Alle inzendingen over lichaam

Al is het maar voor even En de herinnering niet zoet Verdwaal in mij Struin rond in mijn labyrint Ontdek mijn vele geheimen Verdwaal in mij Wandel door de tuin van bloemen Zwem door mijn zeven zeeën Verwaal in mij Jij Een placebo tegen de pijn Verdwaal in mij…

brede lijven bergen de kleren op, weg ermee wordt wat de natuur bracht teruggebracht tot de essentie zonder schaamte, sans gène zelfs de oma's laten die laatste voor wat het is iets ongemakkelijks op de houten banken bij het vale licht van een weggedoken peertje wordt gezeten en gezwegen maar vooral geluisterd naar het hooglied van het…

bedeesd voor een te grote toevoer blijf ik een blokje snoepgoed van eerst harde, dan taaie en zoetige substantie, veelal in een papiertje gewikkeld zoals een vlinderbloemige plant met de hand gewogen wordt is de beslissende vraag wat iemand doet ofwel men voost ofwel men vreet lieveling van een oogspiegelonderzoek…

toen de oude man opstond gaf hij een kind zijn hand deze gaf hem niet meer terug door het gebruik glansde de hand als goud en zelfs een kind weet daar de waarde van…

Door je poriën parfumeer je mij, van enige twijfel is geen sprake de arm versmolten op een zachte dij in de warme holten van de nachten in het waken van de dagen kan dié ene geur mij raken. Welsprekend een juist accent van een vroege lentezon, als druppels water uit de diepte van de levensbron, herkenbaar ritueel nooit te nimmer…

Het licht verschuilt zich per dag,per uur Reden hoef je 'm niet te vragen Verbergt zich achter de donk're rug van winter Zijn stille handen diep in de zakken Keert pas op z'n schreden terug op januaridagen Met het blozen van het nieuwe jaar.…

door al die waxing en het scheren op gebieden en in leefsferen waar vaak sprake van geritsel is met overheidszorg en bemoeienis raakt men steeds meer uitgeteld het Natuurhistorisch Museum had het dierbare platje aangemeld als vrijwel uitgestorven vanwege steeds toenemende gladheid in schaamtevolle streken voor op de rode lijst der bedreigde…

wat mensen toch drijft? sinus en andere kwalen bestrijden verdoving in zich laten spuiten tot alternatieve geneeskunde verleiden een akelige scherpe pijn naald kraakt tot op het bot tenen trekken, krullen zich samen beetje pijnlekker, echt "hot"!!…

Jouw handen liggen op mijn schoot vroeger vond ik ze ontzettend groot twee oude handen wat zijn ze mooi met hun rimpels en een plooi bergen werk hebben ze verstouwd zakken kolen naar de mensen gesjouwd jouw handen zijn nu klein en nietig en soms ben je wel eens verdrietig omdat je niet meer kan doen wat je zelf wil en eigenlijk staat niemand…

26 jaar Billen niet meer de volle perzik waarin je wilde bijten Je man, zijn huis, zijn vrienden Heb je zo makkelijk gekregen Met nagels meer verzorgd dan de huispoets en gewillige borsten altijd bereid voor meer Geen tijd om te studeren, want wat wil je Elk feest uitgenodigd, Met alle vrienden aan koffie je sport, je lijn, je outfits…

gloeit mijn huid in de lage zon een rood laken bedekkend de stilte die zich in mijn lichaamsbed te slapen legt langzaam verbleken de lakens van mijn huid tot de witte schim die naakt voor de spiegel staat die vergeefs tracht de geest der dingen te betrappen…

Een mens is maar een mens en ieder heeft zo zijn grens probeer ook eens nee te zeggen ook al is het moeilijk om uit te leggen; zeggen ze dan 'doe niet zo flauw' luister naar je lichaam en blijf dat trouw.…

De mond is verstijfd Praten is onmogelijk geworden Emoties blijven in je Je lichaam raakt verstopt Ontploft Niks kan het tegenhouden Dan opeen zie ik zwart Mijn ogen lood zwaar Niet te openen Mijn lichaam is ondoordringbaar Ik zit gevangen Voor eeuwig Gevangen in mijn lichaam…

en wil er niet uit. Zij rekt zich uit en maakt met haar handen van die schokkende bewegingkjes boven haar hoofd. De wind is intussen gaan liggen. Het riet beweegt niet meer en op de plavuizen vloer is ook mijn schaduw vervluchtigd. Rozenmond in haar denken is leeg. Gedachtenloos strijkt zij de kleine luchtbelletjes uit haar schaamhaar,…

en toch biedt het littekenweefsel niet genoeg bescherming de wond lijkt nog steeds open het vel voelt nog altijd rauw ontwikkelde sporen leiden een eigen leven zoeken een uitweg zonder te ontsnappen bloed kruipt slechts tot stolling om verwondingen te beperken een uiterlijk geslaagd tafereel maar onder dat geheel blijft het krioelen…

