Alle inzendingen over actualiteit

je hoeft niet naar school zelfs niet als je toch graag wil na je huiswerk mag je gamen 1 april buiten is lekker weer op straat is het stil terrassen zijn leeg 1 april er zit een mondkap op je gezicht en een doorzichtige bril een sciencefiction film 1 april we zijn creatief en lief er is minder geschil we geven geen handen 1 april…

echt gespiegeld hebben wij nooit we kaatsten naar elkaar zagen vorm en kleur alleen een vage lach kon er vanaf pas later ontdekten wij dat ons schrijfgerei voor lichaamstaal in formaat verschillend was dus een eigen perceptie had wij zijn gegroeid in elkaar lezen het uittekenen had niet altijd een innemende kracht die kwam…

Als ik nog zoute tranen overheb, tegen alle ziltheid van deze tijd, leegloop uit de oerzee, stroomt het ongenoegen uit de emmer, waaruit de bodem is geslagen en de stop nog niet gevonden is, in het zog van zelfgenoegzaamheid, tegen ingedekte stromen in, dein ik blind in de wals der tegenstellingen mee, verkoos mijzelf te overschatten…

Als een sterke wachter, een meisje voorop en een kleiner kind achter Peddelt ze, staand door nu lege grachten…

ik heb de lente meegebracht de tulpen aan je deur gehangen achter je winterse raam heb je ze in een vaas gedaan “kijk eens hoe mooi” dat zag ik aan je lippen ik heb de liefde meegebracht als we zwaaien huil je zacht was het maar zomer…

we dachten de mozaïek van het leven te hebben gelegd jij met magie en een stralende lach ik creatief in kracht wij moduleerden heerlijke kleuren repeterende liefde was hot op vloeren en muren onze kunst kende alleen adembenemende uren oefenden geen puzzels maar verbonden wat zichtbaar node werd gemist plakken en voegen deden…

het was eerlijk spel dat klein en kind ik zo graag speelde tot later ik ontdekte dat meer dan droom het mijn roeping was als anderen al sliepen tot in laatste uurtjes studeerde ik het vak in mijn hoofd en hart omdat ik zorgen wilde voor de mens die lijdt de tragedies die ik zie zijn van klein tot groot als er iemand wegglipt stemt…

Zij stonden kaarsrecht met tranen in gevecht, tijd is lang gespaard dat was wel haar aard. Het leken wel zegeltjes voor in een der zegelboeken uren plukte zij die uit alle denkbare hoeken. Ja tijd is lang genoeg gespaard dat was haar aard. Ook dat wat de tijd wellicht zelfs stil kan zetten waarmee je juist ‘men’ met het overleven kon besmetten…

Toen geld en hebzucht de trottoirs gingen beheersen - door commercie en verleiding aangestuurd - ontstond ook elders twijfel aan het streven naar geluk 't was niet zozeer de zekerheid van sterven zoals de kunstenaar het voelt nee - 't is het inzicht dat gelukkig zijn voldoende kansen krijgt wanneer de grens aan wat gewenst wordt uit tevredenheid…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

De aarde likt haar wonden Mensen blijven binnen Covid lijkt te winnen Vaccin nog niet gevonden De aarde likt haar wonden Mensen nemen afstand Een crisis in het land Bedrijven zijn verslonden De aarde likt haar wonden Mensen steunen elkaar Overheid komt met gebaar Maar wie voedt alle monden De aarde likte haar wonden Mensen overleden…

zij spraken alle talen kleurden gevoelens en emoties in het raken met de hand liefdevol ontmantelden wij het lang gedroomde huis ieder met eigen herinneringen als een onbereikbaar stukje thuis stenen zijn gestapeld verwijderd is de specie van de tijd dat wat door onze handen ging kende geen enkele spijt het momentum leven hebben we…

de klok een uur vooruit gezet het uur verdwenen in 't niets zo zou het eigenlijk ook met de pandemie moeten gaan laten verdwijnen in het niets doch als alles zó simpel was verdwenen alle zorgen en angsten in 't niets maar ik weet wel aan mijn dromen hebt u ook al niets…

In 2018 vielen de merels dood uit de bomen. Het Usutu-virus was onder hen gekomen. Met lede ogen keek de mensheid het aan. Wij waren bevreesd voor 's merels voortbestaan. Ondertussen zingen de merels weer voluit hun lied. Wij zijn nu de pineut met het virus "covid". Diverse overheden verzinnen allerlei regels en listen, Maar wij laten ons…

dank je wel voor de zorg voor mensen zelfs tot over je grenzen dank je wel voor het brengen van eten in de supermarktketen dank je wel voor durf achter de kassa met risico in mensenmassa dank je wel voor het rijden en bezorgen onzeker voor de dag van morgen dank je voor het zoeken naar vaccin en medicijn voor adem, tegen pijn…

onder helderblauwe hemel bloeit de magnolia weer als bode van te vroege lente in een land vol van verwarring biedt zij troostend schoonheid als haar bloesem zich ontvouwt die niet veel later dan alweer op het ritme van de wind vlagend met somber makende somberheid naar de aarde neerwaarts dwarrelt waar voeten haar vertrappen zullen zoals…

