Alle inzendingen over liefde

Mijn hoofd (in stilte) Laakt het verleden Keurt af nu jouw liefde Mijn hart (geruisloos) Klopt naar tevreden- heid als (de liefde) Zich echt Openbaart Klopt nu slechts voor jou Daar jij (mijn muze) je echt waar onthult De tijd (echter is) Een trein zonder rails Stilte (is enkel) Voedzaam met tranen En echt (belangrijk) Is…

We strompelen maar voort in onze Sahara's, we vallen keer op keer te pletter met onze snuiten in het hete zand. Happen zand. 'Another one bytes the dust!', zong Freddy Mercury terecht. Liefde is vaak een fata morgana en dan stik je in het zandslikken. Er is meer woestijnleed dan liefdesoasen. Voor mannen en vrouwen gelijke tred, make no…

Hij leest de liefdesroman met stippels en hij geniet van de passages, vooral waar de verliefden ineensmelten, daar drukt hij de stippels bijna plat van oerverlangen. Stippels, tepels, hij weet het verschil niet meer. Hij betast zijn vriendin met liefde, probeert er een gezicht van te maken, een lichaam, maar als je nooit hebt gezien heb…

Praat zacht tegen mij ik wil dat niemand je hoort laat de sterren onze zaligheid in je woorden voelen Leg je hoofd in mijn handen praat met je ogen en beloof me dat we elkaars geliefde voor eeuwig blijven…

Renske, lieve, eerlijke, dappere Renske, je lieve naam nu getekend - intens verdriet - vol van lief, eerlijk, echt en blijf bij ons, wil je alsjeblieft echt, altijd bij ons blijven? Je naam, je kracht, je liefde, je warmte, jij, Renske, lieve, lieve, lieve Renske, dapper, eerlijk, echt en authentiek, lieve, lieve, Renske, ik schaam me dood…

Het lieve leven lieve lief, is niet zomaar ons gegeven het lieve leven leef je zomaar niet. Het is het stille liefdesleven soms kent liefde ook verdriet samen leven samen lieven, dat is leven lieve lief.…

de nacht was koud het graf gesloten met een steen nog waakten zij de vrouwen uit zijn groep discipelen maar in het grijze ochtendlicht ontwaarden zij een lege tombe witte waden toonden vormen van zijn gehavend lijf maar hij was opgestaan en naar de mens gegaan zijn boodschap sprak in alle talen bemin elkander in genade…

jij hebt vandaag het maagdenkleed verlaten kijkt onbesmuikt en kuis de wereld in die lijkt veranderd door haar open blik jij weet wat anderen verloren in dat ultieme ogenblik het is de ongereptheid van het kind dat nu verdwenen is maar ooit zichzelf weer vindt…

nog brandt de zon in kleur door glas in lood staan heiligbeelden hand in hand gevoetstukt langs pilaren maar in de schemer van religieland hangt hij genageld aan het kruis voor ons heeft hij de geest gegeven na doornenkroon en marteling waar is zijn boodschap nu gebleven is vrede slechts bereikbaar voor een enkeling…

heb je wegen gelopen de paden gezien die jij bent gegaan ontmoette je steels in een spiegelruit je zwaaide en lachte ik verwachtte je stem en verrassing in ogen maar herkenning bleef uit je danste lichtvoetig de lente bleef ongrijpbaar voor mij heb je adem geroken jouw warmte en liefde voelde zo eindeloos dichtbij…

Gisteren heb ik het woord liefde groot geschreven, vandaag spreek ik mijn liefde uit. Morgen misschien is dit woord hoog verheven, of... ik stuit op allerlei bezwaren die mijn liefde zo verzwaren dat zij niet meer te tillen is. Ja, dan gaat het toch met mijn gevoelens van liefde heel erg mis.…

Als ik denk, filosofeer ik jou en Als ik lees, ontcijfer ik jou Als ik reis, spoor ik jou en Als ik wandel, flaneer ik jou Als ik schrijf, dicht ik jou en Als ik eet, soupeer ik jou Als ik tuinier, hovenier ik jou en Als ik douche, zeep ik jou, maar Als wij vrijen, heb ik gemeenschap Met jou; mijn mooiste... Héérlijk!…

sterke armen strekken zich uit strelen mijn rug de wereld leeft mijn hart ademt en ik zweef in een gedicht van blauwe wolken die niemand kent onrust als ik doorloop naar de hoek van de straat waar ik jou niet meer herken alleen in mijn gedachten keren tranen terug…

Bloemen in het veld, zonnestralen op het zand, vergeten schoonheid van de straten. Leegte in een blik, Rotatie van een uil, Bloemen in het veld. Morgen schemer door de ramen, briesje wind over het water, Bloemen in het veld. Bloemen in het veld waarin ik wil liggen met jou, waar wij samen genieten van de schoonheid om ons heen. Waar…

een zwarte spin spon draden tussen zon en jou mijn bloem zag de eerste trillen in het ochtendlicht bepareld met wat dauw al gauw kruiste een tweede lijn verfijnde ruimte in afbakening je bloeit nog lente maar warmte en licht zijn al getemperd het web waarin jij zit dreigt je langzaam te verstikken samen hebben we de ragen…

heel soms kom je een prachtig pareltje tegen dat gevormd is voor jouw leven en droog blijft ondanks alle regen heel soms hoef je zo'n prachtig pareltje niet te polijsten omdat het al perfect is en dat noem ik dan een zegen…

