Alle inzendingen over vrouwen

Een stem zo zoet als honing een streling voor het oor Haar zang zwanger van belofte brengt verlangen bij haar gehoor Toch is ze minder vrouw Een taille als een wespe haar heupen rond en glad haar maten perfectionisme voldoen aan de hoogste lat Toch is ze minder vrouw Ze heeft veel te vertellen een verslag van elke kust van de mannen…

De lach die warmte schiep voer langzaam door, wervelend met trotse snelheid. Mensen zagen, ervoeren, behaaglijk op't terras, haar passionele stappen warmden de straat. Oprecht was de stemming, Warmte straalde van uit haar heupen, wiegend met haar achterwerk. Oprecht was het, zo was het echt..…

Rozen... zou ik je willen geven In alle tinten van de regenboog De roos die staat voor samen leven Voor vriendschap liefde misschien Wat me plots opviel wat ik zag? Een enkele vond ik er stokstijf in m'n tuin, m'n hof Deze rosrode stokroos verdient -in z'n eentje- alle lof Voor jou wil ik 'm niet plukken…

Zij vlindert meer dan hij verwacht Hij heeft haar eerder hoog geacht Zij bleef aldoor dwalen,zoeken Naar zoeter honing zoals hij in z'n eenvoud dacht Blijkbaar onvindbaar tussen zijn koele lakens.…

In alle talen zijn er vrouwen In alle landen alle steden Op elke markt, de veerboot naar huis of de bus de tram de trein de metro Overal altijd Lang haar kort broek of rok bloes of topje een jurk of strak in't pak Maar altijd vrouw En nooit behalve jij dan jou…

een meisje moet je RESPECTEREN. je moet kijken hoe ze van binnen is, en niet alleen naar haar kont en haar KLEREN. hun geen hoer noemen als ze niet REAGEREN. en het gewoon ACCEPTEREN. als dat meisje je zusje was zou je je het REALISEREN dat het haar zou IRRITEREN en dat ze geen tijd aan zo'n jongen wil SPENDEREN. en dat moet je gewoon WAARDEREN…

ik ken een huisje met nog ranke wilgen voor de deur ik ken een boerderijtje met jonge stieren in de wei ik ken een boom die onder appelen bezwijkt ik ken een akker een zee van vlas gelijk ik ken een kerk met potloodtoren ik ken een poort met blauwe regen in de zomer ik ken zoveel maar zeg mij ken ik jou…

Veel vrouwen zouden beter iets laten doen aan die hangende mondhoeken, in plaats van aan hun borsten.…

ik ben zo wanhopig, want zij wil niet luisteren, Venus, Aphrodite, Freia, hoe je haar ook noemt of roemt, zij weigert te luisteren geurige kruiden verbrand ik op witmarmeren stenen, ik buig diep, mijn sneeuwwit gewaad toont donkere plooien, ik val hard op mijn knieën, tot bloedens toe geschaafd, maar zij wil niet luisteren ik beschrijf haar…

zij is een dame haar in juiste coupe perfect gekleed van top tot teen lichtvoetig schrijdt zij door de dagen heen zo denkt men want uiterlijk is schijn haar lijf vooral gekleed verwijst naar een maatje meer naar een nog niet vervlogen jeugd plooibaar kwetsbaar in haar eigen wereld…

wanneer ik in alle eerlijkheid haar vouwen weerkaats die als vertakte twijgen in neerhangend vel uitdijen tot struiken in de nek van craquelé slaan vuurstenen ogen tussen gekreukelde leden vonken tegen de glazige waarheid kan ík er iets aan doen dat ze vóór me ging staan?…

Zo graag wilde zij reageren De dichter belonen, minstens bevragen Een pluim...in z'n gat wat pauweveren? Maar zou deze die weelde kunnen dragen? Naast zijn schoenen lopen? De dichter moest maar teren Op haar punt een zeventje? een acht? Nou, wacht... ze zou 'm een mailtje sturen…

Topless staat zij daar Haar borsten lelieblank Lippen nat en gekruld Taille breekbaar rank Lange benen gebruind Tepels als rozenknopjes Ze rommelt in haar lade Tussen de talloze topjes Haar billen trillen zacht Glad glinsterende huid Met elegantie en allure Trekt ze haar string uit Gevonden wat zij zocht Trekt ze aan haar sigaret…

WIJF! ik weet geen beter naam, Waar ’k u mee kan groeten. Koosje klinkt mij veel te fijn, Koos te grof; wijf moet het zijn, Zal het blijven moeten. WIFMAN, in de aloude taal, Der Germaanse landen, WIFMAN is de MENS DIE WEEFT, En — de spil van ’t echtheil heeft In haar zachte handen. WIJF, in d’ oude Bijbelstijl, Zegt van den beginne…

