Netgedichten

netgedicht (nr. 16.543):

Oostgracht

niets beweegt,
in het stiltebeeld van
vlekjes in miljoenen kleuren groen, met
witte, gele, rode
spaarzaam uitgestrooide stipjes bloem

niets beweegt het stille
zilverwaas van haast afwezig water,
net verlaten door de
avondschemering van vermiljoen

niets beweegt
niets te horen
nergens in de Oostgracht leven
op dit schemeravonduur, waar
alle leven zich verzwijgt, maar

alles leeft,
alles bruist,
in elk vlekje huist het onbesuisde
leven, de natuur. die
mijn bevroeden overstijgt

beeld van stilte,
geest van leven,
onverzoend, tot een late zwarte stip
zich losmaakt uit een verre
uithoek van mijn blik

schijnbaar doelloos
zoekt een kleine zwarte meerkoet
tussen plompenblad zijn weg
door het onbewogen vlekkenspel
van dwalend schemerlicht