Alle inzendingen over liefde

strekte mijn armen reikte met handen maar voelde leven langs vingers glijden met nagels striemen getrokken over je rug het tijdelijke sloot maar gaf je ziel nog niet bloot er is geen begin door een schat aan herinnering achter te laten de gaten zijn veel te groot deze breken met weemoed en respect wat je liefhebt is klaar…

Heb even tijd voor mij En zin en wil later daar geweest laten Wees geen geest van een kind Maar een geesteskind Zo mooi en briljant bedacht Muze ben je lief mooi meisje Mijn passie inspiratie Schaarse momenten in grootse compilatie Ogenblikken zo verbluffend Lamgeslagen woordeloos Maken moed en praten hopeloos Mijn hemel Jij bent…

Ik Heb je nog steeds lief na al die jaren.... En zal altijd die liefde in mijn hart bewaren als een kostbaar iets! We hebben gedeeld lief en leed. Het leed dat je niet makkelijk vergeet... Er is al zo'n lange tijd voorbij sinds je leeft aan mijn zij. Ik hoop dat er nog vele jaren zullen komen, dat we nog samen van onze liefde kunnen…

stook het vuur nog eenmaal op voor de zon ons laat vertrekken zing de weemoed naar je land dat al zo lang in tranen brandt een laatste dans hartstocht op bloedhete kolen uitdagend in haar vrijerij rood gloeit de as de eerst strepen licht doen pijn in afscheid van het samenzijn weer ligt de wereld open we moeten verder onstuimig…

jan wist het nog niet zeker of hij marie zou kiezen dan wel haar broer gérard de oplossing bleek voor de hand te liggen hij nam ze beiden maar…

De thee was nooit zo zoet geweest en zoveel smaak had brood nog nooit gehad. Het ontbijt waarmee ze deze nacht besloten opende een nieuwe wereld. Alles was anders. Hij sloot zijn hand om haar kopje. Haar hand geklemd onder zijn vingers genoot van de warmte van hem en van de thee. Alles was anders. Door haar, door hem. Alles samen…

daal af langs stenen die nooit zon hebben gezien waarvan de kleuren eeuwenlang verdronken zijn totdat de bron wegviel er vloeit geen water meer dat barsten vult het ongeduld van dorst bestrijdt pas op de bodem zie ik dat de wel is opgedroogd in waternood moet wiggelroeden naar de nieuwe loop haar richting geeft mij hoop…

(voor Mirjam) Het zal hier op aarde wel atijd onmogelijk blijven, maar ondanks die zwaarmoedige visie ga ik dwars door de weerstanden heen en wil ik je toch bezweren dat jij mijn geheime bruid bent in parelwitte bruidsjurk, de lange sleep gedragen door vrolijke bruidsmeisjes met ontroerende vlechtjes. Het mag dan pure waanzin zijn en werkelijk kansloos…

'k Denk aan jou Normaal de dingen Die doorgaans simpel Zijn te duiden Tastbare contouren In mooie lijnen Ademend de passie Over de grenzen van Een dieperliggend Verlangen naar Een wellust Juist intimiteit Altijd passievol In haar grootte…

De huid gekust, de huide zacht, Het deed de koning zwijgen. Ieder kon de lippen winnen, Alleen hij kon het ware krijgen. Zo zong hij haar de liefde toe, Liederen zonder stem. Twee stemmen smolten samen één, Ontketend zonder rem. Lieflijk hield het zingen stand, Tot de dagenraad verscheen, Zo niet alleen de liederen, Maar ook de troubadour…

Zij heeft haar hartje opgehaald 't Was met een diepe zucht Ze had het even op de tong En heeft het toen gelucht. Zij heeft haar hartje vastgehouden Het klopte niet; het moest gelapt Ze zag het hart verscheurend aan Heb jij erop getrapt? Haar hart was toch zo vol van jou Je was een manneke naar haar hart Nu is 't verloren, zoekgeraakt…

De oplossing is: geen oplossing meer zoeken, maar doen wat goed is. Doen wat jij goed vindt op basis van ervaring en eigen wijsheid. En eeuwige rust genieten temidden van alle ellende. Jouw god aanbidden in plaats van vreemde goden, jouw diepste wezen.…

zij hebben alles uit de kast gehaald voor de finale afrikaanse trommels zwiepen ritme de slagsectie gaat mee pauken donkeren roffelend spektakel tot de hemeldeuren open gaan maar het mooiste moment is niet de laatste tel de stilte die volgt is dat oorverdovend wel…

Ik hoorde alleen nog maar van hem: I luve you. Do you luve me? En ik antwoordde alleen maar met i luve you. Do you luve me? En zo ging al dat geluv maar door. Do you luve me? Yes i luve you. But than you betrayed me. Oh, we luve. Is er nog luve? Is er nog wel luve? En toen was er geen luve meer. We hebben miljoenen maal elkaar beluved…

toen je zei ik vind je leuk ik was blij heel blij ik keek verschrikt ik dacht maar 2 dingen zullen ze boos zijn om wie ik ben? als ik het vertel? tegelijk was ik heel gelukkig en dacht alleen aan haar maar toch was ik bang bang voor wat er komen gaat…

