Alle inzendingen over humor

Ik ben een masculiene haan maar mijn grandeur is naar de maan m’n kippetje is vreemdgegaan. Oh scharrel uit de kippenschuur mijn liefde was zo groot en puur de jouwe niet van lange duur. Je liftte -bij het buitenhok- voor háár je mooie verenrok en dát bezorgde mij een shock. Ik lig amechtig op mijn zij en shit, er kraait geen…

Ben jij die kwal die mij zand in de ogen strooit? Ben jij mal ik lig hier breeduit te zonnen en spoel -met vloed- terug in zee zodat m'n huid ...niet looit.…

De grote beer in 't luchtruim De late maneschijn Een juffrouw met een breikous Een transparant gordijn Een lang vervlogen reek'ning Een durend carillon Een stukgetrapte otter Een kop gebruikt bouillon Die geven al te samen De tandeloze mond Een hardverscheurend knagen. De Rijn stroomt teugloos rond.…

(non-fictie) alles is fictie zei de fantast en hij ging zitten op een gefingeerde stoel…

Een jonge knaap zag een boerinnetje, zo fris Als melk en rozen, op haar blote benen lopen: ‘Meid’, sprak hij, ‘'k zal u een paar and're koussen kopen, Zodra het paar, dat gij nu draagt, versleten is.’ ‘Is 't zeker waar, mijn beste maatje?’ Hernam de flukse tas. ‘Dan dient geen tijd verspild; Ga dan maar vrij ter markt: want, als je 't weten…

waarom te grabbel gooien ooien oien moet ik mij dan plooien looien ooien oien moet ik mezelf weker maken aken ken dan kan mijn gemoedsrust van gezondheid blaken laken aken euh keulen euvel len gekeuvel de koning zit in slechte papieren euh zit onder de laken -s mijn hart klopt perdeklopt lopt opt enkel ondanks mezelf ezelf zelf ezel nummer ellef…

Een meerkoet wordt wel eens denigrerend een waterkip genoemd. Ik zie er toevallig nog steeds een edel dier met een priesterbefje in. Ik heb dan ook meerdere meerkoeten toegeknikt als toekomstige pausen. In het koeterwaals stiekem beëdigd.…

Jazeker wel, in den Haag, daar woont een graaf of zijn zoon ook Jantje heet, is iets wat ik zo, echt niet weet. Want in den Haag, woont ook een graaf die echt wel zeker weet: hoe of tie, van voor- en achter heet! Da's een voordeel voor die graaf, die woont daar: in 't mooie den Haag zodat in ieder geval iemand weet: hoe of de graaf,…

Ik zag een meerkoet heel koddig voor een groen takje in het water stilliggen. Hij kon er makkelijk omheen zwemmen, maar hij deed dat niet. Het groene takje leek op een neergelaten NS-overgangspaal. Of een dranghek van de zwanen-ME. Surrealisme ten top. Je reinste humor.…

ik ben mijn glazen kwijt en kruip over berg en dal door kamer, keuken en toilet op de tast ontdek ik opnieuw hoe het is aan de grond te zitten en te huizen onder een bed; het is vertoeven aan lager wal nu is dat natuurlijk niet voor het eerst dat mijn neusprothese zich verstopt maar zonder zicht is men op zijn teerst en zoek ik mijn heil…

Ik ben een spin en draag een kanten kleedje Zo sterk, dat storm of regen mij niet deert En dansend wacht ik nu op een dinertje Daarna een rendez-vous met -mijn ideetje- Een Haagse kamerspin en hij heet Geert…

Hun dolle geestdrift is weer niet te stuiten, ze gaan er nog eens stevig tegenaan. De ballenvreugde raast als een orkaan in 't streven van die pezige kornuiten. De toezichthouder holt erachteraan - er glipt al eens een deugnietje naar buiten, waarop hijzelf geëxalteerd mag fluiten tot ook aan zijn behoeften is voldaan. Wie zou die vreugde…

Wat sta je daar versuft en dwaas te gapen? vanwaar die rare trek op je gezicht? Wat heb je nu alweer voor doms verricht? Je oogt in elk geval niet uitgeslapen. Ik wil dat je meteen deemoedig zwicht, probeert om al je moed bijeen te rapen, al ligt je hersenpan op apegapen - hoewel, ze was ook nooit een zwaargewicht. Allée, probeer je nu eens…

Een verkoopwonder ben je pas, een onweerstaanbaar slijtgenie, wanneer je vlot een schriele klant, waarop je heel je kunnen test, een broek waarin hij ruim verzuipt weet aan te smeren, een twee drie, geheel tot zijn tevredenheid, met bijbehorend reddingvest.…

Zij wou zo graag een vogeltje bekijken, hij wou wel eens fleurig bloempje zien. Hun biologisch inzicht wat verrijken, daar hadden ze allang naar uitgezien. Het vogeltje kwam dapper naar haar lonken, ze voelde zich gelukkig en vereerd. Het bloemetje stond voor zijn neus te pronken en voor hij 't wist, was hij al gecharmeerd. Hun kennis…

