Alle inzendingen over kunst

wonderlijke houten dieren staan in de groene leegte van het Groninger land ze staren naar de wolken vannacht rennen ze voorbij de horizon…

zie de keizer komen o, lezend onderdaan kom alsjeblieft toch snel we zullen ons vergapen aan schoonheid van dit dicht dat in al zijn naaktheid voor ons te lezen ligt applaus is oorverdovend zo ook het cijfer-commentaar maar slechts een twijfelaar kan zich zijn scepsis permitteren want wat ziet het weifelend oog na beter observeren…

Neem deze hand van dit papier om terug te gaan naar de oorsprong op een stille plek in het woud in een taal die geen woorden behoeft.…

vraag me hoe zacht een beeld wel niet kan zijn ooit voelde ik er aan één een bars kijkende koter gemaakt van speksteen geloof me als pure roomboter het smolt en ik smolt mee…

Jouw rug is mijn doek die ik beschilderen mag met vlinders zo volmaakt dat het plezier te lezen staat op je huid De pijn die het spreken van mijn naald vertaalt zijn de vleugelslagen in het bos waar jij van rups tot mijn geliefde bent ontwaakt…

Gaat de Beurstraverse normaliter gevat al voor Koopgoot door laag en bijzonder bij wolkbreuken wordt het één pot nat zeker met veel verdieping er nog onder Julian Beever wereld beroemd die stoeptekenaar kalkt aan afgronden onder zeil in de regen houdt voor veel volk water bij wat af is tegen vandaag komt de klus naar hij zegt nog klaar…

’s nachts als ze me kuste legde ze woorden op mijn lippen die ik ’s morgens als ontbijt genoot en met liefde toevertrouwde aan mijn maagdelijk witte servet nee, ik had nooit honger mijn enige trek werd gevoed door de zinnen van een vrijgevige muzische schone die mijn lakens deelde en daarna vernevelde om de volgende nacht weer verfrissend…

(Bij een uitje met N.) En altijd weer nieuw, deze jonge mensen met hun vormentaal uitje voor het oog - Een trui vol verhalen van Zeeuwse vissers uit een schroomvallig fotoalbum Alles oorsprong voor wat het is in the eye of the beholder Een stoel in een ruimte met een andere stoel Een cape als ruimte rond de ruimte…

op de ezel staat het doek gespannen te wachten op de eerste streek met gemengd gevoel en de kleur van limoniet die ik heb opgediept uit het moeras van mijn onderbewuste (waar sissend en borrelend de bellen barsten boven de kaartenhuizen die ik gebouwd had op te drasse grond) voorzichtig beweeg ik het penseel richting linnen en…

wanneer komt een trein voorbij, hij mag ook wel even stoppen als ik spreek over een gedachte die passeert en aanzet tot enige beweging in mijn vingertoppen of een beeld dat zich neervlijt bij mij waaruit ik zicht heb op voldoende letters die woorden kunnen bouwen uit een scheppende brij en regels trekt over wit papier die konddoen…

Daar staand, overuigd van de waarde schaterlachen om hem, de ander doneer mijn ziel en maak een god in bleke dromen over zand breken stormen door in mijn wil wetend wat ik kan geef ik niet mee niets meer dan mijn ziel ik ben het, de zoon, de redder.…

je bezitsdrang was de gom waarmee ik je uit mijn leven w i s t e heldere plekjes wit waar jouw voetstappen ooit hadden gestaan de contouren van kubisme vervagen ik aquarelleer ze tot absurd realisme ~…

Nadenken over geluk geeft geen garantie, 't geluk beleven is juist dan, wanneer je 't beseft.…

Gelijk de trotse ziel ik ben gedragen in een donker verleden door lafheid die ik herken voor driften, mij eigen die ijdelheid ontstijgen breinspinsels dwingen tot zwijgen klim ik omhoog, bestijg de beugels rijdend op de wind haar vleugels neergestreken in stormen gelegen geknield op lege bladzijden wegen heb ik gebeden tot de woordenregen…

Bij Dudok dronken we koud bier met uitzicht op de macht. Na een dag vol slenterpas en toeristenogen. Noordeinde en Binnenhof, hup Holland hup, de schouwburg en Lange Poten. Natuurlijk indisch eten en het ijspaleis 's nachts in de Passage hoorden we eenzame stappen onvast en hol. 's morgens katerig bij Mesdag en daar pas schoten mijn ogen…

