Alle inzendingen over Andere begrippen

Als ik op het gras lig onder de bomen en ik kijk naar boven kijk ik ook naar binnen bij mezelf Zie ik een wirwar aan natuur wel ook wat dode takken die mogen best gesnoeid worden kan de rest beter doorgroeien Opgelucht slaak ik 'n zucht sta ik op en roep: "geef hier die schaar"!…

Verwoed-fantastisch staat het grote heer Van hoondemonen op de ommegang, In gramme toorn of onverschillig-wreed, In spottend peinzen om de wereldklucht. Zij lachen om het zwoegend 'tout Paris', Om rechtsgeleerden die met brede bef Van onschuld voor de schuld'ge borst te pronk Het recht verdraaien; om de heer curé Die met zijn zalige zalfblik…

Ik zie de mens, maar ik begrijp hem niet: - Hij eet van 't leven al wat lekkers smaakt, En proeft van ál zijn passies: zijn mond raakt Iedere vrucht, die iedre hand hem biedt. Hij zoekt in dronkenschap een droom, die vliedt, In 't leven, - tot hij, moede en koud, ontwaakt, Naakt en gebroken: op zijn lippen smaakt Des levens droesem bitter…

Als in een huis in de onderwereld, waar De stille vader en het stomme kind Elkander aanzien - zó zit ik gebukt Over mijn boeken in dit donk're huis. En tegenover me aan de tafel zit Dat stomme kind der sombere gedachte, Mijn stille weemoed met het bleek gelaat, Mijn stomme weemoed met het donker oog, Die niemand ziet dan ik, - maar áls…

Groepen mensen trekken leiders aan geven hen macht, en die macht trekt mensen aan In nieuwe tijden smelt de macht Aanhangers haken af Het peil daalt weer Zo stuwen en duwen de massa's de wateren der welvaart op en neer alsof het hen overkomt Ver weg beweegt de zee mee brengt daar droogte of vloed en kwelt de mensen tot ze zich verenigen…

je bent verdrietig met daaraanvolgend een dikke traan het loopje naar het monument maar Hij zal met jou meegaan naast het looppad op de graszoden daar was het oneindig leed rechts de zeer droevig uitziende foto's opdat dit nare gebeuren geen mens ooit vergeet jij hebt veel gezegd door de prachtige krans hiermede…

Het was zo licht toen ik moest scheiden, de spreeuwen kweelden luid en teer, en een onnoemelijk verblijden vervulde veld en atmosfeer. Een plechtig en verblindend wonder verrees, - als waar 't voor 't eerst, - de zon, en bloem op bloem ontsloot zich onder haar zegen, naar zij kracht gewon. De wereld scheen verbaasd te ontwaken als vond…

In de schaduw van de maan loopt een silhouet te dromen wachtend op een lichtgenoot net voor de lange eenzaamheid een dag moet overbruggen doemt nog een gestalte op blij met toch wat gezelschap begroet hij in het water zijn eigen spiegelbeeld ~wordt vervolgd~…

Vandaag schrijf ik een liedje het gaat niet over mij. Ik rijg wat kleurenkraaltjes die passend zijn voor mei. Wie 't leest die mag ze houden en doe het maar terstond. Want voor je 't weet, zo gaat het vallen kraaltjes op de grond.…

Ik mag jou nie lief-hê en kan jou nie haat nie, ik mag jou nie hou en ik kan jou nie laat nie, O, leer mij die bittere strijd te volstrij. En ach, wat daarbinne mij hart so deurkna'e ik wil dit nie mis nie al kan ik 't nie dra'e, die pijn wat genot is en mart'lend verlei. Ik kan jou nie haat en mag liefde nie gewe, so staat 't vermeld…

So's temend geprewel van stille gebede kom stemme van ver, waar die awend-rood kwijn, waar die rande in sterwende glanse verdwijn en 'n nagalm nog sleep van d' skeidend verlede, - so's klagte vergete, maar klagend tevrede. En berustend ook voel ik mij siel als gedra'e naar d'Eeuwigheid heen, op die loom-lange sla'e van 'n vo'el o'er…

(Hollands). Ik droomde mij in wolken-landen; het blindend blank der zonnewanden al zwevend in 't rein azuur, als lenig marmer reuze-krullend, de dalen schaduw-purper vullend, - en goud-gekopt de stapel-muur. En 'k zag 'n zaal vol schone vrouwen, het blank en blauw, in lange vouwen omhangend los de slanke le'en, in nauwe lijne-sluiting…

Mij vuurtje en ik is op wag, mij vuurtje en ik alleen; die awendster wenk al van ver en die velde slaap om-heen. En stadigies sterwe die dag, so's éen in sij armoed verlaat, ongesien, ongeag, sonder suggie of lach, waar niemand van weet of van praat. Nou blij die lug alom in stil aanbidding staan; geen tampende bel…

In de schemering zit zij te mediteren. Niets kan haar deren.…

je hebt me alleen gelaten maar ik heb het je al vergeven want ik weet dat je nog ergens bent vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde, zag ik je silhouet in het glas van een badkamer en gisteren hoorde ik je in het bos lachen zie je, ik weet dat je er nog bent laatst reed je me voorbij met vier andere mensen in een oude auto…

