Alle inzendingen over filosofie

de werkelijkheid druipt langs kale stammen soms lijkt het of ze terugvalt op de knoesten van de tijd ik wil er aan voorbij zien om hoog boven de kruinen het pluralisme te zien hangen in een vale grijze lucht pas dan zal ik erkennen dat ik alleen ben zoals wij allemaal…

Alles is zoals het is Niets is meer dan dat Alles gaat zoals het gaat Alles is niet meer dan dat Ik voel mij zo Zo en niet meer dan dat Ik leef mijn leven zo Zo gaat dat in mijn leven Zo en niets meer dan dat Is dit het dan? Dit en niet meer dan dat? Is het leven zo gewoon Zo gewoontjes als dit en dat? Ik weet het nu Nu ik het weet…

hij neemt het nogal filosofisch, in zijn zee van tijd, tot tijd en dan gebeurt er iets de wereld in beweging hele dagen op de bank genieten van het mooi weer maken, zijn vrienden de passanten tussen de regen door en al te vaak over het leven al heeft hij dan geen nagel meer om op te bijten of beter een appel voor de dorst hij hongert…

Een kudde communisten, een zwerm socialisten en een groepje fascisten praten wat. Linkse liberalen, een twaalftal creationisten en een veel rechtse rakkers denken wat. Het volk spreekt met veel kabaal over meningen en overtuigingen. Als de feiten spreken wordt het stil. Als realisten praten is het duidelijk. Dromen en idealen horen erbij…

De dagen gaan zo snel wanneer het winter is en je je thuis vermaken kan. De tijd gaat zo traag wanneer je werkt of je niet weet wat je doen moet. Het is eigenlijk maar relatief je hoort het tikken van de klok soms wel, en soms ook niet.…

ieder gedichtje is een doosje met een scherfje mij wat mij beroert, kwetst of verwondert leg ik te rusten in rood, paars of geel hoekig of rond krijgt het een plaats wil ik weer weten over toen hoef ik slechts dat doosje even open te doen…

Het nadeel van voordelen is dat na het voor waarin we menen te delen, vaak constateren dat het voordeel veel nadeliger moet zijn geweest, dan het voordeel waar we van tevoren in meenden te delen.…

wanneer de donkerte van de avond haar muil opent en het licht ons nog even de hand wil reiken ervaar ik een naderende stilte als zou de dood mij bij de lurven willen grijpen of zal het mijn verjaren zijn dat gedachten in de schemering zich meer gaan spiegelen aan mijn sterven dan wel morgen slechts de idee is minder van de toekomst…

Ik hoor muziek en de radio staat niet aan ik hoor praten maar ik ben alleen zou ik zonder het zelf te merken naar de andere kant zijn overgegaan Of ben ik gewoon maar een beetje gek…

Leeft het hele jaar in luidruchtige groepen op de grond hippend tjilpend sterk aan mensen gebonden. gaan hun eerste levensjaar al dood gebrek aan ervaring minder nestgelegenheid voedsel verdichting van bebouwing sterk aan mensen gebonden zelfs de ervaring…

Storm laat de bladeren ritselen in mijn onrustig hoofd.…

als de herfst in winter overgaat... is het tijd om te bezinnen. Kan ik zo verder gaan ? of zou ik herbeginnen…

Iemand iets verzekeren is veel onzekerder dan de zekerheid die zo zeker uit zo’n verzekering wordt verzekerd.…

De wijzers van de klok krommen verder door in zwart op wit in een universeel decor elke tik, een kleine stap de maat van elke slag de wereld verder draagt op een onafzienbare trap van uitgesleten treden een dwingende weg plaveit naar het tijdsbeeld van zichzelf naar opnieuw een andere tijd. Langs gelijke stations elk uur jagen wijzers…

Misschien is lief zijn wel één voor één haar haren uitrukken met een pincet omdat ze glad wil zijn en behagen, haar lippen zijn ook zacht als het kuiltje in haar kin, haar borst geschapen om altijd vreugde te schenken bij voorspoed en tegenslag Hoe trekt men haren uit het beslag waaruit een karakter bestaat Wie betaalt het schoon gelag…

Je kunt me zien en voelen toch doorgronden lukt je niet ik lach, ik huil maar het waarom is niet te begrijpen. Werkelijkheid is anders toch is gevoel mijn medicijn ik trek van buiten diep naar binnen en laat het nooit meer los.…

