Alle inzendingen over lightverse

Ze waren van de Zwartekousenkerk. Als iets naar blijheid rook was ’t al verboden, qua vreugde leefden ze zwaar in merode; het motto in ’t gezin was: ~Bid en werk~. Maar Lodewijk de één na jongste zoon (ze hadden er totaal een stuk of negen, een grote kinderschaar was ’s Heren zegen) had moeite met dit muffe leefpatroon. Na achttien jaar…

’t Is weer de tijd van de lichtblauwe brieven ze vallen altijd zachtjes op de mat, maar ja dat doen professionele dieven, die gaan geruisloos op het roverspad. Mijn handen vangen altijd aan te trillen zodra ik zo’n couvertje openmaak en wat ik lees doet mij vol walging rillen terwijl ik diepe afschuwzuchten slaak. Ja, de vakantie gaat aan…

De Werelddag Voor Vrijheid Van Muziek. U denkt beslist: ~Toe zeg, kom nou toch even, dat zal ik potverdomme nog beleven, 'k bepaal met de muziek zelf mijn ethiek.~ Maar menig Duitser zal beslist nog weten dat wat niet arisch klonk ~Verboten~ was; ook Mendelssohn gaf in die tijd geen pas. George Gershwin, in de States toen uitverkoren, die…

Maar mij maakt het wel als een kind zo blij, (daartoe voel ik de drang bij tijd en wijle) doormiddel van een krans dan wel een rei me rijmend aan mijn tuintje op te geilen. En met mijn schrijven doe ik niemand kwaad, in tegendeel, ik blijf aan huis gebonden: Het houdt me uit de kroeg en van de straat en weg van buitenechtelijke zonden.…

Het is je reinste zelfverlakkerij: Slechts door een rietkraag en een plasje water en hier en daar wat pollen paarse hei, met in de ochtend vrolijk eend gesnater en in de lucht wat zilvergrijze meeuwen die door thermiek gedragen, rondjes draaien en soms de lucht verscheuren met hun schreeuwen, omdat ze schrikken van een koppel kraaien en…

Een woelmuis vult haar buik met plantenloten of met de wortels van een gele lis, mij kan het voor geen ene fluit begroten, het lijkt me stug dat ik er eentje mis. En vist de reiger met gerichte stoten de halve populatie windes weg, dan wordt hij heus niet met een buks beschoten; zo’n bagatel krijgt mij niet van de leg. Ik zit nu wel van…

De reiger heeft gegeten als een vorst, de merel wist een wormpje te verschalken, een zwarte kraai die plukt wat aan een korst en eenden zijn de steiger wit aan ’t kalken. Wat je ze voert is zo weer uitgescheten (ik kan ze wel aan ’t voedsel geven blijven) en na een poosje stinkt het als de neten; al geeft het werk, ik zal ze nooit verdrijven…

Terwijl een gaai pikt in vergane noten en Hydrometra’s Jezus imiteren, (ze roetsjen over ‘t water op hun poten) zie ik de zwaluwen door ’t luchtruim scheren. De reiger is bij voorbaat al aan ‘t smullen en onderwijl de afstand aan ‘t bepalen van hem tot aan de donzig gele pullen, die weldra door zijn hals zijn maag in dalen. Te eten…

En zingt de lijster weer uit volle borst, dan lijkt mijn tuintje als opnieuw geboren; en ook dit keer werd er weer niets vermorst: In de natuur gaat nimmer iets verloren. Wat afstierf wordt compost en dient als mest en doet de vegetatie volop groeien. Een lentebuitje zorgt dan voor de rest en voor je ’t weet staat alles weer te bloeien.…

De pimpelmees speelt lustig in de lissen; ze twietert als de kleine piccolo. Wat mooi hoe zij ’t gefluit kan laten glissen van midden RÉ tot aan de hoogste DO. Ook ’t groter neefje Kool weet goed van wanten; hij twietert met de Pimpel in duet (in stereo, het komt van alle kanten) en beide met een schitterend falset. Maar is het koud en zijn…

En aan de krulwilg kleeft een bonte specht. Eerst kijkt hij rond en klimt dan zonder dralen van onderen naar boven, maar niet recht: Zijn gang beschrijft de prachtigste spiralen. Hij is druk doende met insecten vangen; dan valt zijn oog op ’t zwoerd van een stuk spek, dat ik onlangs voor hem heb opgehangen; je ziet hem bijna kwijlen van…

Dank zij de reiger, die stil staat te vissen, terwijl een tortel zacht haar deuntje koert en glazenwassers zemen rond de klissen, een briesje ’t water eventjes beroert en men de Aalsmeerbaan niet heeft gekozen (geen ene Airbus vliegt er dan voorbij) en ‘k zit mezelf met nietsdoen te verpozen, voel ik wel degelijk: Ja hier ben ik echt vrij…

Toch voel je dat de boel is aangelegd, ondanks de slanke bruine rietsigaren zoals je ze ook aantreft langs De Vecht en eenden die de vijver vaak bevaren. De groene kalmoes langs de waterkant en dotters met een kleed van gele bloemen, de pluimen van de basterd-amarant waar rond omheen de honingbijen zoemen. Het heeft de schijn van ongerept…

Wat er niet leeft in ’t water, kruid en grassen (ik sta er elke dag weer van versteld) en ook in alle andere gewassen, ik raak er haast niet over uit verteld. De muggen die hun rondendansje maken, de hommels met hun bassende gebrom, de egeltjes die ‘s avonds pas ontwaken, een bont gekleurde vlinder op een blom. En dan een vleugje blauwe…

