Alle inzendingen over algemeen

Spreek in raadselen, vriend, en verwar me. Meer was altijd minder weet je nog? Woest en ondoordringbaar, jouw gedachten. Eentonige monologen, om middernacht. Een gaan en komen, van melancholie. Eenzaam en gelaten, draaglijk de klap. Leven is niet van deze tijd, sterven des te meer. Verpulver de bergen, drijf ze in zee.…

Gevoelens moet je niet op sluiten, gevoelens moeten naar buiten. Gevoelens moet je niet in je hart bewaren, gevoelens moet je uiten. Gevoelens willen soms rond razen. Soms willen gevoelens zijn als dwazen. Maar meestal willen gevoelens zijn zoals jij bent en soms kom je gevoelens tegen die je niet kent.…

Gefilterd zonlicht door straatjes en stegen, waar wij liepen, zoenden, praatten en zwegen. En waar we alles deden wat we graag wilden, na 11 maart zelfs 3 minuten lang verstilden. Ik droom van je, ik droom van je elke nacht, omdat ik thuis hoor bij jou, bij al je pracht. Ik fluister je naam, omdat ik je zo erg mis, en ik me afvraag hoe het…

een oogjuweel glinstert erop los terwijl de tenenlikker zijn ding doet is het strand het grote smulbos waar de fatsoentroepen wachten op de vloed totdat de opblaasmoslims langzaam wegdrijven zonder de integratieladder ooit te hebben beklommen van het fraudeland waar zij verblijven en de vluchtbewakers rietmager een liedje zongen…

De dagen komen op mij afgerold als golven die niet weten waar zij stranden. En ik…? Ik ben de kust, Ik wacht, en ’k vraag mij af wat brengt de zee vannacht?…

Het hoofd nog zwaar van de vele indrukken heb ik mij dit jaar voorgenomen om dat te gaan doen wat maar steeds niet wil lukken. Al weet ik niet hoe of dat goed moet komen. Zo probeer ik steevast elk jaar weer mijn mopperfrequentie te reduceren. En dat mislukt mij keer op keer. Maar goed, ik blijf hardnekkig proberen. En als het niet lukt,…

waar is de waarheid nog wel sneller dan de leugen als dronkenen en kinderen hem ook niet meer spreken en daar het oog van de naald verstopt in de hooiberg de weg niet meer ziet zoek ik vruchteloos in het doolhof naar de vuren die de rook veroorzaken en stel ik me tevreden met een half ei terwijl ik in troebel water naar de nagels…

De herfst hinkt op haar laatste been December binnen Ik wil ook naar binnen Dus draag ik scherven Naar het spiegelpaleis Waar ik een mozaïek voltooi En een matglazen poort vergrendel Door een valbrug Ben ik met het gewemel verbonden Ik maak mezelf wijs Dat daar ruimte en tijd en stof Een achterhaalde orde zijn Die je herschikt Kneedt…

men neme eerst twee eieren en krake ze in een plastieken kom, scheidde het geel dan van het wit totdat er in 't wit geen geel meer zit; het bekomene kloppe men alom tot erectie van twee eieren. men scheure nu een hart in twee ongelijke delen één bakke men op met wat wortel en prei men giete daar een plas botermelk bij; met de andere mag…

Het is donker in de kamer de kaarsjes zijn gedoofd de pitjes zwart geblakerd buigen deemoedig nu het hoofd. Vele kaarsjes laat ik branden deze donkere tijd van het jaar 't brengt sfeer in ieders leven en warmte voor elkaar. Hun vette tranen zie ik lopen langs hun mooie ranke lijf eerst nog warm en zacht onderaan de kaarsen stijf.…

zingen tranen aan de binnenkant zijn zij gewoon geen steeds verdriet of weifelend rijp uit (z)onweerswolken op bergen en dalen van je gemoed? zijn't waterdruppels zonder richting stroompjes van een andere lichting, die vloeien aan een laag debiet? te mooi erg soms om echt te zijn te zoet erg soms om slecht te zijn stille getuigen van klinkende…

denken is eenzaam want op het moment dat je mijn gedachten leest zijn ze alweer veranderd helemaal voor jou alleen…

Ik lag terneergeslagen op mijn bed, hoorde het tikken van de klok. Ik had mijn verstand op nul gezet, luisterde naar het ruisen van je rok. Toen ik die ochtend wakker schrok, door jouw weggaan zeer ontzet, was mijn verdriet een ijzeren blok dat mij bijna had geplet. Nu is dat ijzer allang verroest, mijn leven een klein paradijs met kinderen…

De eerste beelden keren terug je kledingstukken klimmen omhoog het vroegste licht omgekeerd valt alles om je lijf je broekje, je rokje je T-shirt, je panty’s komen naar je terug als omgedraaid begin maar het is anders aan de overzijde van deze nacht: langzaam, niet traag, rituelen, beweging de melancholie houdt je schouders…

Hij is een saaie belastinginspecteur, zo’n miezerig ventje in een grijs pak. Hij verspreidt een muffe dossiergeur en aan mooie praatjes heeft hij lak. De lege schatkist lijkt zijn grootste zorg, elke boekhouding is voor hem vervalst, voor maximale inning staat hij borg, de menselijke natuur op zijn smalst. Het is zo’n grauwe belastingcontroleur…

