Netgedichten

netgedicht (nr. 1.003):

Gejaagd

Zwarte wolken weerstreven
mijn dagen mateloos
de jagende meutes
van machteloos
sleuren
mijn gewaden aan flarden
hun koude ogen glanzen
de witte tanden
verscheuren
mijn gemoed
gebroken de spiegel
in duizend schilfers
die glinsterend dwarrelen
door de tijd die heelt.