Alle inzendingen over natuur

de winter omhelst dit jaar de zomer de hyacint was de eerste in bloei dra volgde kleintjes de blije crocus de sneeuwklok vertraagde zijn groei de zon verwarmt mijn woning stookkosten zijn geslonken mijn gras in groene voortuin heeft nog nooit zo uitgeblonken toch reed ik nog een scheve schaats de elfstedentocht reed ik per fiets nooit…

Wat wolken praten met de bergen en zeggen zachte witte woorden. De bergen antwoorden met kleuren en van dichtbij heel fijne geuren. De wolken drijven richting zee als torens telkens weer wat hoger. De bergen kijken naar dat blauw: een zee met zon maar ijzige kou. Dit is een spel dat ze graag spelen en dat wij zien als kleine mensen die…

waai maar, blaas je warme adem over het bevroren panorama laat het groen vorstelijk ontdooien ontneem de koude haar gezicht geef de zwaluwen weer vleugels om de lucht zwanger te bevolken zodat ze met dartele duikvluchten het hemelse blauw versieren verleid de nog geloken bloemen zich nieuwsgierig open te stellen door ze windzacht…

o vroege morgen laat mensen wandelen ver over de velden in verse morgen maak wakker die lome poppen kom nader duidelijk zichtbaar maak los in ontmoeting van omhelzingen verhul je in tastbare grijpbaarheid laat ze voeden in zachte geluiden en in boodschappen van nieuw licht laat ze proeven van je vocale snaren geboeid…

Het kind van de zon fluistert de sterren weg doet de maan verdwijnen bloost een wolkje laat de dag weer schijnen…

Er waait een storm van Noord naar Zuid Grote schepen steigeren door het schuim Ze komen nauwelijks vooruit maar laten zich niet keren Tussen de containers in het ruim rusten verwaaide vogels uit Hun kop tussen de natte veren…

wat zou ik dan graag zijn een walvis of een grote haai of liever een dolfijn? Een garnaaltje of een zeepaard een haring of makreel? maar dat is niet zo heel apart die zijn er al zoveel. Toch een ding is belangrijk dat zie ik als een must ik wil wel graag iets wezen wat een andere vis niet lust.…

Ik moest maar weer eens naar de rivieren gaan kijken, vond ik, die stromen en die gaan ergens heen tenminste. Wij gingen. Het was koud, de Maas kroop met tegenzin uit de nevels, lag dof en grijs in de regen, verdween bij de bocht weer de mist in. Kijk, zei je, een rivier weet zich soms ook geen raad met zichzelf. Toch…

Waar eens de oven stenen bakte van kleirijk land naast de rivier trompettert nu een wilde zwaan en pikken houtduiven voldaan de zwarte bessen van een vlier gegraven gaten werden meren waarin de vissen lustig paaien en aan de oever wilgen pronken die in spiegelbeeld verzonken statig naar het water zwaaien hoe schoon is deze weidevlakte…

arend op thermiek klapwiekend laat hij horen hoe het lood huivert…

het is maar een kleine ijskristal gevormd door afstand te nemen van meer dan pilaren konden dragen sterk en vastberaden bereid om wat te smelten maar niet meer tot een plas de kristallen om haar heen bewaken de oplossing gerijpt door ondervinding haar druppels vallen ’s nachts onzichtbaar voor de vrieskou en sterven een warme dood…

Ik zie de zon het blad verzilveren, van de ranke, slanke berk, achterin mijn tuin. Die ranke, slanke berk waarin een zwarte merel, melodieus, zijn eeuwenoude lied vervolgt, als een rhapsode.…

koude windvlagen witte,grijze,zwarte wolken vliedden dooreen voorbij voorbij de zee bruist, roept haar eindeloze energie het strand schoongespoeld leeg leeg volle regenboog siert de bewegingsvolle hemel bijzondere kleuren energie energie we genieten van dit hondenweer dit natuurspel laadt onze batterijen op en meer en meer…

O titelroas sa moai giel, wol dei omwuolje, net ofkuolje, yn myn tun sa n tsjep gehiel Titelroas do jowst mei ljocht, yn it betiide foarier, do makkest mei o sa blier, krij fan dy gjin nocht Titelroas ik jow omtinken oan dei, Els foarier wer opnei, Do bist in giele tekken, Gjin ien kin dit ferbrekke Vertaling NARCIS O narcis…

Als ik in het bos loop en een vogel fluit dan voel ik mij heel prettig ik voel mij even uit. Ik snuif dan diep de lucht in van het frisse groen en als ik ook kon fluiten zou ik dit zeker doen. Het liefste naast hem zittend naast hem op zijn tak lekker samen fluiten geheel op ons gemak.…

