Alle inzendingen over liefde

met het hoofd op hol vloog hij haar in de armen en nam de benen [senryu]…

je draalt in verhalen maar voorbij de dam stromen je woorden tot een snelle vloed die meandert in onbekend gebied schuurt de maagdelijke walkant tot verval waar pril naar opgeschoten groeit eroderen jouw gevoelens de bestaande vaste grond nog steel je tijd om op een bruggenhoofd te overleven maar ook dat is ondermijnd…

Ik heb van je gehouden, een tijd van blind geluk. En het is niet zo zeer jouw liefde voor mij als wel mijn liefde voor jou die ik mis Want jouw liefde bestond niet. Maar je vulde mijn denken, je vulde m'n uren. Ik kon zelfs een papier alleen met jouw naam vullen Nu ben je enkel nog gedachten waarmee ik mijn nachten vul.…

Jij bent de rivier waar ik in zwem samen stromen we in een niemandsland zien elkaar en het wisselend landschap niets verspert ons de weg, vrije loop vissen schitteren in het zonnelicht mugjes dansen boven het koele water vogels zijn bezig met hun dans de blauwe lucht volmaakt in harmonie onze ogen verlangen naar vergezichten blikverruimend…

een goede relatie is als een tatoeage eenmaal in het bezit ervan raak je het nooit meer kwijt…

jij had de instrumenten voor ons klein orkest bespeelde ze met passie en ondeugende frivoliteit ik gaf in ondertonen het houvast en levensritme aan maar vaak lieten wij ons gaan in het vrij improviseren lachend steeds proberen om de poorten van de hemel te bereiken na twee solo’s alles gevend om het wonder rond te krijgen…

mijn liefde en andere beelden sluimeren wiegen met bladeren huiverig voor kilte wentelen ze in dromen ik ben in Luzern op de Kapellbrücke groet ze me wat woorden of een foto van water zand geribd haar lichaam jij dwaas schemert haar stem jij dwaze dichter bespeler van vonken en gebroken harten proost en drink met mij zo lang de…

het was altijd kermis in je hoofd zelfs 's nachts bleven de attracties open van zweefmolen tot rariteitenkabinet jouw gedachten zijn nooit stilgezet jij danste vrolijkheid waar anderen hosten sjanste in de schommelschuit joeg de waarzegger op kosten je draaide door tot in de kleine uren wij wisten al dat kon niet lang zo duren…

’s Nachts, in een vonk naar genegenheid houd ik mij verborgen voor een stroef ontwaken van de dag Soms kleden warme woorden mij als mijn naakte ziel er verloren staat verkleumd, stil en aangedaan dan is mijn huid als blank hout onder een schors van levensvragen is mijn lijf als een ivoren toren in een landschap van illusies beweegt…

Men zegt dat het door alles heen kan. Men zegt dat het niet te breken is. Men zegt dat het oneindig is. Men denkt dat iedereen het kent. Ik weet niet wat men bedoelt. Ik heb het nooit gevoeld. Ik heb nooit een warm gevoel van binnen, want de kou van de eenzaamheid zal altijd winnen. Ik weet niet wat het betekent, want niemand heeft het mij…

woorden waarvan ik hoopte dat ze ooit de jouwe zouden worden zijn verloren gegaan bij de zee hoe ik ook loop en kijk zand tussen mijn voeten voel de golven tel ze zijn verdwenen net als jij…

De oplossing is: je diepste liefde volgen voor elke ander. Geheel jezelf zijn in denken en in voelen, noem het maar liefde. Die echt zichzelf zijn, doen echt geen gekke dingen, zijn lief en geliefd. Zij zijn niet meer bang voor vreselijke dingen, zij zijn gelukkig. Zij vragen zich af: wat is voor ons het beste, voor jou en voor…

hij gaf me nog een handjevol morgen gisteren was al door zijn vingers gegleden lachte herinnering uit omfloerste ogen fluisterde traag welk feest is het vandaag met gebaar van begrijpen wist hij de echte wereld te ontwijken ik proefde angst hoorde onzekerheid nam hem bij de hand maar zijn hart raakte ik kwijt…

Ik mis je, God ik mis je zo jouw woordjes en jouw lach, die ik me herinner van slechts één dag maar nooit meer zal vergeten, God ik mis je. Ik heb nooit geweten hoeveel pijn dat afgesneden zijn zo schrijnend zeer doet en mij zielloos laat verlangen naar eertijds, slechts Liefde, niet dat bange, die lege leegte wat toekomst heet, oh God…

Vannacht was licht warm en aangenaam Verrukkelijk in extase liefde in al haar bestaan Vannacht was passie was ik geheel van jou Jouw geur mijn parfum de lucht waar ik van hou Vannacht was ik veilig het ochtendgloren voorbij Gedragen door liefde de nacht van mij en jou…

