Alle inzendingen over haiku

Zo stekelig als ze zijn zo zacht hun bloemen vlinders weten het…

Zo’n zeven miljard! Mag het een onsje minder Met uw kloppend hart?…

Bekers aan de overkant gevuld met liefdeswater tot de offer randen. Door gouden regen in jouw spoor gekomen, geen tegenliggers. Het paradijs is niet af als er een mens is die lijdt, ontdaan van angsten. Vleugels van zilver beelden ontwaken, eeuwenoud, volg ik lichtgeraakt. Gebroken kristal, puzzel herschikt haar scherven, uit…

mijn bijgebouwen aan de voet van hun toren voel ik me graag thuis…

Ik nam het voortouw maar ik bleek alleen de baas in mijn dromenland ---------- …Europees president Van Rompuy riep de Europese regeringsleiders op tot een spoedoverleg over de eurocrisis, maar Merkel c.s. wilden daar niets van weten, zolang er geen zicht is op een oplossing……

naast de kinderboerderij een snackbar met broodjes hete kip…

Dassen uit Ede Tonnen naar de Achterhoek Dure verhuizing…

bruïoku Vergelijking liefde voor dichten die is mij aangeboren zeggen wat ik vind verbindend element als kussen op een zuiver moment - - in de wachtstand 10 minuten…

Een rustige weg met jonge rode beuken wat een vooruitzicht…

Kwieke verschijning een eekhoorntje scharrelend onder de linden…

Een berg is een berg. Het beklimmen valt wel mee. Afdalen is erg.…

[Haiku] hier wentelt het licht van de zee naar de haven om en om en om…

Broodnodig snoof je zinlozer dan ooit de lucht voor je langste vlucht…

Torenhoog een berk ernaast even hoog een spar wie in wiens schaduw…

schouder aan schouder zeilen twee wolkgevaarten het hoge blauw in…

Zijn spraak stelde hem voortdurend in gebreke Lezen, Jeronimo dacht dat hij het kon maar elke tekst wemelde van de voetangels en klemmen. Hij startte goedgemutst maar in zijn mond regeerde een duiveltje. Vroeg de juf waarom hij zo laat was, dan stamelde hij met veel inspanning: ‘Ik moest naar de dotter’ en zij deed zichtbaar moeite om niet…

bruïoku jouw zang klinkt mij toe als de vleugels van Orpheo- op het water - pyrrhula pyrrla in duizendschoon - 24 karaat - ³…

goed kunnen aarden daar, binnen mijn gezichtsveld torent thuisgevoel…

Opkomende bries populieren ratelen altijd bijdehand…

schoon het beschrijven van wit en zwarte schijven op een houten bord…

Een cirkeltje maan tussen vluchtige wolken op klaarlichte dag…

[Haiku] schaduwen scheren over het windstille meer een vlucht rietganzen…

[Haiku] verdorde takken uitgestrekt naar de hemel een grotesk gebed…

de boer maait het gras de machine slokt het op poept strobalen uit…

Gedicht in balans, staan zinnen open om zich verlicht te dopen. Paspoort van poëzie voelt zich een verstekeling, met of zonder gezicht. Na de woordsporen kwamen de maskers tot leven, weer doorgegeven. Muze is lijden, schaduw zien aan gene zijde, nooit ziet men het geheel. Ontdooide teksten, ontplooit zich in de breedte, oneindig…

(senryu) dagdagelijks vrij beproef ik langs zelfkanten levenservaring…

Kanjers van billen maar helaas wat een jammer geen staart om te slaan…

de berm is gemaaid - weer een groei naar de knoppen…

Een vlaschaard die bloeit maagdelijk blauw deze hier een schat voor het oog…

gekke gezichten willen verwrongen zwichten voor vreemde dichten…