Wie ben jij om te zeggen dat iemand fouten heeft gemaakt wanneer je in je eigen leugens zelf zo verstrikt bent geraakt. Wie ben jij om te vertellen hoe een ander leven moet ga eerst je eigen gangen na en doe het zelf eens goed. Wie ben jij om te oordelen over het goed en het kwaad vraag zelf eens aan een ander om een hele goede raad.…

ten strijde gaan alle krachten om hun slag te slaan vol overtuiging gaan zij winnen zij willen hun doel verslaan veroveren zit in hun bloed vaak gaat dit hand in hand zij beschikken over grote moed maar ook voor hen kan het tij keren en geheel onverwacht zal de kracht terrein verliezen en zullen de zwakkere opstaan om hun zege te…

Ik zat te wachten op een wonder. Ik wachtte zeker al een jaar. Vandaag dacht ik opeens: 'Da's raar, eigenlijk kan ik best wel zonder.' Dagen lopend door de regen. Geen zonnig seizoen is er in zicht. Op de stoep ging ik zitten denken: 'Verlang ik wel eens echt naar licht?' De somberheid is toegeslagen, de wind die brult, de hemel grijs…

dood ik wil je leren kennen wat hou jij eigenlijk in fascinerend hoe jij intreedt hoe jij de mens bevrijdt ik wil weten waar we heen gaan waar de dood ons brengt zijn we dan verlost van deze aarde maar vooral van onze menselijke pijn mag ik even kijken wat daar allemaal gebeurt en mocht ik dan besluiten hier wil ik eeuwig blijven mag…

Stil Donker en stil Dan is er licht Dat vraagt wat ik wil Koud Warm en koud Door de deken omvat In de donkere nacht Licht Zonnelicht De morgen breekt aan Weer een nacht voorbij gegaan…

vanochtend de krant gelezen afgezien van zwembad van ondergang gered ouders binden kinderen vast in bed doordacht aërodynamisch een haakbek in de diepvries politie toont verkeerde foto huurder krijgt 30.000 euro veel vraag naar au pair een op de 25 miljonair nu uit voorraad leverbaar Chirac en Blair lief voor elkaar nichtje…

Ze hebben me met nylondraad vastgeknoopt Aan een haak in een slachthuis Gevild ook want mijn huid brandt Fantoompijn in de vierde graad Ik durf niet kijken Naar het rauwe vlees, de naakte pezen Een hart dat door de ribben stulpt Er wolkt een ijzeren stank op De beul is me vergeten Zo word ik verlokking voor de maden Alhoewel Ze bevriezen…

Enkel de gek wijkt niet voor zijn venijn De tong die zich in steekvlammen vertakt En toch heeft hij gelijk Want als je een naald door zijn schubben prikt Lost hij als een plastic pop Tot er van dat belachelijk lijf Van klauw tot getande kam Niets rest dan een prop…

In een oogwenk was het geschiedenis Een vaal doek schoof over het krot Aangevreten door de tand die duurt De huisbaas heeft de muren leeggemolken Gniffelend in zijn laffe vuist Betonrot en schimmel en wind Wissen de rest Leidingen geknakt Stroomdraden losgerukt Water lekt langs het plaaster Trekt een roestbruin spoor De laatste bewoner…

Stil muistil... Geen enkel geluid, warm maar toch kil. Kom ik hier ooit nog uit. letters dansen voor mijn ogen, buiten hoor ik de vogeltjes fluiten. zou ze hebben gelogen, ze kan haar gevoelens goed genoeg uiten. Waarom hier die stilte waar ik niets aan heb. Laat mij verdwijnen uit de kilte. laat me verdwijnen. Wegzinken in dit boek…

Ik zag Margrietje in het gras gezeten staren naar iets kleins ze had de knieën opgetrokken onder rond uitstaande rokken op d’r gezichtje glom een grijns Haar blik zei me hoe blij ze was en met de onschuld van een kind neuriede ze hetzelfde liedje als het kleine wit Margrietje dat deinde op de lispelwind Ik voelde hoe het mij charmeerde…

spookachtig landschap splijtzwammen woek'ren, lachend waarom ging zo weldra de eenheid teloor verscheurd door tegenstanders ooit medestanders een lied van pijn dringt zich op stokt in mijn keel een traan in mijn oog toont een flauwe ster van vergeefse hoop maar machteloosheid heeft mij in haar machtige greep en het landschap trekt vol…

leven wordt gegeven als een onbegrensd begin van dit onbevangen woord maakt de mensheid een gecompliceerde zin een zin vol regels en tekens die je er haast toe dwingt het leven al te kennen voordat je eraan begint.…

Zijn stem vult de ruimte helemaal Zo mooi, zo vol, zo speciaal Menig dameshart klopt sneller dan snel Is deze man nog vrijgezel? Zijn stem strelend langs mijn huid Diep intens genietend van zijn prachtige geluid De Zeeuwse kust Wekt mijn hete lust Barcelona DE BANK, the place to be Hemelsbreede blauwe fantasy Holiday in Spain was spetterend…

Je huid fluweelt als abrikozen door druppels parelend gestreeld terwijl je ogen argelozen ik zie je met een frêle gebaar de regen van je wangen vegen waar koude vlagen rozig fleuren mijn adem stokt terwijl ik staar naar het blozen van de rozen die zich gelijk je lippen kleuren ik glimlach als ik je passeer omdat jouw zon me raken kon…