Alle inzendingen van Paul

Duizend duizelkussen tuimelen omarmen sluit knelgespand perst lenden blikken trillen wimpers sluitstenen hangen brand verlangen geluiden fluiten huid suist sellen wereldvreemde werelden zoengloed hong goed dood over lijven ------------------------------------------ uit: Nagelaten gedichten (1928)…

Ik ben op handen en voeten vergaderd, volwassen als een baby, volwassen als een aap. In deze houding wordt alles onwezenlijk. Onwezenlijk snel, in onwezenlijke haast: andermans armen en andermans romp schieten daarboven jagend voorbij. Als kogels. Als wolken. Als lijkenlucht. Zo vliegt de dag de tijd vooruit en is de slang het meest volwassen…

Gelijk men kakkerlakken ziet (die men ook later in de taartvorm vindt), zo kan men reageren op wat de wandklok toont. Niet op de uren die in muren dringen van woonst of werkvertrek. Maar op de uren die, van de wijzers afgespat, verdwijnen en verdwenen zijn, hoewel ze in glitterpakken op het netvlies hangen. Dit is wat ons de wandklok toont.…

negen jaar, een heerlijke tijd voor een jongen vol ambitie je leeft voor voetbal, elke dag droomt van roem en prestaties Champions League, de Ballon d’Or van ‘s ochtends vroeg tot ’s avonds laat op het voetbalveld of virtueel elke dag ben je daarmee bezig je skills blijf je ontwikkelen door ze naast fysiek te trainen met ballie kijken…

Er valt niets te verwachten, alleen adem beweegt en die stokt als een ezel op onwillige poten. Er zou geritsel moeten komen uit bomen. Het open meer zou moeten rillen. Maar niets, niets verroert zich het water is onhoudbaar te oud de wind allang de dood ingevroren. Er valt niets te verwachten niemand is jarig geen mens hangt zich op…

Kijk hoe stil ze worden bij de luier die het kleine carcas omvat, zoals de scherf van een eierschaal het beetje leven dat de avond niet zal halen. De telefoon eruit, gordijnen dicht, zo groot en zo onwerkelijk hun huis vandaag. Kijk hoe stil ze zijn nu, niet ontwaken uit hun boze droom. Erheen, steeds maar weer erheen; in kijken schuilt…

te jong voor het huwelijk zo jong is hij jong nog een ware adonis in de bloei in het licht van het feest met ongekende sierlijkheid beweegt zijn slanke lijf vol overgave danst hij energiek en vol passie uit zijn traditie de dans met de melodie in verbinding stralen donkerbruine ogen vastberaden jeugdig vuur doordrongen van precisie…

tussen broertjes en zusjes in het ouderlijk nest was je een buitenbeentje die kusjes strooiend met olijke pretoogjes onze harten veroverde naast Duuk, jouw ‘grote broer’ die met één oog waakte over wat je doen en laten moest groeide je snel, krachtig en sterk aan de hand van ‘jouw’ vrouwtje van jonge pup tot grijze wijze dartel ondernemend…

waar overdag het najaar de wereld kleurt met bont palet verrassen in herfst vakantie-uren op avonden het Kralingse Bos met een magisch schouwspel de hemel feeëriek verlichtend toveren mens en techniek met wonderlijk licht en geluid een mysterieus landschap waarin bomen geheimen delen onzichtbare handen weven een sprookjesachtige tocht…

een mooi mens ontmoet je altijd onverwacht gewoon op straat een heimelijke blik een gefluisterd woord een onverwachte aanraking plotseling duiken ze op In je fantasie of in jouw dromen intens en onstuimig liefdevol en zorgzaam koel of berekenend een mooi mens raakt je uit het niets zomaar opeens warm en liefdevol zacht en…

waar jij zichtbaar worstelt met heden en verleden zijn heel gewone dingen in jouw doen en laten niet vanzelfsprekend meer zonder een kalender heb je vaker geen idee van de dag en datum gisteren en morgen zijn vreemde begrippen je verwart de seizoenen net als de dag en nacht wat ooit eens gebeurde gebeurt bij jou vandaag straks…

Men mag er niet aan denken dat het herbegint. Men is op versnelling uit. Men oefent in afwachting een uitspraak of men staart zo een detail aan dat het irritant wordt. Niemand ontsnapt aan gewenning. Zelfs voor wie er niet aan went, is hetzelfde nooit genoeg. ------------------------------------------- uit: 'Circulaire systemen', 2002…

hoe zou het zijn als ik af en toe een uurtje in de hemel jou bezoeken kan hoe zou het zijn als ik af en toe even praten kan met jou elkaar zien en vasthouden hoe zou het zijn als ik af en toe jou vertellen kan hoe het met mij gaat hoe zou het zijn als wij af en toe gewoon zeggen mogen dat we elkaar missen hoe zou het zijn…

waar jij welverdiend de rust genieten mag van het eindeloos zijn ervaar ik meer dan ooit wat jij mij betekent ik tover mij een lach door tranen van gemis als ik terugdenk weer aan toen wij elkaar eens in liefde overgaven ik ervaar dankbaarheid voor hoe wij samen in voor- en tegenspoed steeds weer opnieuw hand in hand stonden ik…

zeventien jaren jong alweer met de wereld aan de voeten ben je een stralende jongedame met de charme van schoonheid een jonge vrouw met een kop erop in de vindtocht naar wie jij zelf wil zijn strijd je met jezelf en jouw omgeving met een scherpe blik op de wereld geef jij de mensen om jou heen jouw mening en oordeel klip en klaar van…

ik heb zo zin zin in de zomer elke dag zonnig het leven vieren vroeg in de ochtend al in het groen zingen vogels een wandeling lonkt lopend door de dauw begint elke morgen weer de dag als een droom ik heb zo zin zin in de zomer elke dag zonnig het leven vieren in een tuin vol bloemen zacht gekust door de zon geniet ik het ontbijt…