Thuis… wat is thuis? Het gevoel van schuld Dat is mijn kruis! De school is uit Ik ga naar huis Mijn vader komt thuis Bij alles wat ik doe Word ik geslagen, geschopt Ik voel me machteloos Wat doet dat er toe? Ik wil niet meer zo leven Ik wil er tussen uit Waarom? … Is mijn vraag Maar dat vinden ze vaag…

Elke dag is weer een nieuw gevecht om het lichaam in beweging te krijgen. Soms is er al een heel traject afgelegd dan kan ik eindelijk gaan uithijgen. Zo gaat dat de hele dag maar door de pijn is vaak ondraaglijk groot dan denk ik: waar doe ik het voor was ik nu maar eindelijk dood. Dan zie ik mijn dierbaren lopen vergeten is mijn zware…

Het liefst zou je wegkruipen achter duizend zwarte rokken, glurend met je ogen dicht loop je schoorvoetend totdat je echt niet langer, kunt doen, alsof je niet ziet dat de schaamte, de pijn en het verdriet langs je lichaam stroomt met elke stap kom je dichterbij kijk naar mij zonder ogen dicht.…

De rimpels op je voorhoofd verraden jou gepeins In je ogen kan ik lezen of het waarheid is of veins Door je wangen kan ik meten of je lief bent of een kreng Aan je neus kan ik aanschouwen of je gul bent of een krent Je mondhoeken vertellen hoe je echt van binnen bent Door je vingers kan ik weten of jij het harde werk kent Als je schouders hangen…

de beweging van het water gleed langs mij heen het meer was verlaten alleen, de kille stilte dreef het lichaam met zich mee niets, bleef aan het verkrampte lichaam kleven, enkel wat druppels op het koude vlees vol ontroering bevrijdde ik mezelf van iedere druppel…

Een schaduw streelt zachtjes over mijn haar het is donker, met verlichte ogen kijk ik er naar. Het is mijn gedachte, die zweeft in het rond Slechts een grijze herrinering die geen betekenis vormt. Een gevoel dat vaag wordt elke seconde meer. Een ervaring waar ik steeds meer van leer. Een vraag waar ik nu het antwoord op weet. Een…

de koele morgen van augustus sluipt zachtjes naar binnen, jij draait je, zacht kreunend, op je zij, je oogleden trillen want vol van zoete dromen een zwartgrijze bromvlieg zoemt langs de gordijnen, onrustig zoekend naar de mooiste en helderste plek in het ochtendlicht ik leun op mijn elleboog, kijk op je neer en laat mijn ogen dwalen…

Als ik op het strand ga zonnen doe ik dat in alle rust want dat steeds mijn buik inhouden is voor mij niet meer een must. Ook dat steeds mijn haren kammen als een meid mijn stek passeert heb ik in de loop der jaren bij mijzelf afgeleerd. Dat is van het ouder worden iets wat lekker makkelijk is maar als er dan wat lekkers langsloopt voel…

intens verbonden met alles om mij heen de druppel die de wolk verlaat de boom die mij zijn adem geeft ben ik meer dan het lichaam waarin ik woon…

douchen haren wassen zachte witte schuimkoppen zorgen uit hoofd spoelen afvoerputje…

Zachtjes beroer ik je ranke lijf Van jouw ronde vormen, vol en glad Schiet mijn extase omhoog en hard Als ik over je harde lichaam wrijf Jouw hals en nek als gepolijst ivoor Een achterwerk om van te dromen Gewelfde heupen, om van klaar te komen Een stem, klankultimatum voor het oor Je raakt mij vol op m’n gevoelige snaar Zo warm, zo vet en…

om alles te kunnen volgen wil je soms meer paar ogen maar wat als je die allemaal tegelijk drogen moet kom je weer handen tekort…

Toen je die bloedneus had weet je nog wel, dat het niet meer ophield, je zat bij de wasbak, hoofd voorovergevouwen, 'loop ik nou helemaal leeg?' en ik zag je daar zitten, het was alsof ik je nooit meer zou durven aanraken, of je meteen zou op- lossen in de werkelijkheid als goud in koningswater als ik je ook maar het minste beetje zou aaien…

In de veilige kooi van verdriet lig ik stil de sleutel zojuist opgevreten Hij brand en prikt en maakt me misselijk maar ik kan bij niemand, niemand kan bij mij, dus eindelijk rust Vanachter de tralies straalt de grote wereld me toe Haar schoonheid lokt me met een lieve lach verleidelijk Zodat je de dauw in het gras bijna voelen kan Hierbinnen…

Klootzak Je weet telkens weer Je vinger op de zere plek te leggen…