kiemend

tussen de nacht en mijn gelaat
slaat het onbegrepene tegen de akkers
zo wijd en aarzelend
als een kind dat dingen anders ziet

in een boog naar elkanders handen
kiemend in het kantwerk van leven
proevend de zoete vrucht
in de nog schrale aarde

een glimlach glanst op verre tuin
hij is in zicht,weet niet voor mij
een uitgewogen tijdstip
de onbekende einder tegemoet

Zie ook: http://gedichtenklaes.blogeiland.nl/

Schrijver: klaes, 1 januari 2008

k.dijkstra21chello.nl

handen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 15 stemmen 520