Alle inzendingen over moraal

Longarts Postmus van het VUmc is geschorst omdat hij misstanden aan de kaak stelde. ---------------------------------------- Zo ‘n klokkenluider is misschien naïef, De misstand die hij meende waar te nemen Brengt nu de longarts zelf in de problemen, Men zette hem acuut op non-actief. Helaas is weer de stelling onderbouwd Dat spreken zilver…

Mijn leven als een oude koe wil ieder zo graag rekken, want sta ik nauwlijks in de sloot, wil men er mij uit trekken. Hier in de sloot voelt ik mij thuis, ik overdenk mijn zonden en door het leven opgedaan lik ik mijn vele wonden. Maar altijd is er wel eens een, dat kan ik u vertellen, die mij gebruikt als argument, om maar zijn zaak…

Wie speelt met z'n personeel die verspeelt z'n bedrijf! Wie luistert naar z'n personeel hoort de klant praten!…

ze zijn er, mooie woorden maar soms ben ik die mooie woorden zat en wenste ik dat ik er geen woorden meer voor had…

Die klagen over vriendschappen en over liefdes en innigheden over vertroetelingen en vertrouwelijkheden Over genegenheid en het in liefde loslaten Die toch de mantel niet zien, de mantel der liefde die alles bedekt Och armen: Erbarmen!…

Op de grote levensweg met veel vreugde en moeite is het ook een heldendaad te kunnen strijden tegen kleinzielige hoogmoed vol kracht en durf eigen zwakheid en gebrek zien en dit niet willen verbergen voor de buitenwereld.…

Als ik een goede tovenaar was, liet ik de zon het Licht over de Aarde brengen. Ik zou een beschermende rol willen vervullen, wanneer het Juiste, het Goede overwint. Ik zou de zon weer laten ondergaan en wij zouden ernaar kijken, wij zouden samen staan.…

Schakels aan elkaar verbonden voor eeuwig en altijd. Als hij breekt, is het waar dat ons leven maar aan een draadje hangt. Ik heb zo’n ketting. De schakels zijn nog gaaf, de blinkende zijn mijn liefde voor de kinderen die ik baarde. Het zware slot, zijn de armen van mijn lieve man die het loodzware lot torst waar het nodig is. Er hangen…

Ik kijk naar voren en zie dus niet, wat er achter me gebeurd, ik kijk om en zie niet wat er voor me plaatsvindt, ik kijk omhoog en ervaar niet, wat er voor en achter me zich ontvouwd. Ik heb geen ogen in mijn achterhoofd, ook al zei ik dat vroeger tegen mijn kroost, die het klakkeloos aannamen. Maar ik kijk naar voren, en zie dus niet…

Snappen is begrijpen en andersom maar begrijpen is iets anders dan snappen, of ben ik dom? Want je kunt snappen dat je begrijpt en gesnapt worden als men je in de kraag grijpt, maar ik heb begrepen dat voor nu en altijd, net als met sport het beter lijkt, dat begrip en snappen, ik beter aan mijn laars kan lappen.…

Een dag met een randje, wat er zo weer afkan, een dag met een kroontje wat er zo weer afvalt, een dag vol zon, die achter de wolken verdwijnt, een dag zie vrolijk begon, maar die je nooit meer over wilt doen. Een dag als alle andere, een dag als gewoonlijk, een dag dat je denkt: d it is een gewone dag, een dag zonder poespas…

díe man bij de Appie wil verkopen, snappie hij staat soms in de regen en hij komt iedereen tegen altijd een vriendelijk gebaar en hij staat ook nog voor je klaar als je je sleutels laat vallen eigenlijk kan hij het niet verknallen maar we zijn allemaal zo eigengereid en hebben meestal helemaal geen tijd dus zeggen we geïrriteerd gedag terwijl…

Het kan altijd slechter zei men vroeger, maar hoeveel slechter, dat vermeldt de historie niet misschien omdat niemand ooit gemeten heeft naar absurde maatstaven?…

Wat is normaliter, normaal, wat is gewoon wat is verbaal? Wat zegt een mens tegen zijn kompaan als die weer aan de kant mag blijven staan? Vloekt ie hem naar de hel en terug doet ie dat traag of juist heel vlug. Wat is normaal in deze tijd, ik raak warempel het besef van gewoon, een beetje kwijt. Maar dat is zo gek toch niet of wel…

Omdat één ervan zo nodig moest bewijzen dat het toch geen kwaad zou kunnen -denkend aan de veilige warme haven- om eens te balanceren op de rand dat de botte kant niet scherp zou zijn echte liefde dit wel aan moest kunnen is het nu zover dat twee harten tweesnijdend almaar leger bloeden in de valkuil van de blinde haat door de mist priemt…

Drie fietser op een rij Met moeite kom ik langszij Ik attendeer de oudeheren erop 'Fiets achter elkaar het is geen driemansbaan' Voordat ik mij woedende waan en stop Ze waren oud en grijs Altijd maar commentaar op de jeugd Oh oh wat zijn ze wijs…