Stokoude pannen op de kerkhofmuur je kunt er zonder moeite boven binnen zien de zerken kijken je zelfs vriendelijk aan even blijven staan misschien dat ongewisse ondergaan hier is de nood geleden en verstreken van de dood een deugd gemaakt…

'k dacht bij mezelf, wat ben ik nu aan het bekokstoven d'r is niemand die het me na kan doen. 'k dacht bij mezelf, hoe heb ik dit nu voor mekaar gekregen d'r is niemand die het me na zou kunnen doen. 'k dacht bij mezelf, wanneer vind ik nu eindelijk rust. ... ze dachten allemaal even hard voor zichzelf.…

Als ik niet kon denken zou ik willen leren denken hoe ik denken moest als ik kon denken. Denkt de schrijver.…

zie de delvers huiswaarts keren blikken op oneindig de één heeft zichzelf begraven de ander de ander moeder aarde is bewogen met open armen laat ze zich getroosten en ziet de delvers huiswaarts keren…

Als na de winter de kachel uit kan, besef je dat de winter, een winter is geweest. Als na een jaar de kalender weg kan, besef je dat een jaar, een jaar is geweest. Als na je pensioen het werk is gedaan, besef je dat werk, je werk is geweest. Als na het leven, het leven voorbij is, dan ben je dood Besef voor je dood dat de dood je dood is…

ach, ik weet het niet geplukte bloemen worden niet mooier sterven een trage dood sterren zijn overleden eer ze zichtbaar verschijnen scherven zijn stukjes verleden nooit helemaal voorbij…

Voordat de dood intrad Had het leven alras leven voortgebracht Veranderd leven dat meer grip krijgt op zoveel doodgaan Meer dan ooit ervoor Een ononderbroken keten Dat de tijd trotseert De levensvonk die miljoenen jaren oud is brandt in het hedendaagse leven Die vonk is nimmer meer gedoofd Het verbindt ons met de levensstrijd die…

Vol ongeloof ritselend en dwarrelend Jaagt de herfstwind de gevallenen voort In het zachte mos lag zowaar ‘t end Opeens was daar de hemelpoort De zomerwind had speels aan ze getrokken En nooit hadden ze vermoed Dat ze spoedig zouden ontvallen Om gedragen te worden in de stoet De lentewind had mooie beloften gebracht en ’n ruisend…

Ik verplaats mezelf waar ik niet kan staan mijn binnenste keer ik gewoon buiten het doet geen pijn, want die was er al wat ik wil is dat! Ik verplaats mezelf daar in mijn lichaam zou stoppen waar ik genieten kan het doet geen deugd, want die is er niet wat ik wil is dat! Ik verplaats mezelf waar ik nu ben laat alles zoals het is, het is…

Soms ligt geluk bijna aan je voeten. Vertrap het niet de tere twijg, die graag wil groeien. Zet niet je voetzool achteloos neer op teer geluk, het keert nooit weer. Koester deze jonge plant, hij groeit door liefde en niet door verstand.…

Soms zou je een dag over willen doen gewoon vanaf het eerste morgenlicht. Dan zou ik beginnen met een zoen. Daarna gewoon gezellig de dag beleven en de ongelukken allemaal vermijden genieten van een dag uit je leven. Aan het eind van de dag kijk ik naar boven en dank al mijn dierbaren die voor zijn gegaan zeg dan: ik heb het gered. kan…

Hoewel ingezetenen der Twaalf Provinciën aangedreven door leringen en predikatiën van ouds in geweten druk in de weer waren met het rakelen blootleggen en opschonen van zonden tot gevoel van schuld en spijt opdat elkeen needrig in zijn schulp kruipt blijkt dit niet genoeg voor de ambtenarij Willen wij al onze zonden in wetspiegels klaren…

niet ver is dicht maar ook gesloten nabij maar met geloken ogen een vers vol mooie woorden klapt toe je ogen met een verre glans gedicht voor mij…

Merkwaardig hoe ik sta, alleen in onbehagen. Leeg reflecteer ik de ster, die eens schitterde en viel. Gevallen sta ik op, pijn zonder te voelen. Gevangen in materiaal, succesvol doch leeg van binnen. Proeven; een korte remedie, ruiken; een duister vermoeden. De vragen die ik stelde, zijn gebleven en opnieuw bekeken. Herschikken, verder kom…