Alle inzendingen over verdriet

Mag ik wat water hebben, wat water uit de kraan? "natúúrlijk" zeg ik, "een glaasje vol...?" Ineens zie ik die traan... Ik vul het glas nu vol met water en zet het voor haar neer "wat is er met je?" vraag ik haar... "t'Is zulk mooi zomerweer?" "Daar kan ik nu niet over praten" Snikt ze nu uit, "'k vertel het later.." Weet…

en als dan plotseling de nacht valt als een tapijt van sneeuw en toedekt wat gebleven is en de duur vervaagt tot stilte dan voelt de koude tot op het bot lacht geen vogel geen bloem, geen wuivend gras een kraai krast geritsel, stilte de koude wind neemt de plaats in - reeds lang voor hem bestemd - nu grijpt hij zijn kans geen…

Na dierbaar komt ontroostbaar En daarna een diep gat Waar weinig al teveel is Een handeling snel zat Als waarden zijn vervallen En normen niet bestaan Gevoel bestaat uit leegte Waar wanhoop toe zal slaan Als moed is opgeven En niets van nut nog ziet Spreek je dan nog wel van leven Als je wegteert van verdriet…

Fluisterende golven rollen zacht op het strand, Met mijn blik op oneindig loop ik door het zand. Denkend aan vroeger. Wat is er overgebleven, van allen die zich vrienden noemden, waar ik alles aan heb gegeven. Nu besef ik deze vriendschap heb ik steeds moeten kopen. Zolang ik alles kon geven stonden alle deuren open. Maar een ding weet…

Hoeveel tranen heb ik niet gelaten Ik heb 't niet eens meer in de gaten Overdag stromen ze wanneer ik zit 's Nachts gaat het door terwijl ik pit Het verdriet grijpt me toch wel erg aan Eigenlijk moet ik er boven staan In de moderne maatschappij is toch bekend Dat je eigenlijk alleen op deze wereld bent De wereld is koud, kil en commercieel…

Ze stond daar bleek en stil. Een lege blik En ik? Ik wil haar zo graag zeggen even uit gaan leggen ook ik had dat verdriet maar dat van haar en mij is toch hetzelfde niet. Zoute tranen hebben we samen geschreid. Mijn lieve dappere meid, houdt moed. Eens komt alles weer goed.…

Huil maar... Laat die tranen lopen Huil maar uit Je kunt het niet ontlopen Huil maar... je bent zolang al flink geweest Huil maar uit Dat helpt je nu het meest Huil maar... Ik zal bij je blijven Huil maar uit Het kon toch niet uitblijven Ik troost je waar ik troosten kan Maar huil nu eerst maar uit Je komt er echt weer overheen,…

Stil staar ik voor me uit in de hoop een stip te zien. Een gestalte die naar me toe stapt. Me bij de hand neemt en me de weg wijst. De weg die ik volgen moet. Steeds opnieuw Met vallen en opstaan, Niet meer bang te zijn De weg alleen te hoeven gaan, Wetend dat er altijd iemand is, Op wie je kan vertrouwen: Een goed gevoel.…

Liefde is een leugen woorden zijn bedrog want de betekenis staat niet vast Verdriet moet tot de lippen reiken pijn doen als een vuur dat littekens schroeit een brandmerk dat achteraf uitgelegd kan worden als bezit onweerlegbaar van jezelf…

Hoe kan je toch zo stom zijn, ze schaadt je vertrouwen en nog zie je niks, maar hoe kan je nu een leven gaan opbouwen. Leven met een serpent kan je niet, haar schoonheid is dodelijk. Koud in hart en kil van ziel ik zie je stuk gaan van verdriet. Haar blik maakt je blind, haar stem dooft een ander zijn woord. Liefde van jou verdient ze…

Lachend kom je op me afgerend valt in mijn wijd gespreide armen schaterend laat jij je verwarmen met kleine kusjes wordt je verwend Mollige handjes bollen mijn wangen ik knuffel je wiegend tegen me aan streel je haren voor da’k je laat gaan en plagend naroep: "ik ga je vangen!" Ogen zoeken dwalend de vlugge rakker die dribbelend…

Ik weet nog van mijn eerste vriendje Oh, wat was ik dol op hem Op zijn stem en op zijn ogen Alles was zo mooi aan hem... Ook zijn haren en zijn handen Zijn manieren, zijn hele snuit Maar vóór het áán was en ik het besefte Was "de verkering" al weer uit! Ik was pas zestien jaren zei hij en dat was toch nog wel jong Hij al negentien, die…

Soms, plots'ling, door mijn Brahmanvrede heen, Schreeuwt als een stervend beest mijn oud verdriet: Een reuk, een landschap, een herinnerd lied Roept op naar 't leven, wat gestorven scheen. Dan mis ik wie ik liefhad meer dan een; Besef van eeuwige Eenheid gaat te niet: Mijn blik, door mens'lijkheid verduisterd, ziet Smartelijke gescheidenheid…

gevangen hart gevangen geest verlangend naar onbekommerd vrij zijn ben je zelfs bang als je dit leest zo veel verdriet draag je uit het verleden met je mee zoveel wat moest stil kijk je voor je uit onbereikbaar vaak voor iedereen met alleen die ogen van jou als spiegels van jouw ziel die zeggen laat me … alsjeblieft laat…