Het zijn de kleine dingen, die het ‘m doen, maar toch, zijn mensen niet snel meer tevreden te noemen. De kleine dingen die men ooit als groots ervoer, zijn nu gebagatelliseerd en helmaal naar zijn moer. Je durft niet meer met iets kleins te komen, omdat de grootte bepaalt waar men is ingeschaald. Het zijn de klein dingen, nee, het…

Ze zeggen, de farizeeërs dat ik U te veel bemin, en dat ik het hoofd verlieze en rake verward van zin. Zij juichen: hoe zoet de kussen van bloeiende lippekens zijn, de volle schaal smaakt zoeter met schuimende zuiderwijn. Zij huichlen: vernederend rusten voor kennis en wetensdorst, al heeft ook uw hoofd tot kussen de golvende vrouwenborst…

Hij leek behoorlijk levensmoe maar dat was fout omschreven hij was door 't jagen naar geluk en door de hedendaagse druk gewoon moe van het leven.…

Ik ben in mijn element, ik ben blij, ik ben gezegend ik ben, erbij. Ik ben wie ik ben en toch ook weer niet, maar als je per dag niet de mooie dingen ziet, dan kunnen alle mooie dingen mooi elementeren!…

In het chique Hotel Des Indes in Den Haag gedroegen 38 Leidse studenten zich uitermate onbeschoft. Zij lieten hun broek zakken en pleegden vernielingen. Des Indes is een heel erg chique hotel, Dat aan het Lange Voorhout is gelegen. Maar onlangs kwam je er studenten tegen, Die waren uit op het creëren van een rel. Die lieten er banaal hun broeken…

Met de mond beleden woorden verwaaien tot gemakkelijk praten. Met voeten getreden en in zompige modder sporen achtergelaten. Iemand is de weg kwijt door de zelfgestrooide stenen op te rapen. De tredmolen van tijd laat almaar draaiend het geweten inslapen.…

Ik oefen partituren waarin de toon ontaard de noten balken jammeren omdat ze half vervaagd de wijs niet kunnen houden er komt geen einde aan de valsheid in geschrifte de strijkers nog aan zet laat ik als spechten tokkelen hun beeltenis mijn rust boomschors houd ik mij voor tot aan de generale de dirigent een kikvorsman zijn poel een…

Was het een man of was het een vrouw die de stiletto-hakken heeft ontdekt? Daarna wandelen velen hun voeten blauw en raken vele voetspieren zomaar verrekt, terwijl ze denken de mannen te versieren, maar die vrezen eerder die wankele zotternij, ze maken liever gehakt van deze hoge klieren, want enkel blote voeten maakt hun zinnen blij. Ik…

Ze durfde niet te bellen, vond het naar, zei ze toen ik haar zag, best wel eng, maar weet je wat pas vervelend is, als je erachter komt, dat ik er niet meer ben! Want dan kun je niet meer bellen, dan kun je niet meer vragen hoe het is, dan is er geen tweede kans want die heb je dan gemist! Dus bel, als je bellen wilt, vraag een…

Ik schuif en veeg de sneeuw opzij en maak een paadje voor de buren: die ietsje ouder zijn en kwetsbaarder dan wij. Waar is de jeugd, die jong en sterk toch veel meer mans is, voor dit werk? Ik zie veel Ugg’s en App’s passerend , druk mobiel “communicerend” met megagrote zonnebrillen, Louis Vuitton- of krokodillenleren tas die nonchalant…

Tussen licht en duister loopt een schemergrens. Hoorbaar, in zacht gefluister van ieder mens. Jij goed, jij slecht, drager van schuld. Jij fout, jij recht, in onschuld gehuld. Bevroren prikkeldraad, ommuurde waarheid. De laatste dageraad die licht en donker scheidt. Op de dag der wrake is angst een voorteken. En wie is zonder verzaken,…

Een bejaarde leeuw zat geweldig in het nauw; Want hij had juist de jicht, en de jager was hem te gauw: Hij was dus in een net gelopen, door vernuftige mannen, Een week te voren, ten behoeve van ZEd. gespannen. Dit ziet een bejaarde rat, Die, door grijze ervaring op alles gevat, Bij zijn eigen dacht: ‘het kan mij nooit hinderen: Helpt het mij…

De kerk uit de jeugd van die vent Het Huis waar wij ’s zondags verbleven De lucht was voor tachtig procent Van mirre en wierook vergeven Die vent in de kerk uit mijn jeugd Hij leidde een stichtelijk leven ‘Beschermer van alles wat deugt’ Zijn ambt werd kritiekloos vergeven De jeugd van die vent in de kerk Bezoedeld door handen die kleven…

Wees ´s morgens blij met wat je hebt ´s middags met wat je doet en ´s avonds met wie je bent en slaap ´s nachts en doe een wens zo voel je je een gelukkig mens! ////////////////////////////////// Wie ik dacht dat ik was heb ik losgelaten ik ben niet meer schizofreen maar foppe wat ik ben weet ik niet een bijzonder mens geloof ik een beetje…