Alle inzendingen over kinderen

Ach mijn kind, hoe toch te worden mens, nu kinderen verdrinken, men waarde aan onthelzing hecht! Armen vergroeid en onthand, wild om zich heen wapenende splijt- stof, uitgebreid de borst ontkend. Opdelend het jongste als som het gesplitste splijten, lede- maten bestemd voor een grafiek. De stem van de jeugd in lichaams- delen geschoold…

hun kinderogen zien de zon waar ik hem niet ontwaren of voelen kan kijk daar op het water daar dansen de golven met lichtjes op hun rug de zon maakt een feestje op het water en de wind laat alles draaien en draaien de wereld is wonderbaarlijk glinsterend en helder als glas zie je het omi?…

Met mijn kwantorslag en mijn inwendloopje kan ik ze wel verslaan. Ik ben sterker dan de zwebongbeesten en niet bang. Ik ben niet bang. ------------------------------------------ uit: 'Waar je naar zit te kijken', 1994.…

wat ook ik fout doe zeg het mij maar sla mij niet wat ook ik verkeerd doe toon het mij maar straf mij niet wat ook ik gebrekkig doe leer het mij maar pest mij niet wat ook ik doe verlies mij niet opdat ik mij koud voel verlaten en alleen wat ook ik doe wees niet zo hard dat ik mij angstig voel bang en verlaten wat ook ik…

'je bent een apart kind' zegt de moeder die het weten kan hoe moet ze dit kind beschermen in een wereld waar anders zijn niet gewoon is het kwetsbare kind waar zij zo voor gevochten heeft haar het leven te geven het kind dat als een belofte groeide in haar moederschoot hoe kan zij haar beschermen tegen ziekte…

men bidt om vrede in welke taal dan ook tijdens de schemer herbergt het dal haar doden iedere dag opnieuw tranen zijn niet aan te slepen evenals kisten de zon verzoekt Ares om vrede, salaam, sjalom, pax te verzegelen met vers geboren regen zodat men het prille begin kan omhelzen in alle vrijheid…

Iedere noodlot kent zijn keerzijde. En ook voor het mannetje Piggelmee betekent die keerzijde niet een eeuwig durend lijden. Een noodlot leidt soms met iets van zelfspot tot een onverwachte mogelijkheid, die in de nood geboren wordt. In een kabouterleven waarin door het nooddruft wordt geleerd, dat elk probleem altijd weer ten goede kan…

zoek en je zult vinden er is altijd en voor iedereen wel wat te vinden in het leven tweelingen in haar buik wildbraad en honinggraat wat om weg te geven en iets om vast te houden hoe verschillend dat zij waren de eerstgeborene behaard als een gorilla moe van de jacht en uit het veld geslagen wilde slurpen slurpen van dat rode…

Hoop doet leven; bij een onzekere gebeurtenis houvast en vertrouwen geven. Zo beschouwt het mannetje Piggelmee wijs, dat zijn ongewisse lotsbestemming hem iets extra's zal opleveren na het overleven van zijn grote overzeese reis. In ieder geval overstemt nu een gevoel van weemoed bij hem aan denken; aan die gelukkige huwelijks- momenten,…

In het land van de pampa's, en de gaucho's gloeit een vurig temperament, heerst op de dorren vlakten een beklemmende stilte, die slechts het gedraaf van de lama's en de pampaherten kent. Vinken overstemmen een nerveuze spanning, van een vereenzaamd leven in zijn verdorde verbanning. Zo nu en dan ziet men over de pampa's vliegend een Vuurvogel…

Ver van Zeeluinen, onthecht van zijn geliefde duinen zweeft het mannetje Piggelmee ergens hoog boven de Atlantische oceaan. Stevig omklemmen hem vuurvogelklauwen; hoort hij zich hoog in de lucht slingerend zijn grootste angsten uitslaan. Op weg naar het ongewenste; op weg naar het onbekende. Ergens en eens zal de vuurvogel landen waar het…

Te zeeluinen is verdwenen een geliefd burger, die een ieder kent bij naam; een kabouterman, die met rede een goede reputatie kent met faam. Een kenner van de vogels, de getijdenwerking op het strand. Als stormen tot nood doen luiden handelt Piggelmee met koel verstand. Te zeeluinen is verdwenen een helper, die nimmer wacht totdat iets…

In kabouterland heerst de herfst-blues; waar de duinen soms wel eens hoger schijnen; wanneer de zon in ieders bestaan met minder kracht achter een onbestendige wolkendeken langzaam begint weg te kwijnen. De oktobermaand zingt de herfst-blues; waar de natuur gemaakt lijkt voor najaars- muzikanten. Ondanks alles stemt het leven een kabouter…

Niet altijd is het leven royaal met wonderen. Ook in een sprookjes wereld worden er meer dagen vol van teleurstelling om een wrange realiteit geteld. Stapelt het leven van elke dag vele problemen; die geen ruimte laat voor wonderen die soms bij uitzondering worden gemeld. Zo verwacht men ook niet in Zeeluinen, die kabouterhoofdstad achter…

Wanneer we met z'n allen gezellig uit eten gaan, zien de kinderen allerlei leuke knuffels hangen en staan. Je moet dan wel een pannenkoek eten, daar krijg je 'm bij maarre: pannenkoeken zijn dus niks voor mij. Wat beteutert kijk ik mijn kleindochter aan, voor ik 't door heb is ze al op gestaan Oma kijk eens wat ik voor je heb? in haar handen…

