Alle inzendingen over welzijn

Genieten van kleine dingen in je leven, dat zal je veel vreugde geven!…

waar muziek vermengd met warmte en geuren van huiselijkheid de vloer kraakt bij ieder stap die ik zet voel ik me thuis…

Als de liefde lacht keert het binnenbeeld naar buiten.…

En alles maakt lawaai. Je denkt een puzzel, of een kleurboek, potloden dan misschien, ze zoeken het knopje van het batterijenlaatje heb jij dat soms gezien? Je denkt een pop, een gewoon geval, die niet van ellende uiteen vallen zal, een kale kop, zonder sluitende ogen, is dit misschien iets wat goed bevalt? Je denkt een trui, een pyjama een…

Tijdregistratie Vraag jezelf af waar jij je tijd mee vult: wat is de koers en aard van je werk? Weet dat wat je doet hetgeen is wat jij je eigen maakt; weet dat de reden en hetgeen jij verkiest maakt wat je bent. Weet dat leven werken is; altijd wordt er wel ergens aan gewerkt: werken zul je tot het einde der tijden totdat de klok…

de dag sliep geen licht kwam binnen ik rookte wel en toetsen bewogen even maar de ogen en het denken lieten mij in een baarmoeder zweven de viervoeter bewaakte op mijn borst ingeslopen hazenslaapjes die aan elkander waren geregen toen teneinde het wakkere zich aandiende scheen het zwart door mijn raam was het nog een late ochtend…

op alle koopdagen zag je hem zittend in zijn oude kloffie ieder gat verried 'n herinnering glorietijden van weleer schitterende ogen tussen lange verwilderde grijze haren een mondharmonica tegen zijn lippen dansend op de muziek "the anwer my friend" hij speelde het vol overgave zijn centenbakkie deels gevuld door gejaagde passanten…

Het is koud ligt weggekropen onder een dekbedberg met ook nog een jas aan. Geborgen als een kiem in een warm ei. Geschrompeld tot nauwelijks meer dan adem. Ik zit beneden en wacht tot hij uitkomt.…

We zullen samenzijn of samen tenonder gaan. Ik heb er tabak van, dan maar resoluut en zon- der nuance, je wordt beter of samen in 't ravijn. Lief, die vast zit in de kelder met de lange bang- e gangen, die leiden naar ellende, doodverlangen, enge cirkelbewegingen en schijnbare rust die als je beter kijkt verschrikkelijk is, kom! ik neem…

Door je leven loopt een draad soms van zilver soms van goud 't Is maar net hoe alles gaat...…

Dat mijn aftakeling reeds lang begonnen is besef ik des te meer nu ik na het lezen van een deel uit een roman van G.G. Márquez een minuut later niets meer onthouden heb. Ook de vele vullingen in mijn gebit zijn een bewijs van mijn afgang, een herstel bedacht door tandheelkundigen, knap, maar ik weet ook wel dat ik anders zonder tanden mijn…

Alle vragen in dit leven maar ook de antwoorden zitten diep verborgen achter de verre horizon van ons eigen gemoed en hebben de keuze gaan we voor bitter of... voor zoet…

In een winterse laan staat een stoere hoge boom wit besneeuwd verheft hij zich, onopvallend voor zich uit knarsend, boven het luidruchtige verkeer uit niet zwichtend voor de kou en de last alsof bomen aanvoelen dat de lente alles zal herstellen Onder die boom rust een doelloze zwerver die ooit ergens liefde gaf en kreeg, onopvallend onder…

lees me in de wolken in de haren op jouw arm door de vele regendruppels in het haardvuur lekker warm lees me in jouw dromen in de golven van de zee door sneeuw te ontcijferen neem je mij voor altijd mee lees me in de Lente in het ontluiken van de natuur door mijn uitdagende oogopslag in de kleuren van ieder uur zo blijf ik voor altijd…

Het is zo gezond, te lopen, te wandelen te fietsen, het is zo gezond te bewegen te sporten de buitenlucht te kiezen, het is zo gezond en wel zo dodelijk: Want je loopt op een zebra en de vouwen worden uit je pantalon gereden, je wandelt en een draad hangt gespannen over het pad, onthoofd je zowat. Je rijdt op een fiets en een…

Geen moeten wat mijn behang ontsiert geen later wat mijn kleur bepaalt maar een hand vol zonnestralen wiens warmte ik koester en ik schrijf dankbaar op je nachtkussen even vroeger dan te laat.…

De ontembare wilde in de woeste nacht vol sterke drank geestespijn lichaamspijn is het een wonder dat wij het lijden willen overstijgen met van alles en nog wat? Terug naar het grote Niets toen we nog geen pijn kenden, wat wil God toch van ons? Of is dat God niet? De woorden striemen mijn rug een eindeloze geseling het bloed is volmaakt…

alleen in verzet sta je daar of vergis je je doorgedraaid in zelfbeklag klaag je aan vastgeketend in een donkere wereld schreeuw je woordeloos alsof niemand je horen wil je legt je waardigheid af ontdoet je van je zelfrespect kaal en naakt sta je staart de wereld aan met grote ogen strek je je handen uit en voel je hoe de regen…

even de draad kwijt val dan ragfijn als een spin terug in je web…

De November wind doet zich te goed aan mijn onrust.…

bespaar de dalen door de bergen op je pad voorgoed te slechten…

het kost wat jaren om te weten dat slagen in het leven verdraaid en haaks staat op het slagen in de dood dat grote daden niet meer werken maar enkel lucht en leven en slechts het kleine rest dat trots vervliegt in 't ijle avondlicht het achterlaten van het liefs jij kent het delen van de last en ook de kunst van overleven…

Een schoon gezicht heeft de dagblad-postiche CREME LA NYMPHE zij zou zeer schoon zijn indien zij geen sproeten had Hoe jammer wanneer een zo schone vrouw sproeten heeft zomersproeten zoals bij deze postiche het geval is gebekt haar de boog van de wenkbrauwen en de lieve mond en de…

banen verkleuren ezelsoren steeds groter tijd voor nieuw behang…

Wil duister Wil rust Wil gefluister Wil gekust Wil stilte Lange lanen Proef zilte dikke tranen Wil bomen en blaadjes Wil ontkomen aan praatjes Wil duister Wil rust Wil gefluister Wil gekust…

Als de zon opkomt in de morgen en haar stralen spreidt over het land begint de dag zonder zorgen en hebben vreugde en plezier de overhand.…

beter plat te zoenen dan te bombarderen…

Waar blijft de wind in mijn goede hoed? waar blijft de wind om kerktoren en klokken van mijn gemoed? waar blijft de wind in mijn binnenste? de wind in de schaamte? de wind in mijn angsten? de wind rond mijn vangsten van de dag over trekvaart en de wijdse tuinen van een ziel die ik ben en daar is de harde wind zij is geschoren nog jong van…

Nergens in dit helaal heb ik een vaste woonplaats Schreef hij op zijn hoed van cypressen. De dood nam zijn hoed af, Dat hoort zo. De zin is gebleven. Alleen in zijn gedichten kon hij wonen. Nog even en je ziet de kersenbloesem van Yoshino. Zet je sandalen maar onder de boom, leg je penselen te rusten. Berg je stok in je hoed, vervaardig het water…

Men zegt: da’ k het hart op de tong draag, echter, neen te zeggen tegen een vraag, vergt nu net iets meer moed, dan het gewicht van het hart op de tong!…