Haar handen voelden zo zacht aan dat ik in golven vol tederheid deinde In ‘t gelaat scheen het geel der maan dit meisje was voor mij wel ’t einde Haar lippen voelden zacht, zo teer dat ik ze wel jarenlang kussen wou Na elke kus wou ik altijd maar meer van dit mooie meisje uit lentedauw Haar ogen blonken zo van het licht dat ik haar in ‘…

de talen zijn gesproken in babylonisch verstaan er zijn geen woorden meer de geest heeft zich geopend stom en doofheid zijn verleden tijd in het openbaren naar elkaar het volledige begrijpen kan de mens al tijdens leven gaan bereiken de geest tongt vurig vrede het is feest vandaag…

ik voel de tranen in mijn ogen al weer komen, je kijkt zo glazig voor je uit, ik ken die blik, je gaat weer weg van mij, ik kan het bijna dromen, het duurt niet lang meer voor de tranen er weer zijn. door de eenzaamheid wordt mijn hart steeds groter, ik hou teveel van jou of vind je dat soms raar, heus, mijn liefde voor jou kan nooit meer groter…

Zend ik mijn geest uit, dan wordt alles herschapen en zie ik de zin. Alle ellende is plotseling verdwenen, niets meer aan te doen. Ik zie de wereld volkomen veranderen, geen centje pijn meer. Ik ben die ik ben, die sterven, vinden de rust, die lijden, geluk. Dit is het en het blijft het, het is volkomen volmaakt.…

Ik zou zo graag liefde willen voelen, liefde van en voor een lief. Hand in hand lopen, knuffelen, zoenen zonder het gevoel weg te willen gaan. Samen willen zijn, elke dag, elk uur, elke minuut. Elke seconde. In elkanders armen staan, zonder besef van tijd en omgeving. Ik zou zo graaf liefde willen voelen, maar tot nog toe voel ik het…

het linnen pakte niet de lijnen die ik in gedachten had sierlijk rond stond wat onwennig tegen een te lichte achtergrond in bewegen miste gratie de souplesse van talent heb het doek niet afgemaakt geen streek heeft nog haar ziel geraakt…

Ik kan er niets aan doen maar ben zo gek op jou Het blijft en het blijft maar ieder uur hou ik van jou Ik kan er niets aan doen wil je weer terug winnen Vechten voor deze liefde opnieuw met jou beginnen Ik kan er niets aan doen met jou wil ik verder leven Mijn hart behoort aan jou wil je meer dan alles geven…

Wit als tulpen zijn haar handen, Rood als rozen haar gezicht; Warmer dan op morgenlanden Ooit de zon, haar ogen branden Liefdevol op mij gericht. Ja! haar ogen tintlend stralen! Venus' licht heeft minder gloed, Waar zij laat in 't West gaat dalen, Maar ... de zaligste verhalen Zijn het, die haar stem mij doet, Als ik tot haar neergebogen…

zwarter dan wit donkerder dan licht lichter dan zwart grijs is mijn hart zwarter dan wit rijk zonder bezit duister in de nacht in vergrijsde pracht zwaarder dan licht lichter door jouw gedicht bevrijd de diepe smart uit mijn versteende hart zwarter dan licht betoverend gezicht die mijn liefde ontwart uit ons verwarde hart…

Hazelnoten hebben zoiets aan zich dacht ik haar ogen nog halfopen haar wimpers trillend knus gezeten lekker wiegend in de oksel van de wind…

droog je tranen veeg het haar uit je gezicht en open weer je blik je kunt de buitenkant niet binnen krijgen in een hoofd dat vol met watten is gepropt waarin je zoekt naar de gewone dingen die door totale chaos blijven weggestopt droog je tranen veeg het haar uit je gezicht en open weer je blik je zwabbert door de dagen…

Witte wolkjes met doorgloeide randen, boven zee, wenken als een zacht paar blanke handen Kom toch mee! Blauwe plekken, in de blaadrenbogen van 't prieël, wenken als een zacht paar vriendlijke oogen Min haar veel! Reuzenletters, in de kristallijnen schaatsenbaan, wenken als een beeldspraak door haar lijnen: Wil toch gaan! IJzelpluimen…

haar lichaam nog een roerloos glooiend landschap vaag en zacht ontplooiend in het binnensijpelend licht zoals zij zich stilaan ontvouwt haar contouren krijgt mij zo nabij mij zo vertrouwd…

stilte maakt van zwijgende woorden een snoer van gebeuren ogen schieten vuur armen gesticuleren het onzegbare drama je verbijt de pijn die snijdt door je ziel op de plaats van verlaten waar de tijd als wit laken het stille lichaam bedekt…

Op zoek naar de stilte Kan ook in de drukte zijn Een moment dat je ervaart als rust Een moment om daar te zijn en te beleven Het nemen van wat je toekomt Op je pad komt En vast houden Ook al is de rust verstoord Een uitweg vinden Het mooie vast houden Onrust laten gaan de stilte in een mens Kan zoveel zijn Veel woorden…