Stokken strijken stille snaren tonen lijken gegeven als een breuk in het leven de trillingen die steeds dieper doordrongen het levenslied moeilijk te beschrijven laat staan te bespelen op vier snaren toch strijken stokken de vier snaren en voel ik tranen komen vanuit de bodem van mijn hart merk ik hoe het verleden zich met…

achter de lens leg je vast wat je los wilt laten verbeeld je het weerloze vang je de onzichtbaarheid teken je de koestering droom je in bewogenheid sta je stil in beweging schep je tegenstrijdigheid achter de lens laat je los wat je vast wilt houden je ziet niet wat je ziet…

meer dan vierduizend jaar in duisternis fier in de houding voor qin shi huangdi ik en mijn achtduizend manschappen onder doodse stilte en in eeuwige rust de goddelijke dode keizer dienend we zijn gedolven uit ’t midden der aarde bevrijd uit zand en dikke lagen verf sta ik hier onaantastbaar en verheven boven een dagelijks schimmenleger…

dit wordt vast een draak van een gedicht kijk maar eens goed wellicht vliegt straks op eigen kracht een monsterkind hier opgewekt de wolken in schraapt het later zwavelsteen met een bek vol spitse tanden bespuugt het dier ooit echt een eigen vurig nest verhittend met zijn vlammen of briest daar juist wat koelte in omwille van…

O ja, al had ik potten verf dat maakte mij geen schilder Al had ik 't beste instrument, de stem die ik zou willen dan nog zou ik geen kunstenaar zijn Mijn gedichten schieten ook tekort en toch, ik kan niet zonder want bij iedere poging lukt het steeds mijzelf de kunst van leven aan te praten…

Hoe simpel kon u rijmpjes maken? Hoe moeilijk kon het zijn? Wanneer beschrijft u mooie knaken? Als het ware guldens zijn? Een echte dichter praat niet Hij laat woorden voor zich spreken Echte schrijvers schrijven niet Als hun gedachten breken Hoe schreef u toch uw mooiste zinnen? Welke muze sprak u aan? Wat wilde u beminnen? Wat liet…

Water en pigment juist geplaatst op het papier Zie... jij kijkt mij aan.…

Verdriet is mijn inspiratie Tranen de verf Mijn gedachten het doek waarop ik mijn gevoelens in landschappen ontwerp Velden van groen hebben een betekenis Rozen staan voor liefde en zorgzaamheid Die soms uit de zon worden gehouden door hekken die in het veld staan Seizoenen zijn de tijden die bepalen wat sterft en blijft Terwijl de zon…

ik zag een landschap en schreef het zwart op wit nu heb ik een landschap maar het is er niet ik zag een doek vol eenvoud en oorsprong over de seizoenen een landschap vertellen over de onmacht van een dichter…

Creatie is het uitdrukken van je geliefde bezigheid. Een woord, een schets ze betekenen veel meer dan het geheel. Het is echt waardevol als het niet in je schuif blijft liggen. De enige voldoening is dat juist iemand het kan zien.…

Het regent wederom Zijn weer is haar weer En andersom Over de wegen van het doorgaan Schildert hij en verandert zij En zodoende is er zijn bestaan Elke derde regel Uit een gevonden boek Schrijf hij over met vulpen Op een nieuw, schoon doek Daar overheen Kleuren van het leven Zoals het zijn kind Kind van haar kan wezen In zijn…

Het dwaalbegrip dat in de poëzie spontaan gevoelens moeten overspoelen, vindt zijn evenknie in de relikwie; die zou, koud moeilijk, door er aan te voelen, de pijn verzoeten van de heresie van oergevoelens die ons overspoelen.…

Ik zit in Jugendstil en wacht. Een vreemde vindt zijn plaats naast mij. Verloren mens. Dan hij..... de wachtruimte leeg en licht rode wijn en kleuren. Momenten van geluk.…

Schilders van de hoge wolkenluchten wat betekent dat blauw, dat grijs waarmee jullie je dromen saust? Dit doek kleurt zich met oneindigheid Een kleur die niet op jullie palet voorkomt Wij zeggen dat daarboven het soevereine lachen rondfladdert en de sleutel tot de mysteriën Wij zeggen dat de dichter daarboven er zijn troon heeft en zijn…

De kleuren van de regenboog, de stilte en het binnenhof, beslotenheid en inkeer. Maar ook het gaan en spetteren, het klinken en de lach, de dynamiek van alle worden in openheid en transparantie... De vrede en de rust die nergens zijn te vinden, maar die we scheppend toch vermoeden in kleur en beeld en woord, in tederheid van mededogen…