Alle inzendingen over emoties

Wit op wit een haas in de sneeuw maar zwart op wit een korhoen olé…

draag mijn handen onderweg naar daar ik zie in de verte, de liefde ligt klaar schiet op, aarzel niet het is een hemels gebaar…

Mijn leven is van mij Van niemand anders maar van mij Ik neem de regie in eigen hand ook al voelt het soms als drijfzand Mijn leven is van mij Van niemand anders maar van mij Ik wil mijzelf ontdekken en mijn eigen weg afleggen Mijn leven is van mij van niemand anders maar van mij…

Je zit daar hulpeloos en stil jij bent de bron van mijn levenstroom jouw herinneringen worden vaag en praten over beelden van mooie momenten. wetend dat het nooit meer hetzelfde wordt soms weet ik mij geen raad het is net of jij het gefluister van mijn hart hoort dan zeg je ik ben blij dat jij er bent en kijkt naar de klok…

Uitbranden verwarmt niet verteert tot een hoopje as terwijl je nog hoopt dat wat ooit was terug zal keren als een vrolijk lied blijkt dezelfde melodie heel anders te klinken Helemaal opnieuw moet je het lied weer leren zingen noot voor noot maar o de toonladders en het lange alfabet wat zijn ze moeilijk…

Dagen gaan in slagorde voorbij. Ik heb ze niet geteld, ze lijken allemaal eender voor mij. Ik staar naar het kopje dat ik in m’n hand houd. Niet om eruit te drinken, de koffie is al koud. Er staan rozen bij het portret. Niet werkelijk, ik heb ze er in gedachten neergezet. Er gaat een rilling over mijn huid. Niet van de kou, het voelt van…

Fijne dag beleefd, om van na te genieten Bejaard lief stel opgezocht, en hen zeker niet te verdrieten. Een stel, schatrijk want hun liefde is echt Spijtig, hun inkomsten zijn ronduit slecht. Lekker gekeuveld en taart verorberd, vonden ze reuze Stiekum hun diepvriezer volgepropt, dat was mijn keuze. Geluisterd naar verhalen, de oorlog en…

een scheepje dobbert op de stroming van het water het licht speelt aan de kim een vuurbal van warmte schetst herinneringen in smetteloze wolken hoor de muze roept: “Schrijf, schrijf dit zeegezicht, als een herinnerend gedicht” een scheepje laveert zeilen manoeuvreren bollen op door de wind meeuwen vergezellen naar daar, waar de…

Ik ken een allee met oude bomen eiken bijna honderd jaar te schoon om niet op zondagochtend er door te rijden met koets of ook te paard de tand des tjd heeft ook hier zijn sporen nagelaten de eksters zwijgen de eekhoorntjes leveren geen commentaar Vivaldi had er best zijn jaargetijden kunnen schrijven het zou de eiken veel deugd hebben…

Zacht is je stem in de dragende stilte van voorbijgaande verlangens. Tederheid is wat je zoekt in ons wiegende gesprek van gisteren en in de dromen die nog beginnen waar jij de liefde weer mag tekenen met gebaren van een wakende wens en ogen die vragen wat onze liefde nog verwarmt. En ik niets zal uitdoven dat je weer bang zal maken…

Ik kom ze niet tegen in stilte van mijn duisternacht de lachende vlinders en dronken hyena’s onder de maan en de sterren ik schrijf ze niet zonder meer op die onbezonnen leugens leidraden van verdriet onnavolgbaar voor het hart wanneer de duisternacht zich eenzaam voedt bedroom ik ze niet in volgzaamheid of onwillig zonder kracht…

Hij plakt de scherven van de geschreven woorden als brandwonden op zijn beschaamde lichaam. Hij kijkt niet, al wil hij nog zo graag. In een vermagerd verlangen raakt hij kwijt wat hij behouden wil. Bang is hij nooit geweest – kwaad was hij wel. Het waarom is een vraag die hij liever vermijdt. Liever houdt hij zich bezig met het…

Bij hobo en fagot hoog aan de hemel na al die regen zonneklaar een blauwwit duel om ver weg te dromen…

er zit geen vreugde verborgen in mijn vergankelijk bestaan, slechts de spreker in mij dept het bloed met woorden die de leegte omarmt geen reizen naar het ontstaan van leven waar de dood zich vergewist van het eeuwig dragen van dit maatpak dat kleurloos de streepjescodes accentueert de blauwdruk, gesneden op het scherpst van de ziel…

In hoeverre je echt bij me bent wanneer je leeft in mijn gedachten durf ik niet uit te leggen door middel van de geschriften het oude schrift staat vol met citaten die ik ooit schreef voor mijn hart een verlangen naar authentieke devotie en ware bezinning voor mijn lusten het grijze schrift heeft veel hiaten die ik verzwolg met mijn smart…