De kanten zijn wel dicht begroeid met riet; dat was van het begin af aan mijn streven. Zo af en toe hoor ik een karekiet en ‘s zomers zie ik de libellen zweven. De karpers gaan in ’t voorjaar flink tekeer, als de natuur hen roept om te gaan rijen. Ook stekelbaarsjes zijn dan in de weer, met heel vakkundig aan hun nest te breien. Mijn ogen…

’t Heeft weinig weg van de Oostvaardersplassen, zoals mijn tuintje nu is omgebouwd. Je loopt hem rond in net aan honderd passen; ik vind het ruim voldoende, wel beschouwd. Er grazen paarden noch hooglander koeien en ganzen speur ik slechts hoog in de lucht. Ik hoor hier nog niet eens een kalfje loeien, de scholver zie ik enkel in zijn vlucht…

ik weet niet eens of ze kan dansen maar is het eerste wat ik met haar wil doen en zij met mij en ik met haar…

Mijn tuin, ach zo reusachtig is hij niet, maar om hem vrij te houden van de kweek en verder onkruid dat de grond uitschiet, werd ieder jaar meer werk, zoals mij bleek. Dus op een dag moest het er maar van komen: ’t Gazon en ook de borders, hup, er uit. Het hele hofje op de schop genomen; wat bleef was grond, geen on-of-ander-kruid. Daarna…

Mijn tuin, ach zo reusachtig is hij niet, ’t Heeft weinig weg van de Oostvaardersplassen, de kanten zijn wel dicht begroeid met riet. Wat daar niet leeft in ’t water, kruid en grassen. Toch voel je dat de boel is aangelegd, ondanks de reiger die stil staat te vissen. En aan de krulwilg kleeft een bonte specht; de pimpelmees speelt lustig in…

Naar aanleiding van de Internationale Minnaressendag 13 februari 2015 Ter ere van te losse huwelijkstrouw wordt heden Minnaressendag gevierd. Het gaat dus om het vrouwtje naast De Vrouw, die in een vreemde sponde wordt gekierd. ~In bed is hij nooit warmer dan handlauw~, denkt zij ~die man van mij is uitgestierd. ‘k Ben zeker van zijn…

Je moet wel oppassen Dat je niet alles wit gaat wassen. Zijn het niet de kleuren Die mensen vaak opbeuren Als er geen kruid voor is gewassen. Met welk probleem je ook zit Zie het in kleur, niet enkel zwart-wit.…

I Shakespeare sonnet Ben je van plan sonnetten te gaan schrijven, wel luchtig maar vooral niet te cliché, iets dat de lezer eeuwig bij zal blijven? Wellicht heb ik voor jou een goed idee. Wat dacht je van een fraai sonnetboeketje, dat schittert door haar kleur aan woordenpracht? Het lukt je best, ik maak met je een wedje; ‘k begin met Shakespeare…

1e ruitje Vandaag voel ik een uitgesproken drang, de stoute schoenen maar eens aan te trekken. Ik zou niet willen spreken van een dwang, want dat kan hier de lading echt niet dekken. Ik denk hier in de trant van een gezang dat links en rechts gevoel weet op te wekken. Vandaag voel ik een uitgesproken drang, de stoute schoenen maar eens aan…

I Vandaag zal ik eens erwtensoep gaan eten. Juist, in de volksmond ook wel snert genaamd. Ik kook het zelf, zoals ’t een kok betaamt, want erwtensoep uit blik is niet te vreten. In Honig-snert zijn ze de worst vergeten en bij de Unox -dat men zich niet schaamt- daar lijkt de snert wel uit de sloot gewaamd; alsof ze niets van smaakvervangers…

Als in Lapland de lupine weer gaat bloeien en de scheepvaart rond Gibraltar ligt gestremd zal in Lapland de lupine weer gaan bloeien en de scheepvaart rond Gibraltar zijn gestremd. --------------------------------------------- uit: 'Renaissance gedichten '44-'94', 1994.…

Het poëzieweekthema klopt in algemeenheid niet Het zegt: ~De liefde die begon met ’t zingen van een lied~ Maar 't kan in dit verband niet om sacrale liefde gaan Want door de jaren heen geeft heel veel jeugd ons te verstaan In ‘t zeer bekende spreekwoord dat volkomen anders luidt ~Voor dat het koor de zang inzet moet je de kerk wel uit~…

Een chocolaterie waar het goed toeven is Blijkt toch de zaak waar de bonbon te proeven is Wat voor het tandglazuur zeer te bedroeven is Doch dan wel weer des tandarts zijn behoeven is…

Mijn zoon droomt van zijn carrière : bekend te zijn, gewoon, zomaar, voor iets, het geeft niet wat mits wel in 5 minuten klaar. Mijn dochter copieert verhaaltjes van het wereld wijde net die met een eigen sausje onder haar naam weer worden terug gezet. En ik, ik oefen bloedig, ik schrap, herschrijf, verander en voeg toe, totdat ‘…

De vlizotrap naar onderen gelaten De zolder stap voor stap toen opgegaan Je wilt niet weten wat ik daar zag staan In verre hoeken en verloren gaten Versleten schoenen in diverse maten Ze kwamen uit vergeten tijd vandaan De vlizotrap naar onderen gelaten Je wilt niet weten wat ik toen zag staan Een monty coat waaraan de motten vraten Wat…

Ik krijg haar in dit leven niet te zien. Ik wil er ook niet heen. De overzijde want hel of hemel wil ik graag vermijden, zo lang het kan. Ik hoop op honderd tien gezond en van het leven rijk gedronken, de aardkloot rondgezworven wijd en zijd - genoten van de schier oneindigheid en de muziek, dat mij de oren klonken. De zee van liefde die ik…