Alle inzendingen over algemeen

kijken maar niet zien de verpakking laat zich niet raden binnenin verraadt geen roos wat groeit daar? is het liefde of jaloezie dat innerlijk broeit geen ziel kent haar zijn verlangen waar de nacht zich schuil houdt in het donker klopt de schoonheid vanuit het hart onderhuids…

Het leven lijkt soms moeilijk en dat is het vaak ook wel Alleen door positief te denken redden we het saampjes wel Samen aan het front des levens zij aan zij hart tot hart Overwinnen we de gevaren vol trots en moed, een nieuwe start Kijkend terug naar een donker verleden geeft ons de kracht voor de toekomst en heden Wij hebben het gered…

schaduwen zijn in de nacht nog witter dan het zwart waarin ze met wat licht geboren zijn ze glinsteren in handenvol beweging maken duister transparant en zetten zo het donker aan de lichte kant zonder zon beogen blikken minder daad ze zien waarom ineens het licht uitgaat…

Als het avondrood de hemel kleurt zo wonderlijk, zo mooi en puur lijkt alles zich te koesteren in haar gloed in dit moois der natuur. In vroegere tijden, bij het zien van dit wonder ging men over tot het avondgebed overdacht men de dag, want men wist het kan niet lang meer duren, de zon gaat weldra onder. Men wist uit ervaring, na een blik…

Aftastend loopt ze door de nacht, op zoek naar zoekende zielen, die voor haar vallen als ze lacht, zoals velen al voor haar vielen. Een oude man op het trottoir, zijn oude ogen, ze volgen haar. Een jong hoertje in de stad, dat nooit liefde heeft gehad. Ze trekt de mannen naar zich toe, iets anders deed ze niet in haar leven. Maar haar…

Soldaten marcheren door het vreemde land, laten zich door niets of niemand hinderen. Op hun schouders rust slechts een geweer, hebben geen last van wroeging of van spijt. Soldaten marcheren door het hete rulle zand, hun slachtoffers zijn de ouderen en kinderen. Met hun geweten op slot trekken ze van leer, jonge mannen nog, maar tot alles toe…

I. Hij zeeg in een gemakkelijke stoel. Plaatje op. Ergens buiten een oorlog. Maar hij volumeknop.…

Wie ziet nog liefde als een gouden stroom, die rustig kabbelt door eenieders leven? Die, soms opgemerkt, ons aller harten kust? Wie ziet nog liefde als een gouden droom, die ons, iedere dag weer, wordt gegeven? Vertel me eens, wie is er zich van bewust? Want het is in egoïsme dat we ons verliezen, omdat we veel liever voor onszelf kiezen.…

Blind en struikelend over woorden Een nutteloos geweld Letters die uit verzonnen zinnen ontspoorden Door het geweten gekweld Een geheim alphabet Gevangen in een leugen In een vreemde taal omgezet Zinnen die niet deugen Muren van onzekerheid Gebouwd in een duizeling De liefde raakt zijn glans kwijt Bij de schaduw van herkenning…

Droom met me mee van een leven vol liefde Droom met me mee als een vlinder zo vrij Droom met me mee van een leven vol kansen Droom met me mee van een leven met mij…

ik heb het reuze naar m'n zin lig in bed, verroer geen vin laat de wereld verder draaien ik haal haar strakjes wel weer in…

verkrampt zat hij op de electrische stoel wantrouwige blik benen trillende, omhoog stoel in relaxstand viberatie in het rugdeel honderd procent leder aankoop van zijn vrouw excecutie van zijn beurs...…

Aanblik van trouweloze ogen, in laaghartige kwelling, met een glimlach die veinsde, een hart genoegelijk onderwierp, aan valse en zilte emotie's, verteren zoetzwevende gedachten, verhullen lustere wolken, in duister gehuld met zwart agaat, ontkiemen verfoeilijke tastzinnen, die onbarmhartig toeslaan, om de bespotting van liefde, in lijdende…

Een dor karkas ligt in het zand. De zon haalt fel uit. Gieren drijven snavels in bloed. Besmeurde halzen slikken het. Zij woelt onder dons, veert recht met koele slapen, even het roerloze gelaat van een pop. Zij vergrendelt het vertrek, spant ketens met dikke, stalen schakels. “Ik zit op rozen, milde handen zullen mij liefkozen, demonen…

ik wil vandaag lekker niets gewoon alles even vergeten los van mijzelf zijn en helemaal niets weten ik wil vandaag lekker niets gewoon alles even laten zitten nog ietsje meer onder de wol en nog even verder pitten ik wil vandaag lekker niets ze doen het maar even zonder mij want vandaag doet niets me iets maar morgen is vandaag weer voorbij…

