Alle inzendingen over algemeen

de zonnestralen schijnen het verwarmt je lichaam niet zal ooit de kou in jou verdwijnen of bereiken de stralen je niet je lijkt wel bevroren koud als een blok graniet niks kan je nog bekoren je ogen donker als antraciet ooit zal de warmte je ontdooien de stralen om je lichaam glooien…

ik geloof in zonneschijn na regen na ieder dal toch weer een top en zit het eens een keertje tegen lossen we dat samen wel weer op ik geloof soms tegen wil en dank na één stap terug: twee vooruit is er van hoop een laatste sprank komen we er samen wel weer uit in: we slaan ons er wel door of: gaat vast beter volgende keer en…

Ik lig hier in de fruitmand helemaal aan de rand. Naast me ligt een banaan. Een banaan? daar heb je niks aan. Ze zijn te lang, ze kijken uit, hoog boven al het fruit. Als ze nu eens iets zouden zeggen, kon je vragen hoe ze daar beneden hun brood beleggen. Misschien kan hij het zien? Misschien…

Je zei : schrijf eens over.. ‘de coulissen van de wereld’ Ik zag toen lantarenlichten van de avond eerder drijven het rimpelen van de boomkruinen, takken de vensterramen van twee drie hoog donker glas, verlichte vakken kroonluchter, schemerlamp en dan de golvende geveltrappen, klokken er waren patrijspoorten lange masten, een reling En…

Mijn deurbel ging om half zeven een keurige heer stond op mijn stoep Ik heb hem even opgenomen en ook nam ik hem even onder de loupe Ik zag direkt het was geen Getuige die komen immers nooit alleen Want bij zo`n zwaar geval als ik daar moeten ze met z`n zessen heen Goed ik liet de heer maar binnen dat doe ik ook meestal met de hond Als…

Door de één word ik overschat Door de ander onderschat Wie het ook moge zijn Iedereen heeft me verkeerd ingeschat Wanneer ik verlegen en stil ben Ben ik niet interessant Toon ik een beetje zelfvertrouwen Dan ben ik arrogant Zij geven mij een beeld Naar hoe ik me moet gedragen Wanneer ik opleef naar hun beeld Gaan ze achter mijn rug om…

Als ik je daar zie liggen gaat mijn hart als een gek tekeer. Je smelt als ik je aanraak, mijn tong streelt je telkens weer. Je smaakt zo heerlijk zoet, zo om in te bijten. Zodra de ijscoman komt weet ik wat ik als eerste doe. Dan ga ik je halen, jouw koelte op mijn hete lijf. Mijn mond je zachtjes omvatten totdat het stokje overblijft…

In al je pracht lachte je om mijn schaduw en keek doorheen schreiende scherven - om mijn mond - die licht zuur de spiegel - op mijn grond - verrotten ik kraste in mezelf, vannacht, voelde slechts in schaduw de adem van mijn kracht…

...Want in Roemenië goddelijk apathisch waar al meer dan tien jaar geleden een god werd weggezonden omdat de mens hem niet meer moest draaien steden langzaam om de as van de inflatie draaien de nek om dragen vrouwen het hoofd in doekjes voor het bloeden de jaren vijftig wederopbouw veegt men straten die nog vol bladeren waaien zullen…

Haar huid glanst duister als de nacht ogen fonkelen geslepen granaten en sluiten zich brandend verlegen lippen welven in perfecte pracht als een bloedrode stempel gelaten vochtig als de prille ochtendregen Het lichaam wervelt in slangentaal trekt onweerstaanbaar blikken staar brengt harten acuut in levensgevaar en bindt de zwakken aan…

Ik ben alles voor haar Maar wil het niet zijn Ik wens het onwaar Ze doet haarzelf pijn Ze vergeet haar eigen kracht Alles wordt aan mij toevertrouwd Een te zware last voor mij Omdat haar leven op mij wordt gebouwd Ik wil haar niet kwetsen Maar juist sterker maken Maar hoe doe ik dat Zonder haar verdriet te ontwaken Haar verlaten kan…

De dikke duisternis wiegt me Voorbij de mist, de menigte, een stemmenvloed. Straks kies ik wat ruimer sop, de deining van de stilte waar ik struikel over oud speelgoed. Jeugd... de deugd waarin ik klauwen drijf De prachtprooi die me nooit verliet me ooit verwondde. Zoals de zebra die de adem van de leeuwin hoort Haar…

Hoort bij mijn trieste stemming voelt bij iedere drup mijn hartezeer, Elke spat als een traan over mijn wang Het komt en het gaat keer op keer. Hoort bij een mijn stralend humeur die al mijn zorgen weg wast, bij de stralende zonneschijn een scala geeft aan kleur.…

Vandaag word ik wakker vandaag kan ik de wereld aan. Vol goeie moed ga ik beginnen om vermoeid na een half uur, weer ziek naar bed te gaan. Als ik mijn ogen open doe mijn lichaam stijf van de pijn. Dan nog denk ik steeds, vandaag ga ik beginnen anders zal het morgen zijn.…