Vibrerende hormonen in een lijf van een man Stormen door het bloed in filevormende vaten Hier en daar nog wat opstoppende passanten De hersens zijn volledig in de ban Gehypnotiseerd door dat ene stukje bloot Die gemene en opzwepende geuren Odeurs die vrouwen als kwelling kleuren Het is lang geleden dat de man genoot Dan die knalrode…

Je hebt me om je tuin geleid De hagen hoog bijna ondoordringbaar Ik leverde met jou veel strijd Voor en na het minnekozen Onmiskenbaar gewapend En achter een schild van woorden Om je tuin...... heb je me geleid Ooit maakte ik je het hof Plukte er de mooiste rozen.…

In kieren teruggetrokken. Je draait jezelf in rare wieren, schuilt dan geschrokken in basalt. Jouw scharen zijn niet scherp genoeg om pijn te doen. Je wilt rechtuit - je slaat rechtsaf. In wanhoopsmoed, wat eb lijkt is vloed.…

flirtsignaal prikkelende vrouwentaal spreken in bloemetjes strijkt over haar wang raakt lippen bespelen bovenste knopen schouderbandjes heupen spreken plagerig fleurette flirting paringsdans luchtig speels heerlijk sjans.…

buurvrouw is de 95 gepasseerd toch niet te geloven zo bij de tijd ze dicht op internet eigengereid wakker gewiekst en onverveerd onder zeventien schuilnamen één hunner zit reeds twee jaar pikant jong drieëndertig jaar op walletjes voor de ramen uiteraard gaat de klandizie voor maar tussen de bedrijven door doet ze aan hersengymnastiek…

Vraag jij mij Ken jij De tafel van twee? Antwoord ik jou Ja,daar zit jij aan.…

Zij leidde mij om de tuin Om haar tuin leidde ze mij Het gras geplet van vele lijven Zij vroeg me: ga je over mijn tuin Een poeem schrijven? Nee, was m'n antwoord in zo'n woestenij kan ik niet blijven Aan schrijven kom ik echt niet toe.…

Ik haal met liefde alle aardappelen één voor één uit de grond. Voor jou. Daarvoor heb ik ze ook verbouwd. Alleen voor jou. Voor de lange winters. Samen schillen en bakken met eigen boter. Weet je nog, dat we dat hadden afgesproken. En dan slacht ik er een varken bij. Ook alleen voor jou. Maar dat hoeft niet meer. Het gras van de buurman…

nog breekt een glimlach door haar rimpels heen tooit haar gezicht een klein rondeel dit is wat overblijft een stille plooi een innig tafereel doorzichtig voor het merendeel…

Wij vrouwen, zeg maar moeders onder elkaar moeten elkaar steunen en luisteren. Wij moeders en vriendinnen bij elkaar hebben kinderen al dan niet een hele schaar Wij vrouwen door de wol geverfd of juist niet zoeken steun bij elkaar want zeg nou zelf er is geen enkele vent die het innerlijk van de vrouw écht kent. Want wij moeders hebben soms…

verbaas me steeds als ik ga praten de woorden stromen uit mijn mond heb lang niet altijd in de gaten hoe van het een het ander komt ik kan het slechts met moeite laten een levensechte kwebbelkont het stoort me dan ook uitermate maar goed ik ben nu eenmaal blond dat haar mijn leven kon bederven daar werd ik me toen van bewust ik zal geen…

Dat we door de tuin lopen Dat we er hand in hand lopen Dat bloemen ons verbaasd aankijken De voorjaarszon op onze schouders gloeit Wij weten van geen wijken Het is aan lente wennen Willen het pad terug naar de tuindeur niet kennen Knopen het zingen van merels in ons oor.…

Beperkt houdbaar Zij schaamde zich voor haar streek liet toen haar hele handeltje verbouwen Nu is zij tegelijk kind en pornoster maar toch is ze niet blij of tevree Want alweer overtuigd van de noodzaak van een volgende dringende verbouwing ----------------------- (n.a.v. de documentaire « Beperkt houdbaar » over oa plastische…

Een vrouw is alleen een vrouw Zolang de man haar begeert; Wordt de roos zonder regen en dauw Ook niet door de hitte verteerd?…

Mannen wereld is het duivels valse Eden, clitoris en schaamlippen besneden haar lichaam onder zand en het hoofd gestenigd, wat er van over blijft, neemt zij mee in het vuur, het doodsbed van haar eega. Jouw naam ken ik niet. Mannen wereld is het duivels valse Eden soldaten in een leger van mishandelen en verkrachten, idolatrie van dollars…

Het ruikt er wee ook naar appels, citrusfruit Naar vis uit zee in hete olie gebakken Fruit met rot ligt al in de goot Mussen doen zich te goed aan kruimels brood Ze zijn er even uit, de vrouwen Hun tassen zwaar en meest van plastic Ze zullen niet rouwen als de tassen kunnen worden neergezet voor een roddel of een gesprek…