Alle inzendingen over ik ben haiku personificatie

[Haiku] de bliksem zigzagt als een gekarteld lemmet door het hemeldoek…

[Haiku] schaduwen scheren over het windstille meer een vlucht rietganzen…

[Haiku] golven glinsteren in het naderende licht van de avondzon…

[Haiku] in het halfduister van de verlaten portiek beweegt een dagblad…

[Haiku] onder mijn laarzen drijven de wolken voorbij in een regenplas…

Haiku…

het haiku seizoen is herfst, ik peins over mijn oude regenjas…

de haiku dwingt je om weinig woorden te gebruiken nu regen…

haiku zwaluwen hebben hun nestje gebouwd in mijn openstaande mond…

(haiku) de tijd glipt ons als zilverzand door de vingers voor wat het waard is…

zo Vlaams bescheiden de Haiku meester strooit met dankuwellekkes…

haiku/senryu de isolator als een eenzaam symbool voor geïsoleerden…

Je kunt bijvoorbeeld je teksten inzenden naar een haiku - werkplaats. Dit is het adres: http://www.haikukringnederland.web-log.nl/ Via het mailformulier daar kun je ook een proefnummer aanvragen van Vuursteen, tijdschrift voor haiku, senryu en tanka.…

Ik lag daar in mijn bed, jaren, maanden, dagen, uren, secondes, momenten. Er was de stilte, het verdriet en eenzaamheid en de ademhaling. Er waren geen pijn en verdriet; want deze twee woorden dekten de lading niet meer. De zon scheen binnen en ik zag het Licht verplaatsen: van de éne muur, op de andere. Het Licht verschoof. Ik was veilig…

Zo af en toe lift er iets met me mee, dan loop ik niet alleen, maar met z'n twee Ik noem het m'n verstekeling, gewoon een niet noemenswaardig klein ding. Zo af en toe zit ie in m'n zak 'k laat 'm zitten, puur voor gemak en als het tijd is, laat ik 'm eruit soms wil ie niet, de kleine schavuit. 'k Zal bekennen wat of 't is 't is een duveltje…

Ik woon in een half thuis uren van de stad in een steenslagdorp waaruit de jeugd verdwijnt en waar ik geen taal hoor die mijn pols versnelt Ik ken de jassen van mijn buren en denk dat ze nette mensen zijn vreemden die ik groet en van wie ik niet meer wil weten dan van mezelf Het is allemaal duidelijk een vraag naar vriendschap of er…

Als je dan iemand hebt gevonden, waarvan je weet: dit ís ze nou! Dat wat geen woorden zeggen konden: je wéét het simpel. Déze vrouw is 't late licht dat in mijn leven het sterrenlicht verbleken laat; Pas dan weet je wat liefde is en pas dan weet je waarheen je gaat... Wanneer die iemand jou laat bloeien als late lente, bloemen, gras, dan…

Onzekerheid doet rare dingen in je hartje en je hoofd Ondanks alle mooie momenten toch zo moeizaam maar geloofd Dat ik je mooi vind, lief en lekker geniet van je humor en hoe je naar me kijkt Soms baal ik dan ook als een stekker dat je niet ziet hoe je mijn leven hebt verrijkt! Als tweede moeder voor mijn kinderen als tweede liefde…

Als het avondrood de hemel kleurt zo wonderlijk, zo mooi en puur lijkt alles zich te koesteren in haar gloed in dit moois der natuur. In vroegere tijden, bij het zien van dit wonder ging men over tot het avondgebed overdacht men de dag, want men wist het kan niet lang meer duren, de zon gaat weldra onder. Men wist uit ervaring, na een blik…

zit niet te azen op een fout in de taal een knik in een gesprek hou dan je bek maar luister eens echt naar wat je hoort of leest het is niet de kortzichtigheid van je hersenpan maar het niet gebruiken van…

Voor de derde keer in dit leven heb ik nieuwe tandjes gekregen. Het begon met een melkgebit, wat er meestal niet lang inzit. Daarna worden de tandjes echt, maar onverzorgd worden ze snel slecht. Dus verdwenen ze na korte tijd, wat deze schrijver wel heel erg spijt. Dan moet het onvermijdelijke gebeuren naar de tandarts…

Wervelende momenten van hoopvolle gedachten in maanlicht voor die ene keer verloren onder voorspoedig hopen naar die ene gedachte…

De lantaarns staan aan verder ben ik alleen in deze lege ruimte muziek vult de kamer niet helemaal, de balkondeur staat open herrie van buiten verjaagt de stilte zal ik het ooit kunnen? minder verwachten en rusten anders alleen dat is alles dat ik niet wil ik zet de balkondeur wat verder open een tram vol mensen rijdt krassend op de rails…

Elke keer weet ik het eind is nabij Geen einde voor mij, oh de eeuwigheid Dichterbij maakt bang en ik ren Ik ren zo hard als ik kan achter gevoelens aan die er ooit waren Er nog zijn maar niet konden Geluk staat voor de deur, maar ik kies iets anders ik kies te rennen naar onzekerheid De kans op iets wat al niet werkte voorheen als een soort…

orkaan in je hoofd woorden buigen in stormwind in haiku vertaald…

[Haiku] bruggen krommen zich over het wilde water nu de storm nadert…

vier en veertig jaar als ik deze haiku lees zie ik niet meer scherp…

[Haiku] wolken verwaaien – de blauwdruk van de hemel wordt langzaam onthuld…

[Haiku] Meeuwen cirkelen rondom het cyclopenoog van de helle maan.…

[Haiku] Blauw glinstert de sneeuw in het koesterende licht van de wintermaan.…