Hip Hip Hoe Hoe Hoe Sienjaal! Knallende voeten Paarswitte lijnen en roodzwarte Herauten Duikt de bal op Sliert een waaier van zand Losbrekend patos Witte wegen: lijnen van spelend licht Ritmus van de alomvattende wellust Lopen lopen Slechts met het ene doel Half back en center Bots…

gekneed door het vak door de jaren heen wringt rechtvaardigheid met mijn opdracht soms hoever moet ik gaan met lastig confronteren durf ik dwars te liggen om fouten te voorkomen in het stil van de nacht golft angst mij af en aan woelt wild het geweten tot een zompig moeras om eerlijk te blijven moet ik vrijuit spreken om loyaliteit…

vier vandaag het leven met alles wat je in je hebt leef in het heden en geniet van de mooiste dingen ware liefde en vriendschap vier jouw tijd van leven denk groot en stap klein spetteren sprankelend doe de vonken spatten van het vuur in jezelf vier jouw eigen wijsheid met moed, reflectie en actie ga buiten het gebaande pad om jouw…

het leven vieren is simpel omdat bij doen en laten je gewoon moet spelen met wat het jou geeft om de beste kaarten draait het daarbij niet maar om de juiste hand die daarmee spelen kan neem daarom het leven met plezier en heb lief gewoon dag voor dag met mensen om je heen laat je niet verleiden voor geld en status ergens anders te…

als een bloem die nog bloeien moest nam de tijd jou veel te vroeg te snel een leegte achterlatend de herinnering echter blijft ze fluistert zachtjes soms in verdriet jouw lach en jouw stem ze blijven altijd bij ons in elke traan en in ons hart veel te jong nog was ons afscheid toen maar jouw liefde blijft ons dagelijks nog schitteren…

vaders zijn net als kinderen stoer en sterk van buiten zacht en bang van binnen met hilarische onhandigheid ravotten zij van dag tot dag met luiers, hamers en beitels uren zoet zijn zij te houden met het bouwen van hutten waarin zij dan spoken kunnen zij zijn de prins op het paard die alle draken doden kan die als beren op de weg komen…

zestien jaar - wat een mooie tijd op de drempel van volwassen zijn niet meer kind en nog geen man een nieuw leven vang jij nu aan je eerste liefde geeft betekenis aan het dromen over morgen terwijl je naast elkaar liggen mag samen lachend elkaar verstaand met net nog het examen gedaan is nu dan het wachten op de dag die als student of…

Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust -------------------------------------- uit: Gedichten (1935)…

Mieren, compleet met koningin, Eten alles, ook elkaar, met kleine hapjes. Leven en commune, ver onder hun stand. Bouwen een Nieuw Jeruzalem in 't zand. En malen niet om kunst, liefde of flauwe grapjes Om hen te pesten, zinkt mijn schoen diep in hun werk. Heel slecht, leuk om te doen. -------------------------------------------- uit: '…

het meisje dat stralend de dagen begroette met de dromen en het hart vol jeugdige gloed werd een bloeiende jongedame, sterk en vrij die nu een vrouw, moeder en oma vol liefde is als moeder ben en blijf je een eindeloze bron die op alles een antwoord en oplossing heeft als oma ben jij het hart van ons mooie gezin met aandacht voor de kinderen…

Een vierentwintiguurstaking brengt ons bij elkaar. We eten van elkaars gebak; je vertelt over je moeder, dat ze eens in razernij haar vrienden liet staan voor een glas whisky, dat je haar mist. Je zegt ik wil dik zijn of echt dun, niets daartussenin en je trekt je blouse omhoog en demonstreert. En wanneer je je been over dat van mij legt is dat…

moeders koesteren troosten en leiden maken de wereld mooier veiliger en eerlijker vooral met de kracht van liefde die kostbaarder dan goud bij elke stap, keuze en daad gevuld met warmte en zorg alle tijd en aandacht hebben moeders als schilders voor het doek hebben oog voor de passie de gaven en de talenten die gevoed moeten worden…

als de nacht valt kijk ik omhoog zie hoe de hemel lacht naar ons hier beneden ieder lichtpuntje fluistert zacht wat eens was zal altijd blijven aan de overkant van tijd gekleurd door herinnering zweeft elke dag boven ons de echo van jouw liefde…

jouw jaardag ziet terug op wat was kijkt vooruit ook naar wat komen mag gehoopt of verwacht jouw jaardag reflecteert hoogtepunten naast lessen ook van verlies en tegenslag die daarbij horen jouw jaardag is het feest vieren van groeien en leren wie jij bent en doet voor de mensen om jou heen jouw jaardag is een dag van samenzijn…