Alle inzendingen over verdriet

soms huilen wel urenlang soms lachen tot ik niet meer kan soms weer boos en dan weer niet maar altijd blijf ik zitten met al mijn verdriet…

de ijzige stilte doorbroken door alweer een reeds vertrouwde gedachte het is voorbij maar ik leef nog voort als een bloem die geplukt is, voort bloeiend niet wetende dat het einde nadert. de weg naar vernieuwing niet gezien. achter mij daalt het stof net neer de omgeving valt me nu niet meer op ik ben één met het landschap...verdord, gebroken…

Jaren gaan voorbij waarvan ik niets meer weet waar ik alles van vergeet Ze zijn niet meer van mij Zo simpel als de tijd verstrijkt zo doelloos gaat mijn leven door een leven waarin ik niet meer hoor Dat vervreemd van mij lijkt Wanneer is het over? Wanneer is het voorbij? Wanneer komt mijn einde nabij? Ik weet het niet meer Mijn gedachten…

Al die tegenslagen maken je zo moe zoveel momenten waarbij je niet meer weet hoe... geen tranen meer voor het verwerken van al dat verdriet wanneer ga ik me weer beter voelen? dat weet ik niet...…

Het lijkt alsof ik altijd vrolijk ben en goedgezind... Het lijkt alsof mijn droefheid niet meer van me wint Het lijkt alsof de tranen niet meer komen... Het lijkt alsof ik verlost ben van al die nare dromen... Het lijkt alsof... Maar niemand weet hoe ik me werkelijk voel... En dat is nu net wat ik bedoel...…

Dat je uitgerekend denkt aan mij in Stuttgart waar Stuttgarters wonen leven en sterven en dat jij je brief eindigt met veel liefs dat zich verplaatst in bits en bytes me rakend waar nooit eerder tevoren pijn was geweest doet me afvragen hoe het nu zit met tijd, ruimte en afstand op een wiskundige manier slaat al mijn remmen los In de…

liggend in bed happend naar lucht, starend naar het plafond slaak je een zucht. jij, mijn vader, nooit begrip voor mij gehad en nu... nu heb jij het, jij. ongeneeslijk, smachtend naar toch een sigaret. ook al voel je nu de 'maar' woede hier en toch heb ik meelij... met hem, mijn vader nú pas weet hij hoe ik me altijd heb…

Zwarte wolken weerstreven mijn dagen mateloos de jagende meutes van machteloos sleuren mijn gewaden aan flarden hun koude ogen glanzen de witte tanden verscheuren mijn gemoed gebroken de spiegel in duizend schilfers die glinsterend dwarrelen door de tijd die heelt.…

Onrustig en zoekend ijsbeer ik Op zoek naar kalmte en rust Een alles hatende blik Wat zal het zijn dat mijn woede blust? Mijn vuisten strak gespannen en alert Mijn gedachten die malen Hoe kwam het toch dat ik deze persoon werd? Ik heb geen zin meer dit te achterhalen! Ik kots van mijn gevoel, mijn zijn! Ik kots op eenieder die mij wil wreken…

Er zit een kleine droom diep in mij een kleine wens die me vanmorgen wat zei: leef, wees vrolijk en geniet! en vergeet heel eventjes al je verdriet... ik heb het geprobeerd en inderdaad... mijn verdriet was er even niet...…

op zoek naar mijn stem tranen die lopen weet niet meer wie ik ben moe van al dat verdriet en jij,... jij bent er niet! mis je zo hard, waarom moest je gaan? je ging van ons heen en wij blijven achter helemaal alleen,...…

sta even stil bij jouw dood sta even stil mijn tranen stromen sta even stil waarom moest je gaan? sta even stil waar ben je nu? nog steeds zoveel vragen nog steeds zoveel verdriet sta even stil en niemand die het ziet ...…

God is mijn getuige Ik huilde zeeën Ik huilde oceanen vol Maar de regen nam mijn tranen mee Droogte bleef over God is mijn getuige Ik fluisterde Ik gilde je naam Maar de wind nam mijn stem mee Stilte bleef over God is mijn getuige Ik verspilde maanden Ik verspilde jaren van mijn leven Maar de dood nam mijn ziel mee Een lichaam bleef…

Twee druppels tranen Rolden over mijn wangen Toen ik je foto’s oppakte Om ze te verbranden Twee druppels tranen Rolden over mijn wangen Toen ik je berichten opende Om ze te verwijderen Twee druppels tranen Rolden over mijn wangen Toen ik mijzelf beloofde Om nooit meer te huilen Twee druppels tranen Rolden over mijn wangen Omdat…

Ik wou dat ik kon voelen wat dan ook ik wou dat ik kon zien tien meter voor me, in de nacht Daar. Ik wou dat ik kon voelen het zoete leven van succes en het opkijken dat volgt weten wat het is om iemand te zijn Ik wou dat ik kon voelen wat het is om te sterven Om te weten hoe ondiep mijn leven is geweest Vandaag.…

Zoveel pijn, intens verdriet, en niemand die het ziet. Ik huil tranen met tuiten, maar vaak komen ze niet naar buiten. Van smart schreeuw ik het uit, terwijl ik dapper een liedje fluit. Ondertussen gaat mijn hartje naar de knoppen, is er dan niets dat mijn pijn kan stoppen? Zoveel momenten dat ik zo vreselijk moet wenen, momenten dat…

