Alle inzendingen over zeemeermin? zet m'n

haren uit m'n wratten…

We vielen beiden op dezelfde stoot, die ík al als m'n bruid zag. Terwijl m'n vriend er volgens mij niet uitzag, was ik nogal tevreden met m'n kop. Tenslotte werd gekozen door de schat. Ze koos, toen zij ons zag, het hazenpad.…

m’ n hoofd kopieert maar door honderden vellen met steeds dezelfde tekst gelukkig zijn m’ n muntjes bijna op!…

zit zij in m'n hoofd. Mijn leven was donker en zwart, maar nu .... zit zij in m'n hart. Ook al is het nu zwart, dan .... zie ik toch licht. Ook als is het nu donker, dan .... sluit ik m'n ogen en zie haar gezicht. Geloof nu toch echt in de ware, maar ..... ben ik ook de hare?…

Ik heb wat gestoeid met mezelf over m'n ontstaan over m'n gaan en komen over er steeds weer uitkomen Ik heb wat gestoeid met m'n naam na het uitbreken van de crisis een failliet voor de familienaam Krediet en dat Jan, dat werd altijd Jantje of Janneman Maar nu noemt iedereen me 'Jan Jacob' m'n gegeven geboorte en doopnamen en dat…

Verborgen hield je je voor zon voor regen, harde wind .............m'n kind Verborgen voor me al die keren Ik herkende je aan je kleur, je patroon de blos op je wangen Ook je bewegingen waren me verre van vreemd Ik legde m'n oor te luisteren aan je gezangen M'n kind het fladderen zal je........ niet verleren.…

Ben mezelf en doe m,n best zo is het als ik leef... Ik kom niet ver en haal dingen uit verhalen.... Zo maak ik mijn reis... Zet verhalen op papier en lees wat daar van overbleef.... Dat het rijmt en soms ook dicht.. Is niet te geloven... Leg gevoelens in de woorden neer en dat is wat ik je geef....…

Z'n tractor is een tranentrekker. Z'n klokje is een deerniswekker. Z'n slaapplaats is een uienbed, dat hem des nachts aan 't huilen zet. Z'n vrouw verschaft 'm geen genot en geeft hem zelfs een klaagverbod. Ze is bijzonder dominant.…

heb ik zeker Ook al ben ik vrolijk M'n toekomst is onzeker Ik ben anders Maar ik ben zoals ik ben Met m'n eigen kwalen en falen Het is dat ik mezelf nu ken…

Soms zit ik zo vól emotie dat ik m'n tranen niet kan temmen en als ze vloeien ik écht niet weet hoe ze nu nog af te remmen. Want als ze rollen langs m'n wangen begrijp ik toch eigenlijk niet: kwamen deze zilte parels voort uit intense vreugde of tóch m'n stil verdriet?…

nek, m'n hart zegt nu tabee nooit meer buigen en nog barsten, beter een dan twee Niet meer laten gebeuren, vasthouden aan m'n plan, ook niet met m'n hart leuren, ik denk dat ik 't kan!…

" Ze zei: "Van m'n pa, maar ook van m'n ma; ik kreeg ze van dezen en genen."…

Ik volg de route van mijn ogen die me alles influisteren met momenten van bezinning en ontroering Ik volg de route door m'n brein die m'n fantasie prikkelen Ik volg de route van m'n hart door jouw woorden aangeraakt met betovering en genot Ik heb alle routes gevolgd en laat mij in verbondenheid gaan…

Ik lijk op hem Ik ben stil Alles in m'n hart zit klem Ik weet niet wat ik wil Ik hoor z'n stem Dat voelt chill Ik denk aan hem De tijd staat stil Hij kan me niks beloven Is dit m'n lot Ik wil me voor hem uitsloven Maar ik huil me verrot Niks kan m'n pijn verdoven Waarom gaat alles kapot Ik kijk naar boven Bid tot god…