Zo leeg als het voelt Zo leeg als het is Een wonder nodig Ja het gaat mis Wat wil ik? Wat moet ik? Moet ik iets willen? Er is niets Het stopt Voor mij is het voorbij Dat wil ik!…

Ik hou er niet van de ganzerik langs het jaagpad langs de rivier ik hou hem hij houdt mij permanent in de gaten…

Het is niet het vallen van de avond zien de sterren aan de hemel of het licht van de maan. Het is willen aanvaarden de herfst in ons leven die ons leert hoe fijn het is dat we er nog altijd zijn. De zon zien die elke dag weer opkomt ons zijn warmte schenkt alles om ons heen laat groeien. Wij de lente kunnen zien blij zijn met…

ik heb gekozen, het bloed op de veranda vlekken op mijn witte sokken beuken stralen trots en het aquarium is inherent aan het verlangen om alle schoonheid te omhelzen oven zonder vuur de geur van verbrande cake een strak gespannen roede die de liefde niet meer herkent in de ogen van het werkelijk beleven een kind dat nooit zal lopen staat…

Eer maakt men lakens wit met inkt, Eer speelt men schaak met bezemstelen, Eer vindt men nog een roos die stinkt, Eer ruilt men stenen voor juwelen, Eer breekt men ijzer met zijn handen, Eer zal men stijgen in valleien, Eer legt men een garnaal aan banden, eer leert men geiten kousen breien, Eer plant men bomen op de weg, Eer zal men kakken…

met angst bedreigd en ook nog machteloos vernederd pijnlijk in zijn hart getroffen een lange slag van vele jaren duur en dan opeens zo moedig breed en recht de rug kalm en verzekerd onbesproken, uitgepraat onaangekondigd zijn vertrek zijn wereld in zijn koffertje voorgoed met opgeheven hoofd vervolgt hij zijn weg hij trekt zijn…

Ik heb ze wel geteld ze waren met vier melklammmetjes wat hadden ze plezier…

Samen staan we op een brug in het water spiegelt de zon laat onze schaduwen dansen zoek daar naar woorden om mijn gevoel voor jou te kunnen verwoorden kijk je aan wacht op een glimlach maar jij ontwijkt mijn blik kan niet verder reiken dan hier, je blijft op afstand je hart is voor mij onbereikbaar.…

even weer het kind voelen als een huppeldrafje vrolijk langs het fietspad springt grasgroen woelen rond een gele boterbloem glanzend plukklaar als het mag met ronde steentjes sjoelen ei ei en chocolade voor een pasgeboren lach ik heb je en ik neem je lentedolle stappen in een eindeloze dag…

Hoe beschrijf je, het heden, hoe omschrijf je het bestaan, hoeveel letters vormen een woord, waarin kan komen te staan: ik leef? Hoe bepaal je de toestand van je gemoed, hoe beroerd moet je, jezelf voelen voor je zegt: het is goed? Ik leef? Hoe weet een mens, te bepalen, zonder moeten, zonder dralen, dat ie hulp nodig heeft…

(neballat) ik loop hand in hand met leven en het oordeel van de dag geven ligt in licht dat ogen opent uit een sprekend hart hoezeer is smart de bijbel van de ziel? ik viel en stond op stepping stones de berg is hoog en ik sta klein volledig mens te zijn…

Geven, geven! Alle vrachten rijzen in het hoogste want, en de leegte legt een zachte weemoed in de moede hand. Geven, géven! Laat de huizen, sluit de ramen, dek de haard: de open heemlen zijn de sluizen voor uw ongeduld'ge vaart. 'k Ben geleegd; ik ben verleden; 'k wórde dood: ik heb gevoed. Al wat komt is mijn verleden, waar 't gewerd…

Lieve, Het spijt me nog steeds, zelfs na al die maanden. Ik hoop dat je me hoort en dan niet boos op me bent. Ik denk heel vaak aan je. Het doet me pijn. Boos ben ik wel een beetje, vooral op mezelf. Wat als, dat is de vraag die ik altijd stel. Ik denk dat je een jongetje bent, mijn kleine ventje. Ik heb geen idee wat je naam zou zijn Die kan…

Niet dat het wat uitmaakt je wangen van papier maché lachen parels tot decadente kikkererwten te mooi voor woorden ik schrijf jouw boekenkast met vragen over wijsheid je blijkt er geen vouw jurken uit op zoek naar wat jouw maat verleden heeft gedragen een mouw spelt overdreven zomen, maar geeft geen prijs van lang verbleekte waarde…

Mij boeit de juiste sleutel in het slot het gepaste deksel op de pot de aangroeiende maan de ochtendster op weg het neerzijgen in haar schoot het samenhoren dit houvast de hemel waar ik door de koepel van mijn dak naar kijk het samenzijn dit zwijgen…