Soms drijft er een pestwalm door het hart Dan verbied ik het verdriet Elke porie laat zijn gif los, Elke vezel dorst naar ander, warmer bloed. Wie vat mijn knopen, vangt mijn wilde vlinders? Het woord is een stemmig maal, niet het gefluister in de wandelgangen, het gemelijk verhaal die een naam vernielt. Een ruimte zwelt in mij maar ik wurg…

Een litteken op een hagelwitte huid Schrammen nog zichtbaar Pijn, zo duidelijk aanwezig Over het sprankelend blauw Een grauwe grijze dauw Zwart, ook in jouw bezit Zo contrasterend met het vuur, Het felle rood van passie Weerkaatst Weerspiegelt niet in sprankelend blauw Slechts een paarse stip vaag zichtbaar in de mist De vuurzee raakt het…

Ik heb een hele slechte eigenschap, Onzekerheid....ik baal er zo van. Ik weet niet wat ik eraan moet doen en niemand die het mij vertellen kan. Iedere keer denk ik weer dat ik er ben, dan zit ik vol goede moed maar er hoeft maar iets negatiefs te gebeuren en dan gaat het weer niet goed. Ik val dan weer in een diepe stilte. De mensen begrijpen…

Mijn hoofd kapsel ik in kraakbeen van wraak En met stutten van lach recht ik mijn rug Mijn keel wordt gesmoord door een deken van zwijgen Mijn hart heeft een slotgracht van tranen…

Nu er zoveel verdriet wordt geleden Denk je terug aan het verleden Komen dingen in die moeIlijke tijd weer omhoog wanneer je het liefst zoveel mogelijk dingen vermijdt. Je moet niet bij de tijd stil blijven staan Maar gewoon met je leven verder gaan Als je nou geen dingen vermijdt Kom je door die moeilijke tijd Als je door die tijd heen bent…

Mijn hartje huilt tranen met tuiten, ik kan mijn liefde voor jou niet opsluiten! We moeten proberen afstand te bewaren, maar ik kan mijn hartje niet bedaren. Hoe ik ook probeer mijn gevoelens te bedwingen, het lukt me niet om ze te verdringen. Het valt mij zo vreselijk zwaar, de pijn maakt me zo ontroostbaar. Ik wist er was geen ontkomen…

Toen ik een ongedwongen kind was, en zonder zorgen steeds een nieuwe dag begroette, leefde ik beschermd. De sterke armen van mijn vader, De lieve nachtzoen, van mijn moeder. Hand in hand, met mijn broertjes en zus. Een spontane lach, aanstekelijk ontvangen. het onverwachte verdriet, de troostende woorden, pijn die werd weggekust. Het verdriet…

Hebben ze je soms vastgeketend? Je weet toch wat je voor me betekent? Je afwezigheid doet me verdriet Waarom kom je dan niet? Hebben ze je soms gehersenspoeld? Is dat soms wat je hiermee bedoelt? Als je me met tegenzin verliet Waarom kom je dan niet? Hebben ze soms doornen gezaaid op je weg? En wil je dat ik me hierbij neerleg? Ik heb…

Mensen… Ze liegen vaak Zelfs tijdens de belangrijkste zaak Mensen… Ze doen je pijn In je gehele menszijn Mensen… Ze bedriegen graag Waarom? Dat is een goeie vraag Mensen… Ze lachen in je gezicht Totdat je je blik ergens anders op richt Mensen… Ze maken je klein En dat vinden ze fijn Mensen… Ze schaden je vertrouwen En dan…

Je hebt al vaak m'n hart gebroken, Je hebt me al vaak pijn gedaan. Daardoor is er iets in m'n hart gestoken, Dat voorlopig nog niet van plan is weg te gaan. Want elke keer weer opnieuw, Vraag ik mij af of je niet hebt gelogen. Daardoor ben ik nu een ontzettend schuw, Als blijkt dat ik opnieuw ben bedrogen. Vertrouwen doe ik al een tijd…

Het klaart op, de storm gaat liggen, de wind neemt af. Wolken breken, de regen, moet het opgeven. Grijs wordt blauw, De gouden zon, wordt geboren, ik voel de stralen, op mijn gezicht en sluit mijn ogen. Direkt voel ik weer kou, het betrekt, de zon vervaagt. Ik voelde me, intens gelukkig, ...heel even...…

Ik wordt langzaam gek, langzaam slip ik door m'n vingers heen, Er is geen stoppen meer aan, kom me helpen alsjeblieft. Ik kan niet meer... Ik ben zo moe, moe van het gevoel alles te moeten doen, alles te moeten zijn Ik kan niet meer. Ik ga nu slapen en wordt wel weer een keer wakker gemaakt. Door eenzelfde persoon, die me begrijpt…

Kan ik mijn hart opbergen Op ‘n plekje van genegenheid Of is ’t een zucht en hunkering Naar liefde en geborgenheid Ligt mijn doel in ’t ongewisse Blijf ik vechten tegen verstand Waart mijn hart doelloos rond Stikkend als in droog dor zand Zal ik het ooit nog eens vinden Waar ik hopeloos naar zoek Of blijf ik doelloos bladeren In een inhoudsloos…

Je kunt niet meer verder brand in je longen angst slaat je lam je wordt besprongen Grommend gehijg geen poten, geen handen honger in het maanlicht druipt tussen tanden Vlijmscherpe pijn doorboort eindigt angst in gebeuren het kraken van je botten het gevoel te scheuren…