwarring zonder spraak

ik doe mezelf de das om en pel
de toekomst van mijn verleden

dit is niets voor mij, ik blijf wees
er wacht een lange hersendood

ontzieling

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 160