Een dwergenpaar zo dichtbij zee kabbelt en kibbelt zijn hele leven met de zekerheid van de getijdenstroming mee. Een voortschrijdende wisselwacht van twee maal zes glazen op en zes glazen af; verschaft het vertrouwen, dat het leven van elke dag immer zo zijn gang zal gaan; een dwergenechtpaar nimmer in de koude zal laten staan. Nu weten…

Het leven bekomt een dwergenpaar tegen de wintertijd vaak saai. In het land van de kokmeeuw in zijn schoonheidsstrijd met een Vlaamse Gaai. De zee schreeuwt om aandacht in zijn verovering van het strand. Binnen wordt het kouder in de huisjes achter de duinen in het kabouterland. Want de kachel van de familie Piggelmee zal dit jaar minder…

op de gedekte tafel het thé-complet met petitfour, koekjes, bonbon naast thé-kannetje en suikerpot voor de kleintjes de wonderschelp vanuit het grote bed onder de warme oranjerood gestikte deken samen turen naar het grote waterglas minuut....na minuut...na minuut tergend langzaam ontvouwt zich het bloemenspektakel en verschijnt voor minder…

In het land van de blonde duinen woont nog immer de familie Piggelmee. Een gemiddeld gelukkig dwergenpaartje, dat zijn dagen slijt zo dicht bij de zee. Bij het rollen van de golven kent het leven weinig mot, kabbelt tussen eb en vloed, een rustig dwergenleven in een omgekeerde bloempot. Zo gaat het mannetje dagelijks jagen in de duinen aan…

Er moeten toch mensen wonen, ik luister, en herinner mij dit huis, de lege eierschalen, de koude resten thee, de waaiende gordijnen, op het tafellaken grijze stront van vogeltjes, Oh, goede morgen, als kabouters in zachte pyjama's gaan de geluiden door het huis, de eerste Clementi, de kranen, de fluit van het kokende water. Geluk is langzaam…

er was eens een oude beuk stond helemaal alleen aan de waterkant met zijn soortgenoten op grote afstand voelde hij zich zo eenzaam, vond dit niet erg leuk hij klaagde van 's morgens vroeg tot 's avonds laat nu de herfst kwam vroegtijdig in het land ook dit vond hij niet geweldig plezant hield niet zo van dit overgangsklimaat…

. de hân fan ús mem . Yn it lân fan memmes hannen kin in bern noch bern wêze sûnder de plichten of bannen fan foarkomme of genêze mei in mem kinst swalkje yn ‘t ferline oan har hân de earste stapkes dwaan har stim sil nea ferdwine kinst har samar in boeketsje jaan ik wist net fan it teare teeguod in stoel dy’t krekt yn dý hoeke…

1 Het kind is wijs. 2 Het kind weet weinig maar wel zeker. 3 De mantels glanzen dof, 4 van ouderdom en betekenis, 5 een purperen glans over het zwart. 6 Dan was jij de vijand. 7 Dan vochten we tot de avond. 8 Het kind brandt zich 9 aan de schoonheid van het speelgoed. 10 Het mompelt. Het is geen spel. 11…

Leren kijken. Zien wat is. Luisteren. Vertellen. Leren voelen. Leren ruiken. Leren proeven. Leren denken. Nauwkeurig nuanceren. Beseffen hoe gedachten, onze wereld kleuren. Leren observeren. Getuige leren zijn. Kunnen mediteren. Onze toekomst hangt af van sensologen. Van de vaders aller wetenschappen. Van de moeders aller kunsten…

in doeken en een toefje bont duffeltjes aan met lappen en scheuren, schamel en schunnig, verschoten kleuren, op weg de handen in de broek, de hoofden neer, de schouders zoek en om de neuzen onuitsprekelijk, gedoken musjes bij mekaar, de kleumenskou aanstekelijk en lippenmonden droef en wekelijk klos klos huiverend langs de open dijken schokkende…

Toen ik kind was verlangde ik ernaar, dat mijn ouders me zouden begrijpen. Mijn onverklaarbare angsten. Mijn wisselende stemmingen. Mijn behoefte aan erkenning. Mijn twijfel over de vraag of ik wel gewild geboren ben. Als oude man beklemt me de vraag of de kinderen die na ons kwamen zich wel door ons begrepen voelen. Worstelen ze met dezelfde…

Raak elkaars hart Schilder het in de mooiste kleuren Niet in wit en niet in zwart Blijf groeien en bloeien Als rozen Die geuren Leef, geniet en Laat elkaar Altijd blozen…

Daar gaat ze dan een rode sporttas aan haar schouder terwijl haar rechterhand een kleine koffer trekt ze kijkt niet op of om loopt vastberaden recht vooruit met voor een lady eigenlijk net iets te grote passen nog geen volwassenheid bereikt wenst ze haar eigen weg te lopen advies is niet aan haar besteed zij claimt de wijsheid van haar…

hij bouwt zijn eigen wereld met lego en wat play mobiel praat honderd uit geeft alles wat zijn handen maken een ziel knutselt met dimensies speelt met vorm kleur en zwaartekracht lacht als wat hij in gedachten had ook lukt zich laat zien als vliegmachine niets ontgaat hem in zijn grensverleggend spel fundamenten legt hij zelf…

Zij bestaan onstoffelijk Een bandopname repeteert de doden Als straatnamen van de stad En op schoot mijn brabbelende schat Die in een tram langs dit verleden scheert Mijn onbevangen dame Daar komt alweer een stop Reizigers rond de klaproos schieten op Slaan haar vertederd gade Zij zelf heeft helemaal niets in de gaten Sommigen denken…