Dag lieve vriend het is niet anders, ik kan niet voor je zijn, de vervulling van jouw verlangens, ik weet het, dat doet pijn en het is als schurend zand in een mooie schoen. Prachtige leest, dat wel maar het lopen is niet te doen. Dag lieve vriend, dat is wat je bent, met jou kan ik zó goed praten en lachen en nu kan ik mezelf haten om wat…

zijn handen zijn van hout het stoffen lijf lijkt eeuwenoud geknakt ligt hij te wachten op de eerste die hem ziet met opgewekte ogen een blijde lach maar ook vaak tranen van verdriet hij was mijn kameraad we deelden alles samen mijn laatste toeverlaat ik heb hem opgepakt wil hem nooit meer kwijt mijn jeugd in onafscheidelijkheid…

Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder, mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht het kloppen tikkert van uw zachte hart en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er. De sterren bloeien langs haar zilvren baan en blinken met het licht van duizend glanzende ogen, de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen van blauw-zwart marmer welvend…

(voor Mirjam) De tijd en het onzichtbare doet vervagen, dat weet iedereen, stofwolken achterlaten is een methode om te verdwijnen, maar wat in mijn ziel is gebrandmerkt laat zich niet bedotten. Je hebt me heel wat moois voorgespiegeld, ik geloofde erin als een naïef kind, totdat je leugens wel heel bizar werden en ik onraad ging voelen.…

Op papier schets ik een gezicht met veel strepen grote en kleine. Het is de spiegel van mijn leven rimpels van liefde en gelukkig zijn. Ook groeven van verborgen pijn maar nu geheeld door de tijd. Littekens zijn er achter gebleven die nooit helemaal verdwijnen. Teken daar ook mijn bruine ogen levenservaring is erin te lezen…

Alles is symbool van goddelijk genieten, het goed en het kwaad.…

iedere lente wilde ik weer groeien naar het licht hoger de vrijheid ontdekken in blauw en het groen van mijn blad maar elk jaar werden mijn takken gesnoeid zij wilden breedte en bloei mijn vruchten zo voor het pakken geen wilde takken ben geknot in de groei van talenten een boom in het bos van dezelfde enten…

(voor Mirjam) Ik kon je geen aardse schatten bieden, ook al had ik dat zo graag gewild, weelderige hemelbedden en schone lakens, schalen vol rijp fruit en wijnen van allure, landhuizen in wijdse bossen of aan de frisse oceanen, privé-helicopters en bubbelbaden. Ik ben slechts een arme dichter, die met heel weinig genoegen moet nemen. Materieel…

(voor Mirjam Bruijn) Meer en meer ontdek ik dat onze zielen vlijmscherp op elkaar gelijken en dat we daarom zo fel op elkaar reageren, want ja, gelijke polen... Ondanks die afstoottoestanden zijn we heel close geweest, streelde ik iedere centimeter van je goddelijke lichaam en deed jij hetzelfde met mij. Je bent mijn geestelijke zuster…

er moet toch een licht ergens schijnen voor ons dat het gras dan groener kleurt maar kan dat meer groen als ik daarvan droom bijna elke nacht dat voor ieder een beter leven wacht zeg me dan waar oh waar waarom kan ik die droom niet doen waarom? er zal toch wel ooit eens vrede op aarde zijn een warme bries waait je gedachten weg van twijfel…

het was een vreemde die mij de hand reikte de ogen opende ik dwaalde op gebaande wegen in het doolhof van de keus kon de kudde niet meer volgen liep de herder straal voorbij hij was de rots waarop ik strandde toen ik niet verder kon liet mij naar de rust van binnen kijken voordat de stress begon heb zijn hand gevat wist…

Houden van gaat dieper dan een schaduw in de avondzon, champagne op een kassabon. Een blik die je van binnen raakt, een droom waaruit je niet ontwaakt. Een schouder en een warme hand, een kus die op je lippen brand. Een tochtje op de motorfiets, of samen lachen om helemaal niets. Een eitje en een kopje thee, een wandeling vlak langs de zee…

Toelichting: mijn levenspartner en ik vliegen terug uit Zuid-Spanje op 23 maart 2011 om 7 uur in de ochtend. De dag verheft zich en het schouwspel raakt me zowel van buiten als van binen. MIJN GROOTSTE LIEFDE De aarde zo diep gelegen krijgt smoel door d'ochtendgloed d' rode horizon verraadt een zon die de wolken verwelken doet Ons vliegtuig…

Ik ben de weg kwijt, als ik ben aangekomen bij mijn geliefden. De duizend wegen hebben alle zelfde doel: geluk voor ieder. Voor goden, duivels, heiligen, misdadigers en stervelingen. Voor mij en jou dus, ook deze maandagmorgen, het hoogste geluk. Voor ieder anders, en toch ook weer het zelfde: geluk voor ieder.…

Ik wou dat ik een traan was.. Dan werd ik geboren in jouw ogen.. Leefde ik op jouw wangen.. En stierf ik op jouw lippen..…