Om een virus af te remmen Ontwrichten we de maatschappij Ga nog even door zo En we hebben allebei…

zacht klonk het geluid van de motor boven alle liefdes uit hij componeerde in de technische ruis de regelmaat en helderheid van het genie waar stilte heerst nu corona triomfeert is er weer plaats voor kwalitatief onderscheid net als luchtvervuiling zijn decibellen ook onderworpen aan een uiterst streng regime want sluit de ogen…

(versje van hoop en vrees) wanneer we straks terug mogen kijken op de crisis zal alles anders zijn blijkt dat niets is wat het was kijken wij met andere ogen naar het aards bestaan waarin een bres is geslagen die leemte opvullen met warmte en genegenheid wordt nog een hele klus…

Ademnood, ademnood, ademnood en dan volgt de dood. Met gerochel en gepiep is hoe het leven afliep. Een week geleden nog volop in het leven gestaan, nu in quarantaine eenzaam heengegaan.…

er is angst er is isolatie er is hamstergedrag er is ziekte ja dood is er zelfs er is zelfs dood maar we horen de vogels weer zien elkaar op afstand beter nu dan dichtbij de lente kondigt zich zoals alle jaren weer onder kleurrijke hemel die van donkergrijs naar hemelblauw tint mensen zingen voor elkaar klappen en applaudisseren…

zij rolden haar snel uit het grote 5g tapijt snelheid en geluid alleen nog met publieke ruis in strak zender en antenneframe leek de stad een stalen bos maar de co2 uitstoot bleek een grote flop straling bereikte grote hoogte omdat wij steeds scherper wilden kijken ook diepte bracht ons onbekende ziektes hopelijk zijn die…

En toch wordt alles weerom groen, al zijn we thuis haast opgesloten. Corona heeft met ons te doen en er wordt veel ontsmet, gespoten, maar ééns komt toch de betere tijd en zullen we weer samen zingen. Het nieuwe groen lijkt haast gewijd en vreugdevol worden de dingen, al is het nu een harde pijn, verliezen ook nog mensen ‘t leven, we gaan…

kan een oorlog schoon zijn? Nee niet uiterlijk mooi natuurlijk maar niet vies niet smerig zonder afgrijselijke slachtpartijen zonder mensen aan flarden geschoten opengereten hoofden als kokosnoten gespleten kan dat – zo schoon? Ja dat kan want er zijn bommen die gebouwen heel laten die mensen van binnen raken ze creëren levenloze straten…

de films bleven komen waarin schrijvers en regisseurs dromen gestalte hadden gegeven in andere maatschappijen dan het huidige leven ideologische ideeën zoals menselijk talent hebben ooit andere waarderingen gekend toen het bestaan nog niet was ontwricht door de graai van hebben en het immense ego ik de maatschappij is grijs van…

er is geen wereld om in te sterven een ouder of iemand die jij verkoos je was onzeker en dacht na een poos dat je wist wie wat van je mocht erven niemand begreep jou en wist wie je was en hoe jij daar alleen zat en bromde maar je was anders en verdomde dat iemand begreep wat zij zo net las je tikte op tafel en keek naar die ander en…

ik zag zand tussen je vingers verglijden in een constante stroom van stukjes lijden een enkeling glinsterde positief vlaagde speels in de wind het blonde van een kind een constante trits boodschapte zwaartekrachtmoedig altijd inwisselbaar en diepbedroevend jouw handen hebben teveel leven gegeven in de afgelopen jaren zonder…

Ik heb de wekker op zes uur gezet, Want Albert Heijn wil dat ik vroeg ga shoppen. Natuurlijk hebben ze daar knappe koppen, Die liggen als ik shop nog in hun bed. Beseffen die daar niet bij Albert Heijn Hoe senioronvriendelijk ze zijn?…

het virus overkomt ons rakend tot in de kern maar, niet jezelf kwijtraken blijven verlangen naar de lentebomen met de vogels dromen luisterliedjes binnenlaten de lach van een gezicht we hebben de liefde in de kleinste dingen allemaal licht…

Op deze globe, heel lang gelee waren adam en eva slechts met twee ze hadden niemand behalve elkaar en opeens was die enge slang daar Hij bewaakte een appel, met zijn lijf ze konden ‘t niet laten buiten kijf namen een hap, gedaan was de rust nog voor ze elkander hadden gekust. Net als nu, in deze tijd zijn mensen moraal en handelen kwijt…