Alle inzendingen over Vul mijn handen

en denkend doe ik met u mee Ik vul u aan en vul slechts in ik ben geheel de uwe ik ben de ontvanger zoals bekend en dans op een dun koord Uw vragen, wensen en gedachten heb ik aangehoord Uw stem klinkt na en danst met mij mijn fantasie denkt uw gezicht en zingt een visioen…

Ik zie nu alles anders Ik voel en beleef vul niet meer de dagen Want eindelijk, Ik leef .…

ik vul mij met het licht van de volle maan zwerf door een winterbos draai in cirkels rond en rond er vallen schilfers houthuid op het sneeuwtapijt ik wikkel ze in een eikenblad en laat je alle kleuren proeven van mijn regenboog…

Zij verzamelt inktflessen en pennen, Kroontjes- ,vul-, en balpennen. Maar hoe ver kun je gaan, In je hobby wel te verstaan. Op dinsdag eten ze inktvis en penne... Hoe ver je door kunt drijven is met geen pen te beschrijven!…

De rente op ons spaargeld daalt tot nul Vakkundig word je door de bank genomen Zelfs bijbetalen gaat er nog van komen Voor bonuspotten die ik vrolijk vul En als er iets van over dreigt te blijven Dan heeft de fiscus vast nog extra schijven.…

Ik vul mijn bad gewoon nog met plezier, maar stap er alweer uit na een kwartier.…

je eindelijk eens jezelf zijn en vul ik al jouw wensen in in de neon-zonneschijn Een wonder hier, en een droom daar net was je nog hier, wist ik maar...…

geboren, rijp de oogst van zaad tot koren door uw hand, laat uw kinderen tezamen met U tot de bruiloft gaan, witte kleren, nieuwe namen, overweldigend het amen tot uw eer.…

haar mond, haar tong, haar tanden het spel beheerst zij goed mijn zakken vul ik met smoesjes maar verlies daarbij de moed…

Ons wacht nog slechts een enkel ding: Wacht maar tot ik dra mijn zakken vul Met popmuziek in “PIM, THE MUSICAL”.…

Wat is dat nondeju voor flauwekul, Als ik in het vervolg wat wil gireren Dan willen veel te duur betaalde heren Dat ik vervolgens achttien vakjes vul. Ik houd mijn hart vast voor hun volgend plan, Weg met die bank- en giro-Tal-IBAN !!…

En steeds vereerde ik Hem, die zich ontvouwt Tot feeërie van wereld, kunst en weten: Als zij me geeft mijn bordje havermout, En 'k zie, haar vingertoppen zijn gespleten, Dan voel ik éénzelfde adoratie branden Voor Zon, Bach, Kant, en haar vereelte handen.…

over ruwe huid glijdt de hand, ontdaan van gevoel, naar nieuwe vragen een woord dat stuit op koppig verstand in een vieze poel van dode dagen zoeken naar licht in donker verlangen maar alles blijft koud en leven hoeft niet alweer een gedicht door ogen gevangen verre van eenvoud van knagend verdriet tijd om te laten wat weg…

Eén schaduw teveel In gebroken verlangen Eén droom teveel In een leven lang Vier woorden Goed bewaard In beslag genomen Jou gevraagd Verradend beminnen Zwervend in gevoel In woorden gebladerd Onzegbaar verkoeld Donker verdriet Steeds weer herhaald Een hart van morgen Begraven vandaag Hand zonder hand Eén schaduw te weinig…

Mijn hand is er voor jou Je leerde er aan lopen De deuren van mijn hart Staan altijd voor je open En als tranen komen Door zorgen groot of klein Dan zal mijn uitgestoken hand Er altijd voor je zijn…

Jouw hand zoekt mijn hand, streelt zacht mijn grove huid, Verkent het eelt op de kussentjes, omvat dan mijn warme hand. Mijn hand vind jouw zoekende hand streelt teder jouw zachte huid, Voelt jouw kleine kussentjes, omvat dan jouw warme hand.…