Stilstaande tijd, als water aan mijn voeten, waarin ik me spiegel, mijn leven weer beleef, ontneem me de druk van het eeuwige moeten, zodat ik uiteindelijk weer om mezelf geef. Kalmeer me, breng me tot rust, onthaast me, zodat ik eindelijk weer eens kan relativeren. Dat ik jaren zó kon leven, dat verbaast me, ouder wordend ben ik niet te oud…

"Geloven" doen we allemaal, 't zit er al jong in. De kids zijn er 'heilig' van overtuigd, nietwaar, dat de Sint en Kerstman voor hen komen, echt waar! Ze groeien op en 'geloven' stellig, dat ze van school komen met een goed rapport, de meesten lukt dat ook wel, 't leven is tenslotte te kort, voor al te grote teleurstellingen. Ze…

mijn moeder is niet meer ken haar vormen als geen ander volle borsten volle buik zo ben ik gevoed vol trots weet ik haar gevangen in dit beeld volle borsten volle buik aardse vormen vertellen van... hemelse blikken kijkend...naar jou…

Wachten is een onderwerp, waar niemand graag van hoort. Als je ergens op wachten moet, is datzelfde wachten iets wat je aardig stoort. Die 'stoorzender' kom je overal tegen. Met wachten wordt ook niet verzwegen, wat een irritatie er boven komt drijven. Maar we laten ons er niet onder krijgen! Want als wachten nu het ergste…

De kracht van de slaap Schud ik van mijn schouders Het ochtendlicht heeft zijn recht nog niet gekregen Slapende geest oneindig tegenstrijdig met de werkelijkheid Ik leg me neer in de zaligheid van het niet echt zijn…

heel klein nog schuil ik, vol angst voor alles zo klein is jouw wereld een groots gebeuren mijn kleine ik luistert met grote oren trots op jouw grootte groeit lanzaam mijn gevoel van veiligheid en het besef als kleintje pas ik goed in jouw grootse wereld…

vol trots kijk ik van laag naar hoger gelegen water jij opent je voor mij en binnen gesloten deuren weet ik me veilig tot op grote hoogte een spiegelend...meer!…

Steeds vertel jij, zondagskind het mensenheugenis oud verhaal dat nooit op schrift alleen verbaal zijn weg zoekt door het labyrint van dromen, wonderwoorden zweven van je lippen, scheppen theatraal een sprookjesland in sagetaal van mond tot hart steeds doorgegeven Je kleurt een wereld vol magie de woorden tot een zinnebeeld door klank…

Uit het dommelende donker klimt de stilte. Ze haalt ons in, sluipt naar de enkels. Een snaar trilt, een milde klacht. Schichten naderen en wij vouwen dicht als bloemkelken in de schemer. Later nog minder, de vederlichte last van een handvol dagen, de kale gewaden Van de rust in deze statige nacht. Vrienden geven zich nooit over. Wij vouwen…

Slechts eenmaal mijn boek geopend het gedicht van mijn ziel laten lezen maar de vertaling was geestslopend had nog niets aan waarheid bewezen slechts eenmaal mijn binnenste gegeven z’n inhoud met tranen getoond liefde door pijn heen laten weven moed met een leugen beloond slechts éénmaal gaf ik het vertrouwen het meest intieme…

leeg als een uitgeknepen spons lopen vol in de nachten, met angst, verdriet en pijn zit er niet op te wachten, hoe zal het morgen weer zijn ...mijn gedachten.…

Wat als ik besluit te verdwijnen En voor niemands ogen meer zou verschijnen Wie zou het als eerste merken Wie zou het het moeilijkste kunnen verwerken Wat als ik elk persoon in mijn leven Apart kon nemen en kon horen Wat voor stempel zij mij zouden geven In hun gedachten, tussen hun oren Wat als ik niet had bestaan Was het hun dan beter…

laat de zon je tranen drogen geef je zorgen aan de wind blijf geloven blijf vertrouwen dat je het geluk weer vindt blijf maar hopen blijf maar zoeken ook al is het nog zo zwaar blijf maar vechten voor een toekomst eens worden je dromen waar…

zo nu en dan moet je weer terug naar de bron eventjes rust in het licht van de zon eventjes weg van de chaos de druk eventjes ruiken aan het geluk zo nu en dan eventjes weg met elkaar even eruit met de wind in je haar even genieten eventjes vrij terug naar de bron hand in hand zij aan zij…

zittend in je bootje je hand betast het koele water waar serene lelies drijven licht en teer met witte blaren de kalmte overvalt je genietend van de stilte om je heen hoe je weer aan de oever komt is een zorg voor later…