Alle inzendingen over verdriet

Zij wandelde langs blauwe open luchten Langs hemels vol met zwart omrande wolken en slaakte duizend zuchten Openheid en ruimte had zij nodig De afstand des te meer De klanken van herinnering deden nog vaak te zeer Alleen met wind en met geweten met troost voor eigen ziel moet deze weg gelopen om al die pijn te kunnen gaan vergeten…

Zoals het daar staat Nog steeds trots verheven Hoewel het al vergaat Een heel mensenleven Vluchtige blikken Langslopende mensen Ze laten je stikken Voldoet niet aan hun wensen Eén blik is vasthoudend Langer dan een moment Bijna benauwend Maar de ogen schijnen bekend Een vage herinnering Een blik van jaren voorheen Vol bewondering…

geluiden in de branding het gebulder overstemt in zee verzwolgen dromen de deining breekt ze zacht jouw stem uit het verleden stormen in een traan getemperd is het heden verwoest haar bestaan…

Al mijn tranen van geluk wilde ik ooit met jou delen maar werkelijk alles ging stuk en het kan jou niets schelen En ondanks veel intens verdriet weet je niet wat je hebt aangericht je ziet ze gewoonweg niet al die nachten bij daglicht Hoewel ik nu elke dag pluk en van elke zonsopgang geniet zijn mijn tranen van geluk vervangen door zeeën…

in de stilte van de nacht verliest de moed haar kracht en wordt verdriet geboren snijdend martelend tot het eerste ochtendgloren verjaagt de nevelen van de pijn en hoop vult langzaamaan het zijn…

De stem van mijn hart waait hoog boven de onbewogen straten. Ik zie neer op een kille nacht die de stad doet wankelen onder haar eenzame kracht, de echo van de wind blijft zich onbegrepen herhalen. Hongerig roept mijn stem langs de trillende ramen. De donkere huizen zijn doodop en deuren blijven gesloten voor mijn zacht geklop,…

Als ik eerder had geweten Dat je had bestaan Had het me meer gespeten Dat je was gegaan Als ik het had geweten En je was blijven bestaan Hoe had je dan geheten Wat had je met je leven gedaan Maar je bent er niet En nu zit ik met de pijn Nu zit ik met het verdriet Van wat had kunnen zijn Ik weet niet wat ik mis Zoveel had kunnen zijn…

Wanneer ik ga slapen heeft het licht mijn huis langs de ramen verlaten. Zonder afscheid schuifelen mijn vermoeide voeten naar de lege achterkamer. Ik sta stil en twijfel of ik samen met de duisternis wil verhuizen. Met langzame ogen staar ik in het schemerdonker en hoor enkel verre, vergeten geluiden. Herinneringen overspoelen…

Uitgeput van vechten, moe, maar niet in slaap, doodmoe van het strijden, op, totaal verdoofd, lukt het me niet meer, gedaan, voor altijd, teveel heb ik gestreden, over, ik wíl niet meer...…

Een momentje van je tijd Om te zeggen wat ik denk en wat ik voel Ik weet niet of het wel zin heeft, maar zo begrijp je in ieder geval wat ik bedoel. Ik kreeg van jou geen duidelijk antwoord Had ik ook niet echt verwacht Nu zit ik zonder weerwoord En heb ik zelf allerlei scenario's bedacht. Ja ik weet ik denk teveel Onzeker als ik ben,…

De wind fluisterd hoorbaar je naam De bomen wiegen heen en weer De regendruppels verklaren de liefde op het raam Ik mis je en dat doet zeer Het sneeuwt en buiten is het guur Vroeg donker, sneeuwvlokken tegen me gezicht Mis de passie, mis het innerlijke vuur Cupido`s pijlen zijn verkeerd gericht Vogels fluiten,bijen die zoemen Lammetjes…

wanneer het licht zoekt naar bekende ogen lijkt het in het donker zoveel mooier alles in de nacht is zo vreselijk zacht als je niet alleen bent zie, je lacht tranen vloeien over wangen uiteen op zoek naar het derde been…

De weg naar zee wordt wuivend begeleid door zachtgeel duingras en omarmt mijn levenspad waar ooit zandkorrels diep begraven zinnen aan springend tij toevertrouwden, geven golven nooit geborgen wrakken, de tijdloze rust Golven passeren mijn verlangen en slaan stuk op een granieten muur van onbegrip en waan geen storm noch orkaan kan het harde…

Wanneer ik ga slapen heeft het licht mijn huis langs de ramen verlaten. Zonder afscheid schuifelen mijn vermoeide voeten naar de lege achterkamer. Ik sta stil en twijfel of ik samen met de duisternis wil verhuizen. Met langzame ogen staar ik in het schemerdonker en hoor enkel verre, vergeten geluiden. Herinneringen overspoelen…

Waarom moest mij dit overkomen met zo'n geweldige vent zelfs niet in mijn dromen had ik dit herkend Wie had dit kunnen voorspellen dat het zo zou gaan dat ik in mijn leven dit nog moest doorstaan Hopelijk gaat de zon weer schijnen en is dit verleden tijd voorlopig kan ik het nog niet rijmen ben ik op alles voorbereid…

