Alle inzendingen over levens loop

Als moeder wil je bezorgd de levens leven -- van je kinderen.…

In de stad is het vreselijk druk daar moet je manoeuvreren Tussen de mensen op het trottoir blijf je aan het laveren Ga je er een hoek om dan is de kans heel groot dat je tegen iemand botst en je belandt samen in de goot Kom je in een groep terecht dan trapt men je blauwe schenen En kom je daar dan uitgerold knal je vloekend op de stenen…

wil je met mij lopen over land en over zee me niet ontlopen ik neem je mee en zie hier lucht asgrauw mijn plezier hier in de kou wil je met mij lopen naar hier ver vandaan en toch blijf ik hopen eventjes te blijven staan…

als ik ga lopen…

indien de grob ontslimpt door badwedder doen wij er goed aan de zompbevoetsels ferm van onder te verblubberen. al gluwend en flebberend zuigen wij dan in waddentred ten einde toe de slemp en doorzien wij een diepzogende voetzomp bijtijds!…

Als ik mijn vleugels uit kon slaan, maar ach wat wens ik nou ik moet lopen telkens weer stap voor stap in regen en kou. Ik kán mijn vleugels niet uitslaan domweg omdat ik die niet heb maar áls ik ze uit kon slaan dan vloog ik heel ver weg.…

Loop niet voor me, ik volg je niet. Loop niet achter me, ik leid niet. Loop gewoon naast me en wees mijn vriend.…

gaat water lopen angstig door vele goten bang van riolen…

weg vallen steeds dieper wakker zeker nog niet de zon zakt langzaam weg achter het veld waar geen stem nog horen kan sluw is die wereld compleet is geen verhaal zoek niet niet zoek rond die ogen nat de lippen verder vergeten lachen heeft geen geweten tranen wel moeten valt me zwaar maar op de wolken lopen licht de zwerk voorbij…

Moeder leer mij nog eens lopen. Leer mij te leven bij de dag. Leer mij te houden van dit leven, dat geen kennis vraagt van een ongedwongen lach. Leer mij dat tussen kennis en emotie er nog zoveel valt te weten zonder wetenschappelijk gezag; dat leren lopen zonder 'kennen' leidt tot 'kunnen' bij een moederlijke glimlach.…

ziel der zotheid, draagt de lemen voeten waarop men zich behaaglijk moet voelen, bevloeit en pampert emoties voor alle doelen, tegelijk in kleuren die eerder zijn gestolen het koelt de onbezwaarde bloem, het voedt de eigenzucht van het eigenlijke kind dat onder werelds paraplu de regen kopen moet om onbedoeld tegen de stroming in te lopen…

Zo streelt nog onze doffe blik, Aan 't eind van 's levens loop, Als alles om ons kwijnt en sterft, De groene kleur der hoop.…

zwoegend, hijgend vereigenwilderd verlangend naar die ene pas een laatste keer alleen gestruikeld dan toch geveld door eigen-last en dus had ik geen keuze hoewel ik er fysiek niet was jouw laatste momenten zijn samen gedragen jouw niet te torsen levens-last net voor je laatste adem weg kracht, weg lucht voor levens-woorden die…

Lex tussen alle tranen door blinkt een lach want dit wordt niet vergeten vijftien jaren telt de ring die levens ronder lopen laat en zonder treurmomenten lukt zo’n leven niet wat ben je mooi mijn zoon- je straalt en laat je warme ogen spreken nimmer laat jouw mooie dag de warme glimlach breken die vooreerst jouw grootse kracht bezit…

wc we zweven over de bedden waarin de wanhoop woelt om de dagen en de jaren van mislukte levens, en we dansen de polonaise want we gaan nergens heen…

Het zal altijd doorgaan het zal altijd blijven bestaan wij twee, wat tussen ons is, was wat tussen ons bestaat niet meer voorbijgaand maar aanwezig, voelbaar jij, met jouw mooie haar. Bij jou was ik altijd klaar, volledig af.…

Alles waarvoor ik leef, vanuit het diepste uit mijn buik, dieper dan diepst boorde ik aan; borrelden naar boven: alles, de ervaring uit mijn levens... al mijn streven, over al de levens heen, ik legde het vast, zo een dichteres betaamt. Mijn vele gezichten in velerlei gedichten!…

Ik waad door de stroom van levens en orden ze -- tot scenario's.…

Ik lees verhalen, reiskaarten van de wereld -- kaarten van levens.…

om stilgevallen levens vanaf twee kleine heuvels kunnen we elkaar zien als twee stippen in de verte…

Ik had gewacht tot de aankondiging, de beloning ...in de nadagen van onze levens.…

de middag liegt de zon bevriest de dag gele bomen vol donkere vogels ik loop langs de rivier alle kinderen huilen troebele tranen vandaag, die lange, lange dag hier, langs de eindeloosheid doorwaad ik hun levens waar zijn de groene weiden vol wit leven de gele koppen van paardenbloemen die beloofd werden aan hen waarom zwijgt de merel…

De boom /overwint, des levens amen.…

Nee, ik heb geen carriere nee, ik heb geen netwerk nee, ik heb geen salaris ik heb kinderen ik ben ouder: moeder, vader ik krijg huishoudgeld ik heb het wel druk, maar ik voel geen stress ik voel samenleving wij zijn gelukkig zo wij voelen gemeenschap wij houden het graag zo! en jij?…

we het glas niet alleen de tranen om stilgevallen levens vanaf twee kleine heuvels kunnen we elkaar zien als twee stippen in de verte…

hij begint op de rand van de nacht de merel zonder partituur het concert des levens…

In het nieuwe land volg ik een vriend, stil stap ik -- in zijn voetstappen.…

ik wil alles ik krijg alles ik wil weinig ik krijg niks 2 verschilende levens op dezelfde bodem…

In het levens-dal van uitsluitend herinneringen loopt een lange weg! Maar uiteindelijk een doodlopende!…

In de voortuintjes van de straat groeien vreemde struiken Ze hebben rubber banden en spugen rook als vuur Waar mensen mee rijden, dat zijn zo de gebruiken Dat kost weer een paar levens, verwoest ook de natuur De rook is niet heilzaam, want het veroorzaakt kanker Dat wordt dan weer opgelost met een collectebus Want lopen voor geld, dat…