Netgedichten

netgedicht (nr. 9.023):

Evenwicht

Gezeten in een treincoupe
stroomde het landschap voorbij
het voelde als een afscheid
was dit de laatste reis voor mij

Stemmen die mijn oor niet bereikten
omhulden mij met stilte
schimmen trachtten mij aan te raken
doch ik voelde alleen hun kilte

Onmerkbaar voor de anderen
met het wegsterven van de cadans
komen lichaam en geest weer samen
en vind ik een nieuwe balans