Alle inzendingen over wereld

de wereld heeft haar beste tijd voorlopig wel weer gehad we zien alleen maar haat en nijd en leven in een kruitvat maar ondanks deze trieste feiten valt er nog best te leven het is slechts aan jezelf te wijten als je daar niet naar wil streven er zijn nog goede mensen ook al zijn het er niet veel je hoeft het maar te wensen en dan worden…

in één klap stond de wereld, die tot dan toe de mijne was, stil nu draai ik in een onophoudelijke spiraal waar geen einde aan lijkt te komen van topfit naar een chronisch pijn patiënte die noch kan lopen noch rechtop kan zitten volkomen afhankelijk vroeger zo vrij als ’n vogel maar dat was vroeger…

Ik zwem in de zee In de eindeloos grote zee Geen vissen om me gezelschap te houden Alleen het water om me heen Mijn gedachten houden me bezig Maar ik kan ze niet aan Ik verander ze in vissen En ik schrik ze weg Ik wil met rust gelaten worden Of toch niet Ik wil aandacht Heel veel zelfs Maar dan van echte vissen Zij geven me kracht…

De grote torenklok galmt de dag doormidden stilstaan en wachten op het carillon daar tingeltangelt al een vaag bekende melodie stappenplan aanpassen ritmisch het plein rondlopen afwisselend in de schaduw en in de volle zon als de melodie weer stopt naar het bankje in de zon vandaag geen plannen meer behalve kijken naar de mensen…

Jij keek en lacht- te, verzachtte even de kloof in het verschil van zijn. Zeer beslist een weerslag zon- der weerga aangezien die keen immer slechts groter werd zonder begrip van gevaar dat zeer dreigend echter veelal in gebroken stilte in nevelen gehuld nadert dat zeer dreigend zonder ook maar teken of waarschuwing vooraf zich…

Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Holderdebolder, haastig, want straks dood Wezens door elkaar sterk uitvergroot Bovenaan de keten van de dieren Staat de mens te vloeken en te tieren Altijd immers wacht hem Charon’s boot Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Trachtend om zichzelf wat te plezieren Vechtend voor hun dagelijkse brood Zoekend…

En als uit een wak aan de hemel komt het zonlicht Blijft hangen in dit dicht want blij levensblij.…

Europa is een woord, als alle woorden Verjaagd, vernederd. Aan de horizon Dwarrelen nog wat vage slotaccoorden. Geen die ze hoort. Van niets meer ziel of bron. Arm troetelkind, te vaak, te schril geprezen Met slechte adem, achterna gezeten Door charlatans, bemind met bullepezen. Alleen nog kermisvolk wist hoe je heette. In het lawaai verdween…

Ik loop van boven naar beneden Van beneden naar boven een trede tegelijk Dit is de spil van m'n koninkrijk Ik kijk naar boven dan weer naar beneden Ik ben tevreden over mijn kleine koninkrijk.…

Tussen Mexicaans gras hadden ze ons te pakken. (Hun laarzen gewet.) Ze hadden onze huidskleur niet en drongen ons lichaam naar binnen. Trokken ons binnenstebuiten. Lieten strepen na in de vorm van halve swastika's. Verder niks. -------------------------------------------------- Uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Er zijn in deze wereld vreemde machten niet in de kerk, niet in de politiek niet in de banken, niet in de gedachten maar daar voorbij, daarachter, haast mystiek Het zijn de legers, legioenen, tronen van oude heersers uit een temps passé toen primitieve strijders, als demonen te voorschijn kropen uit de wereldzee Cyclopen en giganten, reuzen…

De nachten naderen waarin dwalende manen dalen door dichte schemerluchten Landend in de kleine hand van zij die nog gelooft De wereld heeft twee vlechtjes en een lach waaruit een tand ontbreekt de herinnering van sterren in haar ogen ze steekt stil haar handjes uit En vangt de missende maan die het niet kon helpen te vallen met als…

Amerika wilde al eerder de eerste zijn. In de ruimte. Als eerste op de maan. Gene Cernan was er de laatste bezoeker. Hij zag onze aarde als laatste mens, zoals onze aarde in werkelijkheid is. Als een bescheiden, blauw bolletje, in een ontzagwekkende, zwarte ruimte. Gene Cernan keerde bescheiden terug, zoals alle astronauten voor hem deden,…

zeg het met bloemen weef ze door je haar verklaar het met zoenen strooi ze naar elkaar laat de mensen horen wat je hart nu echt voelt schreeuw het vanaf de toren het lied voor elk bedoeld laat iedereen maar weten hoe het wel zou moeten zijn want de liefde mag nooit ontbreken in deze wereld vol van… pijn!…