De Dichter is een neuswijs kind, dat Leven zoekt waar 't niemand vindt. Hij spreekt met bergen, maan en zon alsof dat alles leven kon. De Dood zelf lijkt hem een bedrog, zelfs dáárin speurt hij 't leven nog. Maar de Natuurgeleerde doet juist het omgekeerde. Zijn hedendaagse wetenschap is wonder-slim, en wonder-knap, want die verklaart…

een vlaag gebroken wind verschraalt contouren van een boom, zo naakt nu stramme kou zijn takken kraakt en bloemen uit hun zomer haalt de wereld huilt wat vogels op een kaal terras verborgen achter vuil en steen hun veren door de vorst uiteen slechts dievend tussen blad en plas een kruimel dood in hoogtes glanst turquoise lucht een zachte…

Laten wij, mensen de duiven dankbaar zijn, want zij zorgen ervoor, dat ik rustig word en tenslotte amen en vrede zeg, voor de ingeslagen weg, te vervolgen met goede moed en zekere reden.…

Miskend ontgoddelijkt ga jij de geschiedenis in imago van zondares bezet door anderen zo staat geschreven in gebogen waarheid stijg daar maar boven uit als vrouw die het Al kent het universum heeft voor jou geen geheimen die Zoon van Mirjam Jeshua je geliefde levensgezel won en verwondde je hart systeem doordacht waar…

Niet onbewogen, stil zitten, staan, het lukt niet zo lang in dezelfde houding, maar het lukt me eindelijk, zonder bemoeienis gaat alles buiten me om door, het licht, de wolken geuren, planten en dieren ik weet ongeveer wat er zal Afwachten volstaat, wachten op wat terugkomt, als herinneringen die zich herhalen, de geluiden elke…

Ik werd net wakker en jij lag naast me. Hoe kan dat nou? Het verbaast me. Al jaren geleden ben je heengegaan, Zodat ik alleen in het leven kwam te staan. Maar nu je hier bent voel ik je warmte weer tegen mij aan. De oude tijd doet mijn gevoel herleven. Ik ben weer terug in mijn eerdere leven. Je praat en je kust en je lacht. Net als toen in…

Wetenschap! licht zonder warmte! Onverkwikkend! Onverblijdend! Gloort steeds heller uwe toortse, in het hoofd werpt gij de koortse, 't harte maakt gij koud en lijdend. Ach! waarom moet elke stap die het brein vooruitholt, op 't harte botsen als een schop, koude Wetenschap? O, 'k wil mij gaan koestren aan mildere stralen, mij…

Waar treurige blokkers in hun cel voor 't schrikkelijk examen waken, en zich van 't zoete leven een hel, ja zich een helle van 't leven maken, wij, minnaars van het blijde lied, daar zijn wij niet! Maar klinkt aan ons oor een feestakkoord, een vreugdig en ongebonden zingen, een schaterlach, een geestig woord, een luid en prikkelend…

's Avonds dansen we vrije expressie, ik ben vrij en veilig in het kamp Er is maar één slot, één man die de sleutel heeft, want wie zou naar buiten willen? Kom maar kijken door de draden van het hek we verbergen niets Lijntrekkerij, stiekem gedoe, een verkrachting alles wordt gezien en dan voert de politie je snel af naar het…

Je hoort de glashuid die ons scheidt vaak rinkelen. – Weer een uitbraak.…

Corona gooi het maar op m’n bordje corona’s alfabet ingrediënten adem tekort afstand houden anderhalve meter apotheek app applaudiseren arts bedankt begraven beschermingskleding beter(ge)worden beschuldigen boete Brabant China chip codid 19 coma cultuur-stop desinfecteren dood droge hoest economie Europa facebook gezondheid…

zij was zijn hele lieve pop haar pop nog in haar hand hij had zijn drive speelgoedauto´s, nu gesloopt total loss door contact met een kindervriend hij kon het leven niet meer aan nooit meer rust, angst en spijt in hoofd en geest gekozen dood, nu voor altijd, hij is een kindervriend geweest…

We staan dicht bij elkaar zonder elkaar aan te raken dat doen we ondergronds in het luchtige wormenbed ver van de kwetterende eksters op onze armen, de pijlen van de piepende parkieten met het nieuws van de dag en de schreeuwende meeuwen We doen het in het donker likken aan elkaars sappen en verstrengelen ons Mieren dulden we niet…

Hé, je bent er weer Toevallig. Net als ik dus Nou ja, net als gisteren Zijn dat afwikkelschoenen? O, dat is een moedervlek hier, bedoel je, je wijst toch naar hier? nee niet dichterbij komen! .....Je schroeit me nu al! .....je steekt mijn fantasie aan .....er breken brandjes uit .....de rook benevelt me .....en ik wil daverend laaien…

Gewonnen roem bij 't zingen van een lied is maar een bloem die ge even ziet; is maar een pluim, een gouden schub die ge zo tussen duim en vinger drukt. Is maar een flits, is maar een knal. Daar is de sneeuw en dekt het al.…