Alle inzendingen over overig

Je moet met me mee, ik wil niet in mijn eentje -- door de regen gaan.…

Het verleden is een touw, verknoopt tot bal, speel -- ermee als een kat.…

Lichaam en verstand sluiten compromissen, maar -- het hart kan dat niet.…

Ik lees verhalen, reiskaarten van de wereld -- kaarten van levens.…

Vreemden zijn veilig, aan hen kan ik openlijk -- alles vertellen.…

Een valse start is niet erg, maar verschrikkelijk -- is een vals einde.…

Het doorboorde hart op de zwarte pot lokt me -- nodigt mijn hand uit.…

Met mijn bel bel ik aan de deur, ik ben welkom -- want het is míjn bel.…

We zaten in troostende stilte bij elkaar, dronken en zwegen, met elkaar vertrouwd, de tuin werd langzaam leeg en donker, tot de nacht zich over ons had ontvouwd. Het leven werd klein en zonder ruis, sluimerende struiken hielden warmte gevangen, maanlicht ontstak lichtvonken in het gras en in mij groeide langzaam een groot verlangen. Ik wenste…

Geluk is iets stils, het is het vreugdevolle -- besef te bestaan.…

Jij bent weggegaan, er is nu afstand, vergroot -- door een paar brieven.…

Een onbekende valt, en in zijn val valt hij -- mijn leven binnen.…

Een gedicht: de punt van de staart van een kat die -- al de hoek om is.…

ze vertelde over haar gevangenis ze vertelde het drie keer in de hoop dat men begreep dat ze door haar dwang alles drie keer zeggen moest ze vertelde het drie keer in de hoop dat men zou horen wat ze zei en zou begrijpen waarom ze zo vaak treurig was en zo zelden blij ze vroeg het drie keer in de hoop dat ze zou krijgen wat ze vroeg…

Is het een teken? Nee, tekens verschijnen als -- ze niet nodig zijn.…

Weer een stille dag, aan het raam denk ik lang na -- over de regen.…

Ik pook in de as van de olijfpitten en -- ik ruik mijn heimwee.…

Alles blijft rustig staan zoals het stond. Het speelgoed slingert voorbeeldig rond. Er is geen vaat, geen strijk, nergens een natte dweil. Geen kruimels, geen beschimmeld brood onderaan in de doos. En ook de suppoost ademt voorzichtig door z'n neus. ----------------------------- uit: 'Landlopen', 1995.…

Geen geluid betekent dood, afwezigheid van leven, de ervaring van vervreemding, rusteloos gedrag, angst voor de leegte, waaruit alles ontstaat. daarom prefereer ik kroegrumoer, hard gelach, ook al staat dat voor twijfel en verlegenheid, de confettiklanken van een zwetende kermis, een pianosonate die uit een open raam dreint, het gewijde gezang…

Jij ligt te slapen, en ik besef, er is niets -- niets belangrijkers.…

Het is net als toen, alsof ik gevallen ben -- tussen twee tijden.…

Muren beschermen je en ze sluiten je op -- tot ze instorten.…

Alles is Gewicht en Tegenwicht: het Lot en -- het Rad van Fortuin.…

Het regent vannacht, zomerherinneringen -- worden weggespoeld.…

Ze kleedde zich uit, onbezorgd of ze iets zou -- willen verbergen.…

We volgen geen weg naar een doel, we aarzelen -- en drentelen wat.…

Je hoeft nergens heen, er is een Weg, je wandelt -- Dat is het leven.…

Bang scharrel ik rond, er zijn hier grote gaten -- die ik niet kan zien.…

weten wat het verschil is tussen goed en kwaad weten dat wat je werkelijk weten moet of beter aan een ander overlaat weten wat je echt wil weten weten wat beter is niet te vergeten weten wat noodzakelijk is om te kunnen overleven weten doordat je iets onbewust diep van binnen voelde en wist weten dat het weten soms gebruikt wordt…

toen ik terugkeerde naar het noorden liet ik mezelf horen: harder lager heser ik werd wakker zonder stem ik reisde naar het licht sprak zacht iedereen leek te luisteren ik was zachter voor mezelf zong een toontje lager ik leerde zwijgen 100 dagen stil hoe het was het stemde tot nadenken…