Alle inzendingen over haiku

hij begint op de rand van de nacht de merel zonder partituur het concert des levens…

Zachter er leeft weer warmte tussen oude bladeren schuilt een kleine bloem switi lobi…

Vulkaan verraste, veraste ons; luchtstilte verrees uit haar as.…

bevroren tranen barsten bij een poging tot een eerste glimlach…

lege aandacht zuivert het onzuivere van helderheid…

Gelukkig leven is dat gelukkig sterven? vroeg rups aan vlinder…

we lopen nog wel maar zonder een stappenplan dus passen niet meer…

koudbloedig kwaakt hij zijn dagen vast aan nachten in bezwangerd groen…

Twee bruine ogen stralen als kleine sterren onze kleindochter…

afgezette wilg de stompen priemen ten hemel…

ijzeren vogels staan aan de grond genageld vleugellam in rij…

Bloesem van bomen dwarrelt neer als confetti het is weer lente.…

Bomen in het bos de vallende bladeren bedekken het mos. De vogels fluiten in de verte klinkt hun lied wat mooi in het bos.…

de avond valt zacht een koekoek in de verte dooft langzaam het licht…

ondergaande zon op het hoofd van de meermin een eenzame meeuw…

Elke dag voortgaan vol blije zin, gezegend door de goede God, is eveneens een dag door de duivel beloerd.…

Ik heb een kleurloze metgezel. Meestal houdt hij op zijn schouwplaats het kopje in de wind. Vanaf de hoge boog van walvisbeen kan hij het wad zien en soms twittert hij iets onverstaanbaars. Hij zoekt mij om den brode als ik wat ga eten en verrast mij van nabij met die grijze kap, wat vleugjes wit en veren die mahonie glanzen. sober met het…

Vliegende bomen Stammen vol mos handen los Fietsend door het bos…

kietel je even tussen neus en lippen door het zit nog wel snor…

Een bloedrode roos stuk getrapt en gebroken een hart vol van strijd.…

walvissen tranen zeehondenbaby’s huilen een zee vol verdriet…

geen veer zit verkeerd maar alleen de gedachte doet de pauw rillen…

vrolijke keeltjes zingen de lente open swingend kleurt het bos…

stormvogels vliegen geruisloos voorlangs de zon de wind trekt al aan…

laat me je kussen in de wind van de sterren ik droom tot die tijd…

Wat matig bevalt... Het willen bestrijden of liefdevol dulden? Een nieuwe levenskunst luidt: "Zoek strenge verdraagzaamheid!"…

met open armen ligt de bokser uitgeteld terneergeslagen…

Een stille bloeier en niet één blad dat zich roert aprilse sleedoorn…

vlijmscherpe leugens verminken het vertrouwen en nog zoveel meer…

werd vermoeid wakker in een uitputtende droom en viel weer in slaap…