Met de gordijnen doen we de dag toe De avond pakt ons langzaam in Gestaag gaapt slaap ons moe De radio zwijgt opvallend De TV sluit haar venster Computer zoemt zacht De deuren gaan op slot en de verwarming tikt zich stil De wereld raast buiten door We draaien het vuil van onze tanden en spuwen het terug de aarde in Ons gebit is nu om…

er zijn toch van die mensen die alles naar de bliksem wensen door jaloersheid in eigen aard spelen parten onvervaard oordelen vellen zonder basis aspect van hun ware beeltenis engel en duivel zijn uit balans het goede krijgt geen enkele kans het kruis kan heus wel stellen dat door nijd en verhalen te vertellen onschuldigen worden…

In de lucht zit iets blauws dat weg heeft van 'n naderend voorjaar de winter met natte koude glad doet vergeten We weten dat zon ons meer en meer ....verwarmt Ik ben klaar met deze winter de dagen kort van hemels licht.…

De speelplaats van het verzet de verlenging van de levensduur het stoppen van de stroom in de vallei zonder erbarmen grijp mij, bekoor mij en tel de dagen het is een feest zonder einde zijn er nog accenten in de sleur van de waanzin…

muren van baksteen leem of gewapend beton ze brengen ons tot stilstand we worden gescheiden de muren om ons heen scheiden mij van jou muren breken wereldse verhalen af voor treurige aftochten zonder kleur koppen door muren vervangen kansen door pijnlijke twijfels ruggen tegen de muur verlammen lijven om liefdevol aan te…

Vannacht droomde ik. Over ons oude, grote geld. Geld waarmee je dingen kopen kunt. Voeding, roerend en onroerend goed. Geld waarmee je steenrijk kunt worden, wanneer je er veel teveel van spaart. Mijn gedroomde geld is waardeloos, er blijft niets van over, wanneer je het harteloos vergaart. Mijn nieuwe geld is geld dat werkt. Alleen…

Geluk die de wereld tot bedaren brengen ruwe beelden en schetsen die hem vergezellen gevangen in vergeten echo’s vervagen maar doorklinken in de kruistocht van de wind. Om een plaats te vinden in de stroom van zinnen, een verlaten jeugd van onschuld, bitterste smaak aller dromen verregend op het bord met krijt verhult de geur van alle…

het oude jaar ligt achter ons en mist bedekt het lijden dag dagen gevuld met afscheid dag maanden van verdriet en pijn mag het nieuwe jaar voor een ieder gezond en gelukkig zijn…

We dolen nat en droog, klam en kwiek in een richting Door dalen, bergen, rivieren, grotten, woestijnen Demonen liggen likkebaardend op de loer Aardmannen, trollen en wargs mogen graag klauwen naar de weke buik van vrede en velours Er is altijd een Sauron die zijn duivels ontbindt Mensen, Dwergen en Elfen staan dan op daar waar altijd wel…

kaarsen branden al zijn het er nooit genoeg voor alle tranen die zullen stromen om degenen die de weg naar huis nooit meer terug zullen vinden…

in de oudheid doopte men de ganzenveer in de inktpot tot de balpen uitgevonden werd schreef men vele bomen vol typemachines kwamen er met een rood-zwart lint typepootjes kwamen vast te zitten in de strijd voor de rechten van de mens ook vandaag voert Amnesty actie met drie klikken op de knop stuur je een ‘brief’ voor hen die wachten…

Koud en toch vruchtbaar tussen beide polen wordt mijn glazen bol gevuld met polarisatie door het noorderlicht, kleuren van een werelds mozaïek zonder kunstsneeuw van de retoriek . die binnen drijven zijn het onbedoelde souvenirs van emoties van mijn openbaringen, door de tegengestelde draaiing van de zon dringen verwachtingen in de…

Ontelbare gestorven mensen, die nu in de hemel wonen, waarschuwen ons voor de hel. De aarde draait maar rond, de levenden draaien ook, langzaam maar zeker, dol. Stop it! Stop, schreeuwen wij! Zijn jullie doof geworden? Jullie klinken zo leeg en hol! Jullie levens zijn opgeborgen, in de cloud. Wij streamen vanuit de hemel. Jammer. Helaas…

Het blijft steeds vaker zoeken naar stervelingen van de wereldliefde waar verharding reeds lang is toegeslagen struikelend over puinhopen van haat en ruïnes waar de dood waant brandende hitte heerst en verdooft de duivel heeft nazaten te over wolven in schaapskleren jagen in roedels op blinde armen van geest het allerhoogste brein ziet…

Wie is er geen Cassandra in een tijd waarin je zonder visionair te zijn kunt zien dat Troje zal gaan branden? Aan rafelranden van de stad en in de buitenwijken smeult het al – Luister, het is de wind niet, blijf niet doof en blind, het zijn miljoenen naderende voeten, aanschuifelend tot een storm die weinig overeind zal laten staan Berg…

Ik ga aan de Kerk voorbij de spits geen opgeheven vinger meer Die ene keer zal ik niet gauw vergeten Een brief aan 'n herder die onbeantwoord bleef Een smeekbede van 'n vluchteling waarvoor geen oor gevonden Ik ga aan z'n Kerk voorbij weet God.... op andere plaatsen.…