Dromen op de klippen Van de lach om haar snoetje Snijden dwars door me heen Verhang me aan haar lippen een dodelijk ondergoedje Vurig verterend als Acetyleen...…

Lach eens naar een ander Tuur niet naar de grond Laat je ogen stralen Kijk toch in het rond. Praat eens met een ander die dat nodig heeft Laat je hart toch spreken Dan weet je dat je leeft.…

0, wist je `t nog niet, ik snoep toch niet meer? Nee dank je, nee heus, ik hoef echt niet meer! Ik doe aan de lijn, zo voel ik me fijn. Zeg, dring nu niet aan, ik laat het toch staan! Of zal ik één keer...? Hè nee, nou niet weer...! Ach, geef me dan maar één stukje, heel klein. Maar morgen dan doe ik echt weer aan de lijn!…

zwervend langs de kloostermuren van de buitenwereld met gevouwen handen in afzondering heilig gezang onder kaarslicht met rozenkransen in sober samenzijn met open geloof tot de orde geroepen…

Als een vogel in de lucht, vliegen, heel ver weg, duiken, als in een vrije vlucht door dalen, over bergen, oceanen en steden. Landen, pas als jij het wilt, eten als je honger hebt, vliegen, heel ver weg. Als je me onderweg, toevallig dus ziet staan, twijfel dan niet, maar landt dan even en laat me op je vleugels zitten gaan. Dan…

Gek soms hoe woorden falen in hun doel Hoe ze kronkelen in bochten veranderen in gedrochten en zorgen voor gewoel Hoe ze zijn misbruikt in valse oorlogen en dan levend begraven als gesproken slaven voor blinde ogen Terwijl ze precies gevormd en gekneed zijn om liefde te verklaren om storm te bedaren in menselijk brein…

Een mooi gedicht is los als room niet opgeklopt ruim in het vel woorden als gordijnen die de grond net niet raken ruimte die je uitnodigt binnen te treden te rusten zonlicht valt naar binnen Naar binnen zo ga je er doorheen het gedicht zit nu in jou je bent los het klopt je danst waarbij je voeten de grond net niet raken je woorden…

Reeks van momenten ontstaan in het heden. Verdwenen in 't verleden. Voor altoos voorbij. Vage herinneringen. Ononderbroken cyclus. Vluchtig als 't licht. Ongrijpbaar. Niet tastbaar. Verdampt. Weg. Voor altijd.…

Een ontmoeting Zomaar Ergens Verrassend Heerlijk Een ontmoeting Iemand Onbekend Glimlacht Verleidelijk Een ontmoeting Sprankelend Opwindend Intens Warm Een ontmoeting Iemand Vindt Jou Geweldig...…

Lente, langzaam uitbottend nieuw leven. Zonlicht Weldadige warmte overdadige bloesem verkwistend geschonken. Vruchten in knop. Hoop. Vernieuwing. Toekomst.…

Contact met mijn middelste kind, een zoon, heb ik niet. Zijn opvoeding en opgroeien verliep niet "gewoon", 't Gaf en 't geeft nog best wel verdriet. Tenslotte draag je 9 maanden lang 't joch met je mee. Als alles goed gaat is iedereen, ook ik alleen maar tevree. Met dit kind ging al vrij snel alles verkeerd. Houden van zijn moeder…

Als ik de zee zou zijn, dan zou ik rollen over het strand, dan was ik zo vrij, en zouden mensen bang voor mij zijn Als ik de zee zou zijn, dan was ik overal ter wereld, dan was ik zo groot, en zouden mensen met mijn golven spelen Als ik de zee zou zijn, dan zou ik zweven over het land, dan was ik ook zo eenzaam, en zouden mensen mij gebruiken…

git steelt wit in betovering dwalen ogen bezeten naar oneindige verten die dromen verslinden en met trage stappen het beeld vertroebelen in een wankel evenwicht dat enkel kleurt met verborgen licht…

Met beide handen Op het gras Met beide benen Op de grond Ik grijp de kans Van vrijheid De zon der verlossing Binnen handbereik In hevige drukte Op het gras In diepe rust In het zand Ik kus het water Van vrijheid De zon der verlossing Binnen handbereik De zwoele momenten In de winter De koele momenten In de zomer Ik voel…

Laat beide ogen langzaam glijden over hetgeen ik duidelijk bied is het zicht wat vaag en dubieus zet dan een brilletje op je neus zodat je mijn aanbod prima ziet Laat je stembanden stevig rollen en klaterende klanken klinken je tong mijn tere waarheid proeven slik mij, al dan niet naar behoeven of laat me diep in je verzinken Ik zal je…

de lente ademt de winden drijfveer van haar vruchtbaarheid over mij en haar vogelen stembanden zingen blij in onze grijpende oren neer en de zon lacht een opening in zijn wenende en grommende gordijnen ook de paddestoelen verdwijnen in de humuslaag van hun begin de geldgeile mensenklauwen grijpen alles van zand tot kraaien nog…