Mijn gedachten laten zich niet vangen hoe ouder ik word hoe meer het er zijn, er zijn veel vragen er is veel verlangen gedachten soms lieflijk, soms vol pijn. Vele vragen uit een heel ver verleden het leven wordt dag na dag ingevuld, vaak vind ik de antwoorden in't heden het leven vraagt een leven lang geduld. Geduld in het leven, geduld…

heb lang gezocht naar een stuk land waarop ik wilde leven bomen geplant voor schaduw en zekerheid bonte struiken in het half licht een heg gaf warmte en overzicht in beschermend omheinen pas later kwamen de bollen en bloemen voor wisselende seizoenen verhoogde borders en bakken om van dichtbij de bloei te ervaren heb mij…

Ik kan mijn ogen nog maar net sluiten en ook het licht laten we maar branden Louter duisternis heerst er thans buiten ik laat mij stil leiden door mijn handen We hebben toch maar ‘t licht gedoofd om ons door de maan laten verlichten Ik streel jou teder en geroerd het hoofd nu wij de liefdesdaad gaan verrichten Ik draag jou door gans het…

Geluk is ineens, zaterdagmiddag in de trein naar Amsterdam, weten dat het niet voor jou is weggelegd. En daar hoe dan ook erg rustig van zijn. Goed, dat weten we dan, dat hoeft niet meer gezegd. Er vallen tenslotte nog andere dingen te beleven. We gaan naar Amsterdam kijken, en niet naar elkaar. En er is een voorzichtig-zijn met wat je even…

Zon brandend op mijn huid, Jou in mijn zicht, Je staat precies in de zonnestraal.. Zo verlegen en met trots kijk ik naar jou, Mijn vleugels komen langzaam tevoorschijn, Ik vlieg zwevend naar je toe.. De zonnestraal van mij, De zonnestraal van jou, Het maakt ons een geheel.. We houden elkaar vast en laten liefde aan elkaar zien, De voeten…

terwijl de avond struikelt over de zonsondergang voel ik me alleen, en zonder jou stralen de sterren niet meer voor mij ik val over mijn gevoelens in een diepe afgrond, verborgen vanbinnen omdat een nieuw begin verloren is zonder je ogen om aan vast te houden soms lijken alle dagen hetzelfde en voelen alle woorden als een snik en zonder…

Onbereikbare liefde is als vloedgolven van de zee Telkens weer probeer je het aan, maar het lukt niet Het is te koud en te ver weg Het voelt onprettig De gevoelens zijn hevig en blijven in een cyclus om je heendraaien Je kunt er niet bij, hoe graag je het ook wilt Misschien kun je het beter loslaten. Het water glipt je toch door…

een palmentuin in het namiddaglicht waar schaduw en koelte de tafel schikt vrienden samen zijn gekomen maar niet op hun gemak zij fluisteren zacht traditioneel worden voeten gewassen want de dag is klaar voor het avondmaal hij kijkt ze aan weet wie hem zal verloochenen nog voor de haan drie maal heeft gekraaid zij twisten…

tranen stromen polijsten de randen, maar de groeven worden dieper woorden vliegen uit op ademstromen doen mijn hart verstommen jij bent zo dichtbij en ik zou schreeuwen als ik kon ik zou me vastklampen maar mijn tranen polijsten mijn woorden vervliegen op mijn ademtocht jij voelt en hoort, wind door je haren regen langs je…

Jij wees naar de lage mist hoog daarboven de bomen Niet weten waar je precies bent oplossend in herinnering Een donkere vogel verschijnt om in jou, wit te verdwijnen…

We hebben haar lang niet meer gezien We hebben haar lang niet meer gesproken Hebben we iets gedaan Waardoor ze ons niet meer wil zien Onlangs was ze jarig Natuurlijk stuurden we een bericht We hebben niets van haar vernomen Waar worden we van beticht Moet ik er iets van zeggen Heeft dat nog wel zin Heb ik iets uit te leggen Aan mijn zoon…

Jij wees naar de lage mist hoog daarboven de bomen Niet weten waar je precies bent oplossend in herinnering Een donkere vogel verschijnt om in jou, wit te verdwijnen…

je schijnt wel maar je warmte voel ik niet wolken verdelen je licht in het wit van hun vormen ik mis in de kleuren hun ziel altijd jouw sprekend bewijs kom breek maar door in een lach en wat ogen straal jouw zon niet op mijn huid maar diep van binnenuit…

Ik maak het contact met mensen, het bestaande, met god, zo je wil. Het contact is er ook zonder helder antwoord, simpel door mijn wil. Zoiets als de zon, die verlicht en verwarmt ook zonder reactie. Ik zend mijn geest uit en hoop dat alles ook zal worden herschapen.…