Druppels, tranen uit de lucht, boven je vandaan Een kale eenzame vlakte lijkt eindeloos door te gaan. Fladderend vliegt een vogel de wijde wereld in Weg uit de donkere wereld, op zoek naar een nieuw begin. Ik knipper met mijn ogen, een traan glijdt over mijn wang Ik kijk uit over de vlakte, zoekend naar een lichtpunt, waar ik naar verlang. Maar…

In verlangen naar gisteren, Naar warme dagen In de stilte van het licht, Door verbonden stralen In zoeken naar troost, Naar bewoonde ogen In het ontdekken van tranen, Door weinig woorden In schuilen in armen, Wil ik dagen wenen In vinden van liefde, Wil ik de pijn vergeten…

Ik doe het niet, ik doe het niet! Nú snoep ik echt niet meer. Ik doe het niet, ik doe het niet! Ik hou me er aan dit keer. Ik doe het niet, ik doe het niet! Ik kijk naar het met chocola gevulde bord. Ik doe het niet, ik doe het niet! Voel hoe ik toch weer verleid word. Ik doe het niet, ik doe het niet! Ik hoor hoe het duiveltje tegen…

eens sloop zachtjes de winter in mijn leven met kille handen om mijn hart en kou die donkere wolken bracht langs mij heen wisselden de seizoenen doch mijn ziel bleef dolen in de duisternis geen warme zonnestralen die mijn lichaam koesterden langs mijn gezicht sijpelen natte tranen nog steeds mijn voeten op de grond de aarde is stabiel misschien…

in haar hand hield zij geborgen een nieuwgelaten traan intens verdriet lag diep verscholen niemand die het zag geen mens wou het horen door vertwijfeling gebroken in de stilte geraakt haar lach ooit verloren hoe bitter is de vraag waar de droom is gebleven haar wens nog te leven in elke traan gelaten schuilde stille hoop…

Starend naar de lucht, grijs van het lange wachten, zie ik achter de wolken hoe het zou kunnen zijn Ontastbaar zweef je om mij heen Ik wil uit mijn lichaam treden om mijn ziel te bevrijden van mijn gevangenschap in vrijheid; van de leegte: noem het pijn. Ik voel me zo verdomd alleen…

Bij toeval las ik een gedicht van jou, aan mij gericht. Ik heb stiekem om je gehuild ook al wilde ik het niet. Ik houd je woorden tegen, en houd je bestaan verzwegen; ze kunnen nooit worden herhaald, nooit meer in dit leven. Misschien dat ik het papier ooit, wanneer ik mijn hart heb voltooid, over jou zal vertellen, misschien blijven…

Ik heb vele vrouwen zien huilen De tranen stroomden naar benee Tranen die mij steeds weer raakten En ik huilde met ze mee Maar er is niets zo mooi En zo puur als het maar kan Niets dat mij zo kan verwarmen Als de tranen van een man Het gevecht tussen gevoel en trots Emotie wint het deze keer Hij kan zijn tranen niet bedwingen En hij…

Vaak denk ik aan die dagen dat ik jou trots bij me droeg en mezelf mijmerend vroeg of ik als moedertje zou slagen Ik stelde me ons leven voor waarin jij centraal zou staan ik zag je al over rozen gaan gebed in een gelukkig spoor Al dit moois mocht niet zo zijn mijn armen wiegen enkel lucht elke ademteug slaakt ’n zucht en de leegte trekt…

ik was bang, zonder reden kon niet vertrouwen op het heden hart bevroren kracht verloren dat jij mijn hart had gevonden is iets dat ik niet had verwacht dat jij mij mijn hart zou geven had ik niet gedacht ingepakt en met een strikje, was jij mijn beste kado regen doet het papier scheuren, op de wind waait het weg het strikje kan…

Om middernacht verandert licht in donker, verdwijnen sterren aan de hemel en lost het dwaallicht op. In het duister verandert eb in vloed, ontstaat een stromende rivier bestaande uit zoute tranen In gedachten verdwaal ik door mijn web gesponnen met de striemen van mijn hart Pijnlijke herinneringen ontwaken uit hun winterslaap.…

Uit de hemel vallen druppels Als woorden in een moeizaam gesprek Grijs-grauw is de stemming Als ik opsta uit mijn bed Waar is de liefde Die me vervulde in de dagen van de zon Waarheen is zij vervlogen Wie plaatste deze bitterheid er voor terug...…

Ik schrijf voor jou in het midden van de nacht en staar naar mijn gedachten op het plafond. Soms doorbreek ik de stilte met verwarrende dromen; en word ik wakker, dan staar ik weer naar jou achter het plafond. En de seconden worden letters, de minuten een woord, en de uren vormen zinnen; maar ze blijven ongehoord.…

hij fluisterde haar naam in een laatste zucht schonk zijn hart aan de golven de pijn ontvlucht zag haar beeld in het diepe hij wou het achterna kon niet leven in het heden haar dromen liet ze na…

In de stromende regen Zie ik jou in tranen Regen en tranen op je gezicht Over je wangen vormen ze banen Adem stokt bij elk woord Maar bij elke snik van jou Heb ik het verhaal al gehoord Je lippen trillen van de kou Nog even en je was gezonken Een kleine minuut later En je was in je verdriet verdronken In donker zout water Verdrietig…