123 resultaten.
Werkcoupé
gedicht
3.0 met 19 stemmen 8.663 Besneeuwde velden zijn de wereld zelf.
De zware hekken sluiten niets meer af.
Tot suikerbeesten eten paarden zich
waarna de bakker ze komt halen.
O palmen van de boerenkool.
Magere haas, golfplaat van eterniet,
contour die slingert, sierend niets
voorbijschiet en ontroert.
De reigers vasten, maraboes
mijn stiltes trouw gebleven
in menselijk…
Blauw
gedicht
3.0 met 26 stemmen 12.347 Met kalmte van een nuttig mens
keek ik naar wolken en vertrapte haast
de stralend blauwe pol, de ereprijs
waar je die niet vermoedt, tegen
het stenen trapje aan de voet
van een nog kale winderige dijk.
Ik mocht je zo, de zin
die ik aan mijn verleden geef
hangt af van energie en van
toevalligs dat ik zie.
En daar grijpt midden op de dag…
Duinen
gedicht
3.0 met 20 stemmen 9.310 Zoals altijd is er een dierenspoor.
Er staan gewone brem, slangenkruid,
ossetong en koekoeksbloemen. Sommige
konijnen begonnen een hol, maar
groeven niet door.
In de spaarbekkens hangt het water;
je zou er munten in kunnen gooien
als in het bassin van een fontein.
Bast is van jonge bomen afgeknaagd.
Zie toch hoe de dag werkelijk wentelt…
In de ton
gedicht
2.0 met 29 stemmen 12.232 Maakt het uit wie het dicht
de wind of een ander, zijn slepende regels
stemmen niet hondser en wie ze nog opschrijft
is mij om het even, de stad raakt vergeten.
Wie het je aanzegt, lood om oud ijzer.
Maakt het je enig verschil waar ze bleven
de zomer de schemer november de dagen.
Kan het je schelen wie in je huizen
voetvegen narrige wezens…
Claus was een janet
hartenkreet
1.0 met 11 stemmen 2.130 hoeveel zijn er die
HUN
gevoelens
mens ZIJN
driften
op-geven
voor
een onbestaande
zekerheid
onbestaand PRIJZEN
een blinkend
goddeloos
KLOEK
RAS-PAARD
goddeloos
uitdagend…
Ik zag twee beren.......
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.268 Ik zag twee beren broodjes smeren
het was geen wonder
het was
genetische manipulatie…
Reclames in landschap
gedicht
3.0 met 77 stemmen 3.203 Zo kom je ertoe je af te vragen
wat kost de kraai boven het bietenveld
wat is de trage fietser waard
die nadert op de polderweg
tussen de laagstam appelbomen.
Zo kom je ertoe te denken over
de prijs van zijn bril, zijn schoenen,
het ruiten hemd, korting en koersen
waarvan hij wie weet wakker ligt.
Zo kom je ertoe te raden naar…
Asiel
gedicht
2.0 met 12 stemmen 5.841 Je zou niet denken dat ze spelen,
viool, harmonica en tambourijn,
voor vijf verwaaiden op dit groot terras
en stoelen bij elkaar op schoot gezeten.
Hoor dan ons kaal en puur applaus
of wij al lang begrepen hebben
dat wij de schuld zijn van hun kou
en wat er meer lijkt op verdriet.
Zij spelen het gedreven of wij van
de wind hier op dit lege…
Mijn dochter en ik
gedicht
3.0 met 96 stemmen 15.560 Terwijl ik lees voel ik mijn dochter kijken;
ik laat niets merken en lees rustig door.
Haar leven doet zich helder aan mij voor:
het zal in alles op het mijne lijken.
Niets kan ik doen, opdat zij zal bereiken
wat ik, amper gevonden, weer verloor;
geen vindt van het geluk méér dan een spoor,…
Bewaarschool
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.921 Soms, als ik loop door een straat,
waar kalk valt uit een muur,
verschijnt mij een kindergelaat
en een non aan een kierende deur.
En ik klem mij weer vast aan de vrouw,
die mij altijd naar school toe bracht;
het galmde door het gebouw,
als de deur dichtviel met een slag.