Diep-blauwe oceanen die al het bestaande ontluisteren van zijn donkerste weemoed die al het bestaande mooier maken Het wolkeloze zenit van het noorden en het zuiden elk leven voedend met een azuren gloed paarlemoeren rivieren die het lied aanschouwen der ontwaakten, nimmer bewust van de duistere nacht…

te vroeg wentelen dagen in lente het groen kwispelt en kruipt niets is het wat het lijkt winter kan nog maken één groot wit laken ze bewit het gras in een onverwachte omhelzing van sneeuw en verkruimeld vlokken in een bruisend spel…

Winter heeft nauwelijks kleur bekend Schroomvallig groent het aan staken en stekken Lente laat zich als 'n sprookjesprinses wekken Toverhazelaar en 'n veel te vroege Blauwe Regen Komen bedeesd uit hun vergeethoek Vegen geel en blauw als op schilderdoek Slechts 'n noordoostenwind wakkert aan,stribbelt tegen Duwt en trekt…

Het was warm en vochtig En sloom en broeierig In warme, lange hitte Het was onrustig in mijn hoofd, Daar stond een boom in duister van schaduw en zon Er groeiden grote schimmen. Ik zie geen kwaad En verwacht geen strijd Het was rustig, voor nu het moment De late warme zomerzon was ingetreden En langzaam weer vertrok naar…

Met de schittering van boven en beneden het glinsteren van water Nieuw leven ontstijgt in dampen Als adem die de dag opent bij een bron van rust Zal het morgen weer zo zacht zijn?…

Storm raast over het land op zoek naar een stil verlangen soms gaat zij even liggen stokt het oergeweld dan steekt zij de kop weer op en schudt de gemoederen uit hun schone slaap…

Kleine vogels, groene bomen Deze wereld, het is om over te dromen Lente, alles groeit weer Het is zo mooi, het vraagt om meer Een klein stroompje door het woud Het is er lang, heel erg oud Krakende takken, oude bladeren De manier waarop we het benaderen Het groene gras, de ruige zee We gaan er steeds weer in mee Golven maken je weer kalm…

Als ik aan een bloem ruik dan denk dat is fijn en dan zou ik heel graag een hommel willen zijn. een mooie vette hommel of een slanke bij lekker dan zo’n bloem in dat heeft wel wat voor mij. En als ik dan de reuk van de ene heb gehad dan vlieg ik naar een ander er zijn toch bloemen zat.…

Als een mier alleen loopt dan is dat beest verdwaald hij is dan op de weg terug en hoopt dat hij het haalt. Misschien loopt hij te huilen van heel intens verdriet hij wil zijn vrienden zoeken maar ach hij vind ze niet. Denk dan kleine jongen “zit jij zo in de nood.” zet dan niet je voet op hem trap hem dan niet dood.…

Als de blaadjes van de bomen gaan wordt het zo droef in mij die fijne warme zomer is dan weer voorbij. Je ziet het sterven rond je van wat zo fleurig was het nieuwe jonge leven is er het voorjaar pas. Als er om mij heen de dingen sterven gaan dan voel ik mij verdrietig en lichtelijk aangedaan.…

ik heb mijn laatste blad gegeven mijn armen reiken kaal en schriel zelfs in mijn wortels kroelt geen leven ik ben niet méér dan doods, steriel mijn iele twijgen zwiepen zwijgend gejaagd, door wervelwind gejut ik voel me machteloos, onteigend mijn rijke kruin werd weggerukt Pan heeft mijn stervensuur geslagen geen mistletoe komt mij nog…

donkere vlekken op de witgekalkte muur winterfantasie…

Wind water en buitenvergiet druppel keer op keer onaangekondigd zonder oponthoud maar geruisloos in groen geheveld gras, als de zomer wegkrabbelt die de blinde mol het eerste zag Bevend inderdaad zonder twijfel wakkeren de herfstvuren aan zodat geurige harten licht laten spelen in de mossige schaduw aan weerszijde loef en lij Onvernieuwd…

In het afgeperkte weidje stond al dagen een zwart paard van het malse gras te eten het was drachtig en bedaard en op deze mooie zondag ochtend waar het gister nog niet was lag daar opeens een veulen naast de moeder in het gras op onzeker dunne pootjes kwam het wankel overend om voor het eerst te drinken een ontroerend mooi moment.…

De natuur bloeit aan onze rug groene parasiet, verscholen paradijs. In herfstig getreur graven we ernaar. Daar schiet het beschut op naar voren. Zij draagt nu de sterren in blinkend koele knop. Nog gaan we voort. De wolk barst, waait de hemel weg. Bedeesd en statig wiebelen zij heen en weer, gezegend zijn de takken die mijn ogen openen,…