Ze vouwen om te bidden. Ze strelen bij beminnen. Ze wijzen de weg. Ze helpen bij pech. Ze wuiven om te groeten. Ze schudden bij ontmoeten. Ze schrijven hoe het gaat. Ze wrijven bij smaad. Ze tasten in het duister. Ze klappen bij luister. Ze verdienen ons brood. Ze rusten in de dood.…

Hij praat en ik luister Maar hoor niet Wat hij zegt Dan pak ik zijn hand En streel de dichte snee De vele kleine wondjes Sommige ontstoken Of met een pleister beplakt Om het bloeden te stoppen Weer een gesprek met een einde Waarom gaan we niet wandelen…

Voorzichtig is wat telt En als leiders spreken Is het gevaar gelee De handen zijn beschadigd Zij hebben er vrede mee Met de dialoog weer verder De agenda is barstensvol Het verzet uit duizenden kelen Vraag wederom hun tol Als straks onverlaat goed gekend Zijn gruwel opnieuw vertoont Start men weer het praten Handen in onschuld…

Zulke zachte handen kan een man helemaal niet hebben, zo breed, groot, sterk, gekloofd, dat kan niet. Maar toch, nu nog, ik weet: Die zo lang vergane pracht, tuinen die hebben bestaan, het waren zijn handen, zijdezacht, die al dat werk hebben gedaan.…

wezenloos beeld bedelaar bevroren handen versteend trage man zijn ogen smekend om een aalmoes grijpend zoek ik zijn beefhanden…

De hersens geboden zijn handen om de jongen in elkaar te rammen. Het slachtoffer bezweek en niemand weet waarom de hersens de handen opdracht gaven. De dader wast zijn handen in onschuld!…

Jouw handen liggen op mijn schoot vroeger vond ik ze ontzettend groot twee oude handen wat zijn ze mooi met hun rimpels en een plooi bergen werk hebben ze verstouwd zakken kolen naar de mensen gesjouwd jouw handen zijn nu klein en nietig en soms ben je wel eens verdrietig omdat je niet meer kan doen wat je zelf wil en eigenlijk staat niemand…

tussen de nacht en mijn gelaat slaat het onbegrepene tegen de akkers zo wijd en aarzelend als een kind dat dingen anders ziet in een boog naar elkanders handen kiemend in het kantwerk van leven proevend de zoete vrucht in de nog schrale aarde een glimlach glanst op verre tuin hij is in zicht,weet niet voor mij een uitgewogen tijdstip…

Ik gaf aan elke golfslag iets van mijn woorden mee en als het tot gedicht gevormd was, dreef het in de grote zee daar waar het zonk en opnieuw tot leven kwam bij een zeeman die er ooit verdronk En als de zee het weer teruggeeft en jij woorden ziet liggen op het strand koester ze dan met liefde want ze kwamen van mijn hand.…

Wanneer ik bedenk wat mijn handen al hebben verzet, wat ze voor arbeid hebben gehad wanneer ik terug ga in de tijd, dat er baby’s op de wereld werden gezet, door die handen werden verzorgd.…

Met de hand over mijn hart, strijk ik wederom, met mijn hersens die tegensputteren zeg ik nou ja kom dan maar met gekruiste vingers zeg ik weer ja, omdat nee zeggen zo moeilijk is. Dus strijk ik met de hand over mijn hart en doe wat ik eigenlijk niet moet doen, maar ‘k ga weer overstag.…

geboren uit nooit geen hand die mij aanraakte geborgen uit de maagd van handen om mij de taal van liefde te leren woord voor woord…

Onze handen niet bij elkaar. De mijne HIER - de jouwe DAAR.…

Mijn handen waren het die deden wat je zelf niet meer kon je eten gaven, water, medicijnen je hand verlegden op de aangewezen plek. Loempia’s op zaterdag. Mijn handen waren het die je haren streken uit gezicht en hals je hoofd verschoven naar links, naar rechts je tilden om in je stoel te zitten Kussen aangeduwd in je nek.…