Alle inzendingen over corona

De kamer warmt goed op met volle zon. Bij 30 graden lijkt het of het kleed, dat van mijn oma was, van mufheid zweet. Dus hang ik het maar even op ‘t balkon. Zoonlief van zestien heeft een bariton, waarmee hij, zonder dat het hem verveelt, steeds weer hetzelfde punkrocknummer kweelt. Ik wijs hem resoluut naar het balkon. Mijn man bedient…

Het bekampen van de hedendaagse vijand En het ontwijken van mensen gaan hand in hand De explosieve aanwas dezer pandemie Eerst lauw onthaald op hoongelach en apathie Het hing volgens virologen al in de lucht Drie F-35’s meer blijkt nu pas spilzucht Door onze grootheidswaanzin en arrogantie Zitten we al vast tot na de paasvakantie Ondertussen…

de wereld treurt ligt lockdown in zuchten en klagen vandaag ijl en blauw in de warme voorjaarszon in 't volle zicht van vogels, ik nestel me op het balkon en luister met een hart dat tegen eigen ribben slaat alles zingt stijgt op naar boven met warmte binnenin dat uitstraalt naar de mensen in 't volle zicht van vogels in het openluchtconcert…

(234 slachtoffers op één dag) vandaag zag ik wat ik gisteren voelde de ledigheid van verlaten straten in een ongewisse tijd nu een mensenleven sneller verstrijkt dan de tijd weet ik de zwaartekracht van 't leven zeer nabij…

Mijn land, o Nederland omgord door trieste wolken en volkeren die lijden wil ik een lied met u zingen onder een ijl blauwe hemel in de stilte die hangt over de boerderijen en de rij bloesembomen in isolatie vanaf mijn balkon in de vriendelijke voorjaarszon, een lied van leven als eertijds met mijn kind dat wij samen zongen in de keuken…

Geen dag voorbij, dat men niet rept over het virus geen nacht zonder woelen en draaien geen uur dat men het nieuws over slaat we zijn in angst. Geen week, tot nu toe, zonder handen wassen, desinfectie geen vel meer op je handen we zijn bang Elke dag weer talloze doden gepakt door een onzichtbare vijand niet tegen te vechten doodsbang…

Het was geen tijd. De lentezon deed alles openbreken, de wereld om me heen bleef leeg en stil. Nieuwe vogels hoorde ik zingen. Vuurwantsen zag ik het terras veroveren. Vreemde wezens vulden dag na dag het scherm. De dagen gingen hun eigen weg, we konden ze niet volgen, we verdwaalden. Eén ding stond voor mij vast: die anderhalve…

Op het speelplein van de steden en de dorpen wordt de voorspelbare eindigheid uitgewist, gedenktekens van de oude tijd, ook die van wanhoop en extase, tranen lekken uit werelds ogen door scheurtjes van de dageraad, schudt aan de magere stammen van de levensboom tegenspoed kerft zich in stenen, voorspoed als fossiel als die de glans van…

’t Is stil en leeg overal buiten men hoort de vogels nu luid fluiten de lente bloeit in Nederland waar corona snoeit met harde hand ondertussen huilt heel de wereld alles aan elkaar waar zoveel zieke mensen sterven het virus kijkt nergens naar slaat zijn slag ook hier vlak bij mij zijn het er zo veel ik loop mijn dagelijks loopje bid ondertussen…

zonovergoten microbiotische middag, dezelfde, met licht geschilderde hoofden die spreken, nog steeds in onuitspreekbare cijfers, de klimmende grafieken, de tomeloze val van diagrammen, van de geworvenen, van de verdorvenen in onuitspreekbare cijfers, de zorg om de tekorten, om wat verloren wordt en is, om wat nooit aankwam of verdwenen is in…

Corona verlost ons van een zwakke bevolking las ik, dat klopt helemaal dacht ik eertijds waren het nazisysteem in Europa, nu is het een virus met een mooie naam, hoe kon dit zo plotseling ontstaan waar komt dat virus van die vleermuis deze epidemie toch zo plotseling vandaan? in zo'n laboratorium werken toch geen prutsers neem ik aan…

er is een boze kracht die mij mijn eigenheid wil ontnemen hij volgt mij dag en nacht wat niet bevrijd is houdt gevangen omringd door wereldse belangen zon valt op kruinen van de bomen de vleermuis dol van woede verscholen in 't hol hondsdol het woud vervult van klagen rondom haar plagen zon schijnt op onze kruinen terwijl…

Begin de dag met muffins Waggel slempend naar kantoor Vergeet vooral je pillen niet Breng de dag al vretend door Zet je flatje in de rook en sluit af met een big coke Een lockdown voor fastfood komt 50 jaar te laat Het rijkste land ter wereld ligt in een spagaat nu geleende welvaart aan virus ten onder gaat Gettodrab en trailertrash…

het zijn slechts de meeuwen aan een stille waterkant geen mens, geen voetstap in het zand we zijn gestrand in een onbekend land…

Het zwerft eenzelvig op de werf snijdt diepe krassen met zijn stem het scherpst in elke vlucht en trede breng de huivering in het lichaam, huivering van onbekenden op ons erf, een zwarte kraai die schipbreuk leed die mij met beide klauwen beet, in eigen ziel zijn thuisland meed, toen ik zijn gouden kooi weer open deed, werd het een vogel…

ik adem mijn eigenwaarde in een bos waar ik de bomen met de holen van de virus voglen in de corona nevel niet kan zien en zuig mijn longen vol met 't licht de adem van zuiverheid vol van poëzie dat mij uitdrijft naar degene zonder uitzicht op genezing waar ik de kleuren van leven en hoop voor schilder om je te troosten nabij te zijn in je…

We zijn stil gezet later staat niet vast er geldt een andere wet we plannen op de tast We dachten het te weten waar we morgen stonden of waar we zouden eten we hadden ’t uitgevonden We zitten nu gevangen kijkend achter ruiten luisterend naar gezangen van vogels die vrij fluiten We zien de knoppen springen van bomen die ontwaken…

Latent tot de lente verschuilen zij zich als entiteiten zonder ID, verbreken de ketens als fabelwezens zwevende virale schimmen Voor ieder ongrijpbaar, ontsnapt uit de fles, tonen de geesten in wazige mist hun valse karakter op klaarlichte dag, onstuitbaar, niet langer te dimmen Kruipen bij voorkeur bij nacht en ontij in…

Hoe staan de zaken Emily, zo-zo? 't Is wennen in de nieuwe status quo Ik cogito en sum mijn existentie We leven in een andere dimensie Geïsoleerd van vrienden om mij heen Maar allerminst contactgestoord, o neen, De paden op, gepaard de lanen in En stiekem ongezien de struiken in Ge weet, de lente heeft haar eigen wetten De grond…

~ SPECHT ~ Af en toe krijg ik weer eens de geest en trek mij terug Vreet de letters frenetiek spui mijn woorden fanatiek pers het proza op de lijnen en poëmen in kwatrijnen op de maat van beatmuziek En al voel ik mij niet ziek -touch wood- toch trilt in mij de snavel van de specht die hamert op de kale bast…

Corona-tijd Corona-tijd Ons land is een patiënt die lijdt Aan smetvrees maar dan wereldwijd Een pandemie, Corona-tijd Een pijnlijk onweerlegbaar feit Dat is waar men nu onder lijdt Het crisisteam heeft net besloten Geen podium of zaal meer open Scholen dicht, met mate open De inkt is droog de dop gesloten Onzekerheid Corona-tijd…