Daar staat - de voet op de slang -
nog het blauwe Mariabeeld;
voor…
In memoriam J. Slauerhoff
gedicht
2.0 met 6 stemmen 4.503 Als een die nooit zijn straf uitzit, hoor ik de regen
achteloos-eentonig vallen op het huis;
waar, in welke haven, heb ik zo gelegen,
liggen luisteren, reedloos, naar het zeegeruis?
Hopend, dat een vrouw, wier onvervulde leven,
aan het mijne korten tijd zou zijn verwant,
tot het wéér een sleur werd, bij mij was gebleven,
mij dan gaan zou verlaten…
Ik wilde...
gedicht
2.0 met 169 stemmen 32.056 Ik wilde bij de dood belet aanvragen,
hij deed zelf open en hij liet mij in.
'Er lang omheen praten heeft weinig zin;
ik kom hier', zei ik, 'om je uit te dagen'.
Hij glimlachte: je komt dus uitstel vragen;
kan ik je dienen, een glas port of gin?
''t Is mij hetzelfde', zei ik, 'schenk maar in'.
'En nu muziek, daar staat de grammofoon…
Dronk op de tuin
gedicht
1.0 met 5 stemmen 4.442 Van god los maar om de kikkers
en alle kweepeer begaan, de merel
te hulp met de appels, het huis
met cement, de woelrat vol van genade
naar het leven staand, te verschrikter
gezegend als het peren regent of
pruimen, goed voor de wesp, wreed
voor de wespen, aan de kant van
de egel, de muizen, de uilen,
in twijfel om wat het leed, het gras,…
TOEKOMST
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 445 TOEKOMST
In zijn
toekomst
gaat ieder individu
dood.
HEDEN
In zijn
heden
verstrooit
ieder individu
zijn leven.
VERLEDEN
In zijn
verleden vragen
heden en toekomst
om leven.…
Weerbeeld
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 110 Twee dagen lente
daarna is het weer winter:
mensen krijgen griep!…
Wanneer ik vroeger met mijn kinderen speelde
gedicht
4.0 met 8 stemmen 6.221 Wanneer ik vroeger met mijn kindren speelde,
vielen mij zulke vreemde dingen in,
dat ik wel zwichten moest voor al die beelden,
en maar de straat opliep, kroeg uit, kroeg in.
Nu zijn ze groot, ik hoef ze niets te zeggen;
ik zit, een vreemde man, tussen hen in;
ook zonder woorden weet ik uit te leggen,
dat ik ze zo verschrikkelijk bemin.…
Hij is prins
gedicht
4.0 met 2 stemmen 5.630 Hij is prins, hij wil geen onderdanen,
want zij zullen allen in elk geval prinsen zijn:
prins verkoper, prins bloemist,
prins huisvrouw en prins dode.
Zijn wenkbrouw spreekt,
zijn ogen vragen en op
zijn tafel staan de staatsgeheimen
van de dagen.
Kwetsbare prinsen onder elkaar
- met moeders als een tv-serie
zo benauwend vasthoudend…
botlopen
gedicht
3.0 met 7 stemmen 3.313 We zetten zwinnen in de zandplaat af
met warnetten en joegen stapvoets bot
en schol op, vingen emmers vol.
De kotter op de drooggevallen vlakte
hing scheef, de eerste stilte scheen
te dalen uit de zon, een oever was
er niet.
Uit water waren wij getild, samen
met gesloten schelpen, om tenminste
één keer haast te weten hoe het is: te
zijn…
Plastiek van een tekenaar
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.342 Snel kneedde je dat portret,
kop die wel hersens hebben moet.
Het zwevend tekenen van de libel
beweegt onder die bronzen baskenpet.
De wenkbrauwen de zonneschermen,
een snor markies over de mond
om tegen inkijk te beschermen
wat een door drank verlamde tong
van de al sidderende wereld vond.
Geen lijf heeft dit gezicht
dan windgevoelig…
Ze is zo groot
gedicht
3.0 met 4 stemmen 7.273 Ze is zo groot, zo warm, zo zonnig.
Ze haalt haar wijsheid uit een land
waar vuilnisbakken zijn beverfd met bloemen;
's zomers zeilt zij op haar houten ledikant.