Vervuld van hoop hol ik erachteraan, hoewel zijzelf me steevast blijft ontwijken, want telkens als ik haar de hand wil reiken, dan loopt ze vliegensvlug bij mij vandaan. Daar staat ze me dan vrolijk aan te kijken, heel eventjes laat ik haar wel begaan, dan ga ik er weer dapper tegenaan en 'k hoop dat zij deemoedig zal bezwijken. Maar…

Het is nu toch al heel erg lang geleden dat jij voor 't eerst het daglicht hebt gezien, en dat jij op de wereldbol sindsdien de meest bizarre paden hebt betreden. Dus vroeg ik mij plots af of jij misschien, daar ergens in je vrij en vrank verleden, met elke strijd die jij al hebt gestreden, al ooit de Ware Wijsheid hebt gezien. Zeg mij…

Mijn rug is glad versleten mijn armen zijn ontveld mijn tijd is uitgezeten en nu compleet ontsteld word ik eruit gesmeten verlaagd van top-object tot doelloos accessoir wiens gat is afgedekt met opoe’s grand foulard.…

je ziet mij wel denken alsof ik aan iets aandacht wil schenken maar zo zit het niet het is een pose om te turen kijken zonder het denken te sturen leg ik het zichtbare in de luren en droom van wat niet is of ooit zal komen is het een gemis, kan ik het kopen of huren daar ben ik niet uit het hoort bij mijn kuren en voel dat het is, zo…

De mode, dat is best een raar geval. Ze predikt over stijl en welbevinden, en dat wat we tot kort voordien beminden, verwijst ze naar het land van het verval. Gewiekst wil zij ons om de vinger winden, ons lokken in haar luisterrijke val, maar 't blikveld dat ze gunt is klein en smal - al weet zij vlot het grote geld te vinden. Slechts…

Voor mij ligt een blad papier, dat vrijmoedig naar me lacht, een onbeschreven vel papier, dat geduldig op me wacht. 't Blad lijkt me wel toe te spreken en het kijkt me helder aan, "Ga je gang", lijkt het te zeggen, "tijd nu om van start te gaan". 't Blad papier heeft dus het woord, en het babbelt lustig voort : "Geef me maar je mooiste…

Het orkest speelt a-mineur en ik heb een pesthumeur!…

Verdraaid zeg, een sonnet, hoe schrijf ik dat? Leer mij nu toch eens hoe ik moet beginnen. Wat moest ik daarvoor ook alweer verzinnen? 'k Dacht dat het iets met rijm te maken had. Ik moet me toch eens dringend gaan bezinnen - er zaten toch ook jamben in vervat? Ik vrees dat ik al heel erg veel vergat, en dat ik weer van vooraf moet beginnen…

Hoog boven de piste, spots op hem gericht, aangegaapt door velen, dansend, vederlicht. Lullig mager koordje, rafels hier en daar, knerpende geluiden, klinkt een beetje raar. Bijna halverwege, ademloos publiek, tijd nu voor de salto, het ‘moment critique’... Zwevend door de ruimte, touwtje niet meer daar. Onverwacht bezweken. Act…

De toekomst, die loopt voor mij uit, ik hol erachteraan, maar telkens als ik bij haar kom is zij alweer vergaan. Die toekomst stapt ook naar mij toe, ze wandelt dichterbij, maar van zodra ze mij bereikt is zij helaas voorbij. Die toekomst zweeft ook boven mij, ze dwarrelt zachtjes neer, maar als ik haar dan vatten wil bestaat zij al niet…

Hij zou nooit, zoals de meeste honden, rondjes rennen, om zijn eigen staart in de kwijlomrande bek te nemen. Nee, die energie werd mooi gespaard! Aan een riem en mand was hij ontsnapt, om te zwijgen nog maar van castratie. Achter staarten rennen deed hij graag - die van vrouwtjes, let wel, een tractatie! Meer dan ooit dus was hij goed op…

Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een knappe kop, er zit toch al wat storing op. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een lenig lijf, het voelt toch nu en dan wat stijf. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al lijk ik nog vol levenslust, die lust is soms wat uitgeblust. Vijftig jaar, da's toch wel raar : al…

De wegen naar volwassenheid of dat wat wijsheid wordt genoemd, die wou ik exploreren. Ik dacht dat ik op die manier de toekomst kon beheren. De wegen naar volwassenheid of dat wat wijsheid wordt genoemd, die ben ik echt gaan zoeken. Ik heb naar wijze raad gezocht in heel wat dikke boeken. De wegen naar volwassenheid of dat wat wijsheid…

De brokken vliegen me om de oren op het puntje van de stoel met een mimiek steeds rekbaarder tot in alle uithoeken van de kamer ik moest zo broodnodig een nageslacht uit hoofde van het prakkeseren steeds meer verplicht het vuile bestek me tot bananenprak het talen fijntjes platgeregen tot een abc en het nawijzen zonder enig prakkeseren…

mijn leven is een sprookje en ik woon met een prins die kan winden en kan boeren als een pasgeboren kind hij heeft geen paard en ook geen zwaard geen mantel of een kroon hij heeft een bus een trainingspak en de tuinstoel is zijn troon wij eten geen vijf gangen en drinken ook geen wijn wij eten aardappels met jus en…