Misschien ooit...
Buiten schijnt de Zon voor even
moeizaam breekt mijn hart
alles is nog zo verward
ik had toch alles al gegeven
Wat wordt er nog van mij verwacht
uitgeput zak ik neer
ik kan niet meer
er is niets meer dat deze pijn verzacht
De pijn van veel te lang
onrust in de ziel
niets dat jou nog beviel
het maakt me zelfs nu nog bang
Toch hou ik me vast aan dat beetje Zon
een sprankje hoop
ik loop er niet mee te koop
want dit is precies zoals het ooit begon
De liefde van mijn leven
verdwijnend
weg kwijnend
het is me nu nog niet gegeven
Misschien ooit...
Geplaatst in de categorie: verdriet