Je gestalte in de deuropening was het laatste wat ik zag de tranen rolden over mijn wangen toen ik op mijn rug lag je verdween uit mijn leven als een schaduw op een roetzwarte muur ik bleef je maar zoeken maar vond je niet je was net een traan die ik verloor in een oceaan van verdriet dolend op het kerkhof zocht ik naar mijn graf want toen je…

Daar in de kerk zittend naast de met rozen overdekte kist. Kan nog steeds niet geloven als ik het van te voren wist, Ging ik niet van je houden 't vuur in mijn hart laten doven. Vaarwel, je bent weg uit mijn leven afscheid nemen is het niet, in mijn gedachten ben je gebleven…

Zoals een ongelukkig man de rij Van smartgedachten in zich klinken hoort - Lang, lang geleden had 't zich ingeboord, En steeds herleeft hij 't, al is 't leed voorbij; En denken moet hij: 'Als ik toen... Als zij...' - En 't eindloos vaak herhaalde, woord na woord, Herhaalt zich strak. - 'T is af. - Hij kan nu voort Met 't werk, maar weet:…

Ik wil zo graag nog even schuilen Schuilen voor de werkelijkheid Ik wil zo graag nog even huilen Maar men gunt mij niet de tijd Misschien verstopt in een klein hoekje Ergens, ja ergens op een stille plek Maar dan is het, hallo ik zoek je Ingeslikte tranen maken me gek Ik wil zo graag nog even treuren Om wat verloren gaat en niet meer is…

waarom dit afscheid zo koud ik hoor het je zeggen dat je niet meer van mij houd een leven vol liefde veranderde snel je ziet geen toekomst meer waarom ik dan nog wel ik hoor de klok tikken precies duizend keer sinds jij ging je liet mijn hart vallen waarna niemand het ving verspreid over de vloer zie ik nu alle stukken…

een lied zo zacht een herinnering lijkt op een lach ik zie een meisje alleen verlaten er zijn zoveel problemen maar dat ene mogen we niet vergeten niet vergeten die herinnering…

Een haag van rode rozen, Tranen vallen als druppels van regen, Geen woord wordt gesproken, Een snik verbreekt de stilte. Daar komt zij aan, Omringd door haar geliefden, Langzaam komt zij voorbij, Begroet door een haag van rode rozen. Langzaam volgt de menigte, Schuifelend haar achterna, Het begin van een nieuw bestaan. Die dag vol regen…

jouw hart troost het kind wat heeft geleden droogt langzaam alle tranen klopt krachtig door jouw sterke wil huilt om alle verloren jaren verzwijgt niet langer de geheimen durft iemand te vertrouwen geneest door liefde in en om je heen jouw hart dit is jouw heden…

Een oud huis vol vergeeld papier geschreven herinnering grijze kamers pijnlijk gefluister lege kasten stil geween Een oud huis vol harde woorden een gestolen jeugd boeken worden steeds herbeleefd Is dit nou later ?…

mijn hart dwaalt tussen rivieren van verdriet stroomt door een dwaalhof van tranen weent een eindeloos lied fluistert een harteloos geheim verzwijgt een pijn, niet vergeten mijn hart dat is mijn verleden…

de muziek klinkt ik luister ernaar een lied dat mij troost van alle akelige omstandigheden mijn voeten bewegen langzaam komt het ritme heel langzaam komt het gevoel ik dans ik beweeg met mijn voeten door de scherven allemaal sneden en wonden bloed dat stroomt gevoel om verder te leven te streven om niet te sterven ik ben…

in het nat van zijn verdriet vegen lieflijk glimmende tanden tot strepen van gefrons en alle geluiden verdrinken tot een schreeuwend modder hij tracht als een egel onder de koplampen van het leven in zichzelf te vluchten de pels stijft tot pinnen in het brandend warme gal schenk zijn bloemen de nacht in wiens zwarte zon en…

ik vraag me dikwijls af als ik naar je kijk wat is er aan de hand je bent buiten mijn bereik ik vraag me steeds meer af als ik naar je kijk wat speelt hier een rol wat is er zo belangrijk ik vraag me nog altijd af wat is jouw verdriet laat eindelijk eens iemand toe of wil jij dat niet ik zou je nu willen vragen luister goed naar de…

Kon ik maar zeggen, wat ik je zeggen moest. Kon ik maar laten voelen, wat ik voel. Kon ik maar vragen, al die vragen die ik me stel. Kon ik je maar even mijn ziel laten zien. Maar helaas durf ik het niet, Wil niet dat je de pijn ziet. Verbijt elke dag stil mijn verdriet, Hopend dat niemand het ziet.…

zijn doen slaat mijn boog weer tot een trillende spanning en pijlen van woorden worden reeds in het heet van mijn woede gesmeed vergeef me liefste, ik ben maar van vlees en bloed mijn moeite scheurt in het snijden van de pijlen de brandgeur die uw vlees mijn neus toe krijst is een botte terugslag die mijn glazen hartje…

Sterven van verlangen, dat is er met mij gebeurd. Mijn ziel gevangen, en mijn hart in 1000 stukken verscheurd. Mijn dagen zijn geteld, het gevecht is verloren. Liefde die mij zo kwelt, en pijlen die mijn hart doorboren. Op sterven na dood, mijn masker reeds opgezet. Verdriet is mijn bondgenoot, en voorgoed gebroken is mijn verzet.…