Die zeemeermin in Kopenhagen, Elisa, wacht op mijn lokroep...…

kleine zeemeermin…

Ik kijk om me heen met m'n ogen dicht. De adem in m'n keel zit klem. Dat wat ik zie is een donker licht. Misschien moet ik toch doorgaan met m'n leven. Al weet ik niet waarom. Misschien moet ik m'n dromen toch nastreven. Juist, daarom..…

ik zie de angst in jouw ogen, m'n kind iedere ochtend weer de angst voor lawaai, geluiden, chaos m'n kind iedere ochtend weer stel ik je gerust en zeg dat het wel beteren gaat ook al weet ik dat de wereld niet veranderen zal drukke wereld, reik haar toch de hand jouw wereld m'n kind, is wat anders, maar toch zo…

" M'n spiegelbeeld zet haar masker af, draait zich om en is voorbij...…

Regendruppels op de daken, lekker warm hier in m'n bed, rustig luister ik naar de regen, terwijl ik nog even de wekker zet. "De engelen huilen weer!" Roept angstig mijn knuffel dan, ik probeer haar wat te troosten, voor zover ik dat nog kan.…

van alles behalve dat wat ik bedoel Dan neem ik even een kijkje tussen de gewelven van m'n hart ik kijk wat zich daar afspeelt en op papier vloeit opeens mijn smart Steeds als ik ga denken komt er juist niets in me op en dan opeens schrik ik wakker zit er van alles in m'n kop Snel grijp ik dan m'n vriendje m'n pen...m'n beste…

'k voel altijd dat 'kind' van binnen dat wil praten, springen, zingen 'k laat het heel veel,ver komen ken geen grenzen in m'n dromen m'n omgeving laat heel veel toe maar ik maak hen vaak zo moe 'k wordt gewezen op m'n leeftijd gezond verstand, tikkie gekkigheid 't gaat erin voor zoete koek 't lijkt of het me niets doet maar…

een traan zo zuiver als een vloedgolf over m'n wang niemand die eraan ontsnappen kan mijn traan tranen zo helder brandend op m'n huid niemand kan het horen huilend zonder geluid mijn tranen huilen 1 traan en zoveel tranen een zee uit m'n ogen ik zie het maar kan het niet geloven mijn verdriet…

Aan mijn bed geen 3 wijzen, geen goud, geen mirre, geen wierook geen vader, geen zoon, geen heilige geest, geen moeder Maria vol van genade M'n vrouw wil ik, m'n feeks, m'n heks met krachtige verwensingen. Vloeken zal ze, dichten en zingen over een man met twee katten en een jonge hond…

Mijn moeder is geweest voltooid verleden tijd Zij was in haar uurwerk vrouw van de klok Zij was in haar breiwerk van vest tot en met sok Zij is in m'n hoofd soms in m'n handen Voert nog -onzichtbaar- met mij 'n strijd over tijd, over tijd.…

ik voel ‘m hij staat er weer al kloppend aan m’ n deur mijn eindigheid…

Hij liep een kleine winkel in En kocht een hoge dop; Toen even nog naar z’n barbier, Die knapte 'm wat op. Door steegjes snapte ie naar huis, Z'n hoed bracht 'm van streek; Het was of iedereen 'm zag En spottend naar 'm keek Om z'n hoge hoed, om z'n hoge hoed.…

Met een vanzelfsprekendheid schrijf ik dit gedicht zomaar, voor de aardigheid zonder al te veel gewicht maar, het fascinerende is dat deze woorden onzichtbaar en onhoorbaar ontspruiten uit m'n brein dat altijd functioneert m'n brein wat zou ik zonder zijn...…

Zonder dat ik het merk druppen er tranen over m'n gezicht. Het komt door m'n gewicht. Ik ben niet te zwaar. Ik ben te licht. Ik heb te dun. Het lijkt alsof ik altijd lijn. En dat doet me pijn.…

Woorden praat tegen me gooi woorden over me heen ze sijpelen door m´n haar ze glijden langs m´n neus mijn mond zoeken ze binnen glippen proberen ze stijf gesloten hou ik mij tevergeefs ik voel ze plakken aan mijn gehemelte krioelen onder m´n tong zo verlammen jouw lettergrepen mijn zinnen voel…