Haar lach vliegt zeer omslachtig
als een fazant bijvoorbeeld door het lokaal,
zo kleurig ook; zij houdt van allemaal
en niemand is alleen gelaten.
Ze kan niet haten.
Op het bord…
Enkel verdriet
gedicht
4.0 met 20 stemmen 12.265 Enkel verdriet is van de ziel het wezen.
Een zelfde eenzaamheid sluit allen in.
De grootste liefde heeft geen andre zin
dan in elkanders oog het leed te lezen.
Gelijk het was in 's werelds oerbegin,
gelijk het is en altijd weer zal wezen;
de grootste liefde kan ons niet genezen:
een zelfde eenzaamheid sluit allen in.…
Kortenhoef
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.886 De avond komt over de kleine binnenplas.
Ik peddel niet meer, licht zuchtend loopt
de kano vast in de plompeblaren. Nog een
kleine opmerking van de wind
achter mij in het riet. De watermunt
geurt me met kracht achterna van het
licht aanvaren.
Een fuut komt haastig nog door de ban,
met watervrees zwemmend, alsof het zo weer
spertijd is, weer…
DE DRIETEENSTRANDLOPER
gedicht
3.0 met 2 stemmen 4.068 De zee kan het niet helpen,
in weeën komt haar drift;
voor haar opwelling wijkt hij,
haar bedenking beent hij na.
Van zijn bestaan verschijnt
het vluchtig spijkerschrift,
in scheve aanloopregels,
bijna kwatrijnen.
En door haar plompverloren dweilen
worden zij weggewist.
Ieder spoor van zijn gedribbel
moet verdwijnen, of hij zich in…
Magische bescherming
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.620 Spijker op je voordeur het bleke
houten masker tegen het kwaad.
De giftige blikken staren
dood en verderf tegemoet.
Al wat het op je voorzien heeft
draait zich om en druipt af
de holle ogen dwingen.
Slaap in en geloof dat ze
elk onheil buiten sluiten.
Dan is het zover en kom je
je eigen huis niet meer binnen.
-----------------------…
Najaar
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.329 Ze hadden het recht van overpad,
honden, geweren. Ze keken binnen,
lachten zowaar en schikten
hun lege tassen. Hun rode koppen
telden we voor ze verdwenen
in de nog dampende velden.
We aten ons brood, lazen bladen.
Tegen het donker kwamen ze terug
beladen met hangende poten.
We gingen naar bed, lagen wakker,
hatend omdat ze bestonden.
-…
Vroeg
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.374 Uit driftloos grijs bestaat
de morgen van het riet,
waaraan nog pluis van
schemer hecht, de resten
van verdriet in dunne
hersenschimmen.
Nevel van een ons
stijgt van het water op
om zich te voegen bij
geluid en bronst van
uitdijend ontwaken.
De eerste kraai forenst
van nacht naar licht
in de ternauwernood
onthouden plicht iets
van de…
Mijn dochter en ik
gedicht
3.0 met 13 stemmen 8.467 Terwijl ik lees voel ik mijn dochter kijken;
ik laat niets merken en lees rustig door.
Haar leven doet zich helder aan mij voor:
het zal in alles op het mijne lijken.
Niets kan ik doen, opdat zij zal bereiken
wat ik, amper gevonden, weer verloor;
geen vindt van het geluk méér dan een spoor,
ook zij niet, en ook zij zal het zien wijken…
[ Ik wil het nog niet ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 104 Ik wil het nog niet,
niet al naar huis, alsjeblieft --
mag ik opruimen?…
Weg-G-ed-REVEn
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 243 ik zag je kop
die verlandschappelijkt
inzichtelijk je hele leven
in water vloeit
je blik, uiteindelijk
heb je om hem gegeven
herken markant je stem
in dubbelfocus ik de andere
man die maagd Maria speelde
jij bond zo het verleden
dat toekomst nooit meer kon
je Worsteling is nu weer heden…
Boom
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.795 Ik wens je fraaie bladeren
die pronken met een rand,
streelzacht en gaaf,
soms speels gegolfd,
soms scherp of diep getand
en ed'le takken, majestueus
en sterk als een gewei,
dat,ongesnoeid,
naar boven groeit,
heel trots gracieus en vrij.…