13 resultaten.
Haar handen onklemmen licht
gedicht
2.4 met 64 stemmen
19.811 Haar handen omklemmen licht. Wind
houdt haar gaande, steeds verder
weg van wat zij weet, van
wat haar voorkomt als echt,
het bestaande,
tastbare: van een lichaam
het gezicht, van eenheid
de breuk.
Verkoolde rest
van wie, brandend,
onverbrekelijk waren.
------------------------------------------
uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…
Visarend
gedicht
2.6 met 43 stemmen
8.961 Iemand zei je moet je vaart versnellen
om van verleden los te komen, je moet
als een voertuig in z’n vrij de heuvel af
niets houdt je bij, niemand
heeft nog een naam, precieze tekeningen
rekken tot strepen die aan het eind
van de zindering abrupt de grond in gaan
wat je weet raakt achterop, adem
wordt afgesneden als een koord en
als kreten…
Je bent alleen
gedicht
4.9 met 96 stemmen
2.386 Je bent alleen met wat je weet. Je kent je hoofd
van binnenuit, voelt hoe het hart vergeefser reikt
naar wie voorgoed erbuiten blijft, hoort
dat de stem geleidelijk verstomt
je schrijft nog tegen het vergeten in, verwoed,
met inkt die uit je aderen druipt
tot adem stokt, ook voor je zelf
de schedel sluit.
------------------------------…
Het kerkdijkje
gedicht
2.8 met 20 stemmen
8.181 Het kerkdijkje is dichtgegroeid
met wilde struiken, het land licht braak.
Verder dan hier kan ik niet terug:
het prikkeldraad - geroest -
waaraan Gijs B mijn haren vlocht
en hard wegliep, en lachte
zoals ik later heb zien lachen
in de buurt van prikkeldraad;
het desolate achterlaten
waar vluchten wordt bekocht
en schreeuwen als de regen…
Luchten
gedicht
3.4 met 31 stemmen
11.034 Kom want ik wil je de zon laten zien
zoals ze hier haar laatste licht laat vallen
tussen de bergen, zoals ze druiven rijp maakt
en nevel uit de nacht perst. Kom want ik wil je
wil je in mijn eigen taal zeggen
je in mijn herinnering naast me neerleggen
om naar de zon van het zuiden te kijken
zoals ze haar laatste warmte afstaat
zonder terughoudendheid…
Verdwijnen is bewijs van tijd
gedicht
4.2 met 5 stemmen
3.367 Verdwijnen is bewijs van tijd. Een uur
verstrijkt, dag, eeuwigheid uitmondend
in wat vergeten lijkt. Bedrog. Je raakt
iets of iemand kwijt, zoekt verwoed
in stapels onwaarschijnlijkheid, haalt
overhoop, kamt uit, weigert te slapen
want in de slaap verschijnt steeds wat verloren werd
zonder het aan te kunnen raken, de deur
die door verstand…
Graven
gedicht
3.0 met 39 stemmen
66.310 Ach de graven. Niet die in het zand
niet de lange gaten in oogverblindend witte muren
niet de gevulde urnen of de sarcofagen
aan het eind van een onderaardse gang
maar de graven in de hoofden, de ongebalsemde beelden
die 's nachts tot leven komen.
De monden die zich laten horen als het stil is.
Geheimen die zich openbaren. Paden
die niet…
Scheuren
gedicht
3.5 met 2 stemmen
4.531 Je breekt niet, je gaat een heel leven mee,
lichaam. Strak sta je om me heen, herkenbaar,
huiverend, als ik de grens oversteek
en het niemandsland in loop. Je vermaant;
stel je niet bloot, zeg je, val niet ten prooi
aan de vogel die rooft.
Ik kan van jou niet weg: je splijt niet
slaat steeds met me op de vlucht
en brengt me thuis. Je staat…
Amsterdam
gedicht
3.0 met 1 stemmen
2.288 Weer varen boten langs het raam.
Ze zijn met vingertoppen te raken, varen veilig
van eeuw naar eeuw recht op de haven aan.
Een hoge stem zegt het ontstaan in drie talen, zo en niet anders
is het gegaan met specerijen en slaven, de vrouwen stonden klaar
onder hun fluwelen rokken en de mannen takelden liefde
liefde naar boven, stouwden hun zolders…
De straat
gedicht
4.1 met 22 stemmen
15.089 De straat wordt onderbroken
door een blinde muur.
Was de muur altijd al blind
en dwars op de straat?
Hier liep Regina - afwezig -
in de val
hier werd ze van dichtbij beschoten.
Stond niemand stil,
hoorde niemand het schot in haar hoofd,
in haar droom?
Was de muur, was de straat
altijd al blind, de stad
doof voor de dood?
Hoorde…
Hoe ver moeten wij gaan
gedicht
1.8 met 31 stemmen
7.178 Hoe ver moeten wij gaan: tot aan het punt
waar alle harde angsten samenvallen
in nog heter zand?
Waar is dan rust; waar kruipt de slang
niet meer naar de dichtstbijzijnde,
de weerloze; waar ligt zij stil,
zonder haar venijn?
Voorbij het boze oog.
Voorbij de zwarte vrouwen van de evenaar
huilt de hyena nog.
---------------------------…
Wat zij ziet is een groene zee
gedicht
3.2 met 28 stemmen
8.168 Wat zij ziet is een groene zee,
vissers die vrouwen verleiden. Vis
die kuit schiet. Vereelte handen
in klei -
Ondergelopen land. Veerboten
heen en weer tussen wat gezocht wordt,
gezonken blijft -
Bodem die bij eb boven ligt:
de ongevormde, de diepste laag
De oorsprong.
Slijk.
--------------------------------------------------
uit…
Wat waar gebeurde
netgedicht
3.1 met 7 stemmen
1.259 Het was een beeld. Bericht in de krant. Niet meer.
Boven een eiland hebben twee geoefende springers
elkaar geraakt. Hun verstrengeling duurde
heel even. De parachutes liepen leeg.
De lijnen luisterden niet langer naar bewegen
van ledematen. Als stenen kwamen ze neer.
Hadden ze tijd om elkaar aan te kijken
en wat